Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Κάποτε στη νοτιότατη απόφυση της χερσονήσου του Αίμου ζούσε μια πανάρχαια φυλή. Ζούσε αξιοποιώντας την πλούσια εμπειρία πολλών αιώνων ιστορίας, τόσο πολλών που χάνεις τον λογαριασμό.
Hταν μια περήφανη φυλή. Hταν περήφανη για τον εαυτό της και τα έργα της. Hταν τόσο περήφανη, που όχι μόνον έκανε ό,τι έκανε με διαφορετικό τρόπο από τις άλλες φυλές του κόσμου, αλλά δεν την έκαμπταν οι αποτυχίες της. Διότι δεν φτάνει να τα κάνεις μούσκεμα. Πρέπει να είσαι υπερήφανος που τα έκανες μούσκεμα και να κοιτάζεις με υπεροψία όσους δεν τα έκαναν μούσκεμα, επειδή δεν τα έκαναν όπως τα κάνεις εσύ. Ορισμένοι ψυχολόγοι που μελέτησαν τα ήθη της ονόμασαν το σύνδρομο που κυριαρχούσε στον ψυχισμό της, σύνδρομο της αυτοϊκανοποίησης. Παρακαλώ, μην παρεξηγήσετε την τόσο συκοφαντημένη από την τρέχουσα χρήση της λέξη. Eνας αυτοϊκανοποιούμενος άνθρωπος είναι ένας ευτυχής άνθρωπος. Πάντως, ευτυχέστερος όσων καταπονούνται για να διορθώνουν κακοτεχνίες του βίου τους.
Η φυλή αυτή έδινε μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση. Hταν, έλεγαν, το μυστικό της επιτυχίας της. Οι μάγοι της φυλούσαν ως κόρην οφθαλμού τη συνταγή και, όποτε κάποιος τολμούσε να αλλοιώσει τα συστατικά της, τον κατακεραύνωναν.
Οι παλαιότεροι έχουν να λένε ότι διευθυντής σχολείου έκανε μηνυτήρια αναφορά επειδή ορισμένοι μαθητές είχαν κάνει κατάληψη. Δεν γνώριζε ο αδαής ότι η κατάληψη σχολικών κτιρίων αποτελούσε πανάρχαιο έθιμο της φυλής. Eτσι εκπαιδεύονταν οι μαθητές σε παραγωγή κοινωνικού έργου, αφού για το καλό του συνόλου κατελάμβαναν τα σχολεία τους. Και έτσι εκπαιδεύονταν στις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, που θα τις έκαναν αργότερα, όταν με το καλό θα σταδιοδρομούσαν επαγγελματικά. Η υπόθεση –φευ!– δεν περιορίσθηκε στην ατασθαλία του αποσυνάγωγου διευθυντή. Το δικαστήριο στο οποίο παραπέμφθηκαν οι ευέλπιδες τους καταδίκασε σε κοινωνική εργασία. Τους καταδίκασε σε κοινωνική εργασία επειδή προσέφεραν κοινωνικό έργο.
Και οι μάγοι της φυλής επιστράτευσαν τη μαγεία τους και το χαμόγελο της αυτοϊκανοποίησης –αυτό που χαράζει ανάμεσα στο μουστάκι και στο προγουλάκι του κ. Γαβρόγλου–, για να καταδικάσουν τον παραλογισμό. Η καταδίκη πήρε διαστάσεις συνωμοσίας κατά του Eθνους. O Tempora O Mores! ανέκραξε ο χορός των εκπαιδευτικών. Πού πάμε αν φτάσουμε να ποινικοποιούμε τις καταλήψεις; Τι κόσμο θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;
Ευτυχώς, όπως σημειώνουν οι ιστορικοί, η υπόθεση είχε αίσιο τέλος. Η φυλή εξαφανίστηκε από το πρόσωπο της Ιστορίας, όμως αυτό λίγη σημασία έχει. Σημασία έχει ότι ώς το τέλος δεν έφυγε από τα χείλη της το χαμόγελο της αυτοϊκανοποίησης. Eφυγε ευτυχισμένη, συνεχίζοντας να σπάει τα μούτρα της και να πιστεύει πως έτσι είναι το κανονικό.
Η φυλή αυτή έδινε μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση. Hταν, έλεγαν, το μυστικό της επιτυχίας της. Οι μάγοι της φυλούσαν ως κόρην οφθαλμού τη συνταγή και, όποτε κάποιος τολμούσε να αλλοιώσει τα συστατικά της, τον κατακεραύνωναν.
Οι παλαιότεροι έχουν να λένε ότι διευθυντής σχολείου έκανε μηνυτήρια αναφορά επειδή ορισμένοι μαθητές είχαν κάνει κατάληψη. Δεν γνώριζε ο αδαής ότι η κατάληψη σχολικών κτιρίων αποτελούσε πανάρχαιο έθιμο της φυλής. Eτσι εκπαιδεύονταν οι μαθητές σε παραγωγή κοινωνικού έργου, αφού για το καλό του συνόλου κατελάμβαναν τα σχολεία τους. Και έτσι εκπαιδεύονταν στις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων, που θα τις έκαναν αργότερα, όταν με το καλό θα σταδιοδρομούσαν επαγγελματικά. Η υπόθεση –φευ!– δεν περιορίσθηκε στην ατασθαλία του αποσυνάγωγου διευθυντή. Το δικαστήριο στο οποίο παραπέμφθηκαν οι ευέλπιδες τους καταδίκασε σε κοινωνική εργασία. Τους καταδίκασε σε κοινωνική εργασία επειδή προσέφεραν κοινωνικό έργο.
Και οι μάγοι της φυλής επιστράτευσαν τη μαγεία τους και το χαμόγελο της αυτοϊκανοποίησης –αυτό που χαράζει ανάμεσα στο μουστάκι και στο προγουλάκι του κ. Γαβρόγλου–, για να καταδικάσουν τον παραλογισμό. Η καταδίκη πήρε διαστάσεις συνωμοσίας κατά του Eθνους. O Tempora O Mores! ανέκραξε ο χορός των εκπαιδευτικών. Πού πάμε αν φτάσουμε να ποινικοποιούμε τις καταλήψεις; Τι κόσμο θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;
Ευτυχώς, όπως σημειώνουν οι ιστορικοί, η υπόθεση είχε αίσιο τέλος. Η φυλή εξαφανίστηκε από το πρόσωπο της Ιστορίας, όμως αυτό λίγη σημασία έχει. Σημασία έχει ότι ώς το τέλος δεν έφυγε από τα χείλη της το χαμόγελο της αυτοϊκανοποίησης. Eφυγε ευτυχισμένη, συνεχίζοντας να σπάει τα μούτρα της και να πιστεύει πως έτσι είναι το κανονικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου