ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ - ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Προς
τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Ηλιούπολης
Κοινοποίηση: Δήμαρχο Ηλιούπολης
Επικεφαλής Παρατάξεων
Όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους
Σχετικά: Προοίμιον 3-6-13 αρ. πρ. 22548
Επιστολή πρώτη 7-6-13 αρ. πρ.
Θέμα: Ίδρυση και λειτουργία της Δημοτικής Φιλαρμονικής
με τον υπότιτλο “Απόστολος Μόσχος” (1995-2013)
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
“Ο παφλασμός των κυμάτων” από τα “απόνερα”.
Κύριε Πρόεδρε,
Ο βίος και η πολιτεία της Δημοτικής Φιλαρμονικής “Απόστολος Μόσχος” είναι το θέμα της
δεύτερης επιστολής μου. Πριν, όμως, επιτρέψτε μου ένα μικρό σχόλιο.
Κι εδώ ο Δήμαρχος υπήρξε πληθωρικός σε εκστόμιση ψευδών, συκοφαντιών, ύβρεων και άλλων
απρεπειών, οχυρωμένος πίσω από ένα μικρόφωνο που ενίσχυε τις κραυγές της ιερής του
αγανάκτησης και με κλειστά τα μικρόφωνα όσων αποφάσιζαν να πουν έστω και μία λέξη.
Κοιτώντας λοξά το χαρτί του για να μην παραλείψει τίποτε από τις “βέδες” του μου θύμιζε σε
κάποιες στιγμές την αγόρευση του Μαυρογιαλούρου στην εξοχή, το περίφημο “θα σας
εξαφανίσωμεν”.
Ακούγοντας τα εγκλήματα που διέπραξα, ντράπηκα τόσο που είπα να γράψω μια αυτοκριτική και
μετά να “αυτοκτονήσω” όπως συνηθίζονταν “το πάλαι ποτέ” στην κραταιά, τότε, Σοβιετική
Ένωση. Το ξανασκέφτηκα, όμως, και προτίμησα να σας ενημερώσω υπεύθυνα, γραπτά και με
ντοκουμέντα για όλα εκείνα στα οποία αναφέρθηκε ο κ. Δήμαρχος και μετά να σταθούμε
απέναντι σε όλους εσάς, εκείνος και εγώ, για να μας κρίνετε. Τέλος του σχολίου.
Η Δημοτική Φιλαρμονική πήρε το όνομα “Απόστολος Μόσχος” σε ένδειξη ύστατης τιμής (μετά
θάνατον) σε έναν Αρχιμουσικό που διέθεσε όλες τις δυνάμεις του στην υπηρεσία της τέχνης, τη
διδασκαλία των παιδιών και τη συμπαράσταση σε νεώτερους – και άπειρους πολλές φορές –
συναδέλφους του. Μεταξύ αυτών και εγώ: οδήγησε τα βήματά μου στην πρώτη μου προσπάθεια
(χωρίς οικονομικό ή άλλο όφελος) δίνοντάς μου τη δυνατότητα με τα πιτσιρίκια -τότε- της
Ηλιούπολης να παίξουμε στον Επιτάφιο της Κοίμησης το διασημότερο πένθιμο εμβατήριο του
κόσμου, το Lento από τη σονάτα σε Σι ύφεση ελάσσονα του Σοπέν.
Ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο τότε (1995) ενέκριναν την πρότασή μου προκειμένου να
πάρει ο Δήμος στην ιδιοκτησία του το Αρχείο Συμφωνικών Έργων που είχε ενορχηστρώσει ο
αείμνηστος Αρχιμουσικός, έργο που άνοιξε διάπλατα το δρόμο για τη δημιουργία συμφωνικού
τμήματος στη Φιλαρμονική. Αυτό, δηλαδή το όνομά του σαν υπότιτλος στη Δημοτική
Φιλαρμονική και μια συναυλία με έργα που ο ίδιος είχε ενορχηστρώσει, ήταν το κόστος για τον
Δήμο (και η ελάχιστη οφειλόμενη τιμή).
Όπως σας ενημέρωσα στην πρώτη μου επιστολή, το μοντέλο δημιουργίας και ανάπτυξης της
Φιλαρμονικής είναι το Επτανησιακό. Κάποιοι από εσάς, κύριοι Σύμβουλοι, που μεγάλωσαν με την
αρμύρα του Ιονίου Πελάγους, ξέρουν και μπορούν να ενημερώσουν και τον κ. Δήμαρχο (που
παραείναι στεριανός).
Η Φιλαρμονική ξεκίνησε, λοιπόν, με λίγα όργανα, όσα είχαν απομείνει από τότε που παρέδωσα
με πρωτόκολο το 1983 [δεκαέξι (16) από σαράντα (40)]. Τα υπόλοιπα είχαν “χαθεί”. Με δύο
βοηθούς διδασκάλους (έναν στα χάλκινα πνευστά -Κώστας Σκόδρας- και έναν στα ξύλινα πνευστά
-Ηλίας Γιακουέλ).
Μήπως ο κ. Δήμαρχος εννοεί αυτούς σαν “ημετέρους” που διόρισα για λόγους ψηφοθηρικούς;
Μα αυτοί – όπως υπόσχεται να κάνει και ο ίδιος – ήταν τα “σπλάχνα της πόλης”, τους είχα κοντά
μου από δώδεκα χρονών παιδάκια, έμαθαν τα πνευστά χάρη στην πρώτη μου Φιλαρμονική (1978-
1983).
Το 1995 είμαι συνταξιούχος από την Εκπαίδευση και φυσικά μακριά από την πηγή παιδιών και
νεολαίας αλλά όχι μακριά από τη νεολαία της πόλης και κυρίως από τη νεολαία με μουσικούς
προσανατολισμούς και φιλοδοξίες.
Καλώ τα παιδιά από τη χορωδία και την ορχήστρα της “Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών
Ηλιούπολης”, απευθύνομαι στους σπουδαστές των ωδείων της πόλης και δημιουργείται ο πρώτος
πυρήνας που με υπερπροσπάθεια κατορθώνει να παρουσιαστεί στις 28 Οκτωβρίου του 1995, με
μικρό αριθμό εμβατηρίων, με ειδικές ενορχηστρώσεις από μένα, αφού τα περισσότερα παιδιά
παίζουν με δυσκολία 8 ως 10 νότες στα όργανά τους (για όσους ξέρουν πνευστά γίνονται αμέσως
κατανοητά αυτά που λέω). Μέσα σε έξι μήνες – από τους οποίους οι δύο καλοκαίρι – ήταν
πραγματικός άθλος που δοξάζει αποκλειστικά αυτά τα παιδιά, τους σκαπανείς αυτής της
Φιλαρμονικής.
Ανάμεσά τους, φοιτητής τότε του Πολυτεχνείου με την αξία του και με το υστέρημα των γονιών
του, ο υπάλληλος του Δήμου Αργυρούπολης, ο άμισθος – και άτυπος ακόμα – Αρχιμουσικός της
Φιλαρμονικής μας, ο Φραγκίσκος Κοντορούσης.
Επέμενα αρκετά στην πρώτη περίοδο για να μάθετε, όσοι δεν μετείχατε τότε στο Δημοτικό
Συμβούλιο, πώς οργανώθηκε και από ποιους στελεχώθηκε η Φιλαρμονική του Δήμου που με τόση
εμπάθεια συκοφαντείται από αυτούς που έγραψαν τα κείμενα της ομιλίας του Δημάρχου, ο
οποίος, με μεγάλη ευκολία και – επικίνδυνη για τον ίδιο και το κύρος του – “απροσεξία”,
ανακοίνωσε στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, με μεγάλη προσπάθεια, με αυστηρό έλεγχο στα οικονομικά ( το
πόσο αυστηρό ρωτήστε την κα Ζαννιά, θα σας πει) και με αναζήτηση του χαμηλότερου κόστους
για τον Δήμο (μπορείτε να ρωτήσετε την κα Σαμολαδά, προϊστάμενη τότε του λογιστηρίου και την
κα Φρυλίγκου από τις Τεχνικές Υπηρεσίες, θα σας πουν κι αυτές!) αγοράστηκε μεγάλος αριθμός
οργάνων, ράφτηκαν στολές, αγοράστηκαν βιβλία και αυξήθηκαν με πολλή προσπάθεια σε
διάστημα μιας επταετίας (!) οι βοηθοί διδάσκαλοι από τους δύο που ξεκίνησαν σε εννέα
(πραγματικό κομματικό κράτος έγινε η Φιλαρμονική σε επτά χρόνια). Την ίδια στιγμή βέβαια οι
μαθητές της Φιλαρμονικής, από τους 15 που ξεκίνησαν είχαν γίνει 70. Επίσης, από το φθινόπωρο
του 1997 εγκαινιάζεται και ο θεσμός των υποτροφιών της Φιλαρμονικής.
Το αποτέλεσμα ήταν η ραγδαία άνοδος του καλλιτεχνικού επιπέδου των μελών της Φιλαρμονικής,
η προσέλκυση “έτοιμων” μουσικών στο συμφωνικό τμήμα και η παρουσία της Φιλαρμονικής σε
πολλά σημεία του Λεκανοπεδίου αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, ενώ συμμετέχει σε εκδηλώσεις
προσκεκλημένη του Ε.Ε.Σ. και του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Όλα αυτά φαίνεται να τα αγνοούν ή ηθελημένα να τα αποσιωπούν όσοι με τόση εμπάθεια
συκοφαντούν την προσπάθεια που έγινε επί 17 χρόνια, εκθέτοντας τον εαυτό τους με όσα λένε ή
γράφουν, αφού ποτέ, ΠΟΤΕ δεν βρέθηκαν κοντά στη Φιλαρμονική, δεν παρακολούθησαν ούτε
μία συναυλία, δεν μίλησαν με έναν μαθητή ή δάσκαλο, δεν παρακολούθησαν ούτε μία παρέλαση.
Κάνουν κριτική “θεία επιφοίτηση” με όραμα, σαν τη σκάλα του Ιακώβ και όχι με άκουσμα, σαν τη
μουσική κλίμακα, που κι αυτή στα χέρια τους υποφέρει.
Δόθηκαν υποτροφίες σε μαθητές της Φιλαρμονικής που είχαν τη σφραγίδα της Θείας δωρεάς (το
ταλέντο) και όχι την κομματική σφραγίδα, αφού η κομματική ΑΠΟΥΣΙΑ από τη Φιλαρμονική ήταν
ο πρώτος και ΜΟΝΟΣ όρος που έθεσα στον κ. Θεόδωρο Γεωργάκη – τότε Δήμαρχο – για να
αναλάβω τη συγκρότησή της.
Από αυτές τις υποτροφίες βγήκαν επαγγελματίες μουσικοί που σήμερα σταδιοδρομούν σε
Στρατιωτικές ή Δημοτικές Φιλαρμονικές, στη Μέση εκπαίδευση, παρέμειναν σαν βοηθοί
διδάσκαλοι στη Φιλαρμονική ή δοξάζουν τη Φιλαρμονική που τους γέννησε, με υποτροφίες του
Κράτους πια, στο εξωτερικό.
Για να προλάβω τους καλοθελητές και τους συκοφάντες, σας κάνω γνωστό ότι για κάθε
περίπτωση υπάρχουν πλήρη στοιχεία στη διάθεση καθενός που θα ενδιαφέρονταν.
Αυτά είναι τα απόνερα που περιέβρεξαν τον κ. Δήμαρχο και τον γέμισαν αηδία και αποτροπιασμό
για τον παλιό του δάσκαλο που τα δημιούργησε.
Με τιμή,
Νίκος Πολυχρονόπουλος
Αρχιμουσικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου