Tα εγκλήματα του Κομμουνισμού είναι ιστορία. Δεν είναι ιδεολογία...

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε πριν μερικές ημέρες, με μεγάλη πλειοψηφία, κείμενο, με το οποίο εξισώνονται ναζισμός, φασισμός και κομμουνισμός. Για τις ευθύνες σε ότι αφορά στο ξέσπασμα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου. Το ψήφισμα δεν προέκυψε ασφαλώς από την διάθεση κάποιων να πικάρουν τον κ. Κουτσούμπα στην Ελλάδα ή να αμαυρώσουν τη μνήμη των εκατομμυρίων Ρώσων που πολέμησαν τον Ναζισμό στο Στάλινγκραντ.

Αντίθετα, βασίστηκε σε συγκεκριμένα στοιχεία πριν φτάσει για έγκριση στους ευρωβουλευτές της Ευρώπης. Λαμβάνοντας υπόψη το ψήφισμα 260(ΙΙΙ)Α της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών της 9ης Δεκεμβρίου 1948 σχετικά με τη γενοκτονία, τη δήλωσή της 23ης Σεπτεμβρίου 2008 σχετικά με την ανακήρυξη της 23ης Αυγούστου ως Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για τα Θύματα του Σταλινισμού και του Ναζισμού, τη Διακήρυξη της Πράγας της 3ης Ιουνίου 2008, σχετικά με την ευρωπαϊκή συνείδηση και τον κομμουνισμό και πολλά άλλα επίσημα ψηφίσματα των πρώην σοσιαλιστικών καθεστώτων που διατύπωναν ξεκάθαρα τις θηριωδίες του Κομμουνισμού.

Και τι άλλο έλαβαν υπόψη τους; Ότι πριν από 80 χρόνια, ως άμεση συνέπεια του Συμφώνου Μολότοφ - Ρίμπεντροπ, το οποίο ακολούθησε η Γερμανοσοβιετική Συνθήκη για τα σύνορα και τη φιλία μεταξύ των δύο καθεστώτων, της 28ης Σεπτεμβρίου 1939, η Πολωνική Δημοκρατία ήταν η πρώτη που δέχτηκε εισβολή από τον Χίτλερ. Και δύο εβδομάδες αργότερα από τον Στάλιν. Εισβολές που στέρησαν τη χώρα της ανεξαρτησίας της και αποτέλεσαν άνευ προηγουμένου τραγωδία για τον πολωνικό λαό. Ότι η κομμουνιστική Σοβιετική Ένωση ξεκίνησε επιθετικό πόλεμο κατά της Φινλανδίας τον Δεκέμβριο του 1939, και τον Ιούνιο του 1940 κατέλαβε και προσάρτησε μέρη της Ρουμανίας -εδάφη που ποτέ δεν επιστράφηκαν- καθώς και προσάρτησε τις ανεξάρτητες δημοκρατίες της Λιθουανίας, της Λετονίας και της Εσθονίας.

Λαμβάνοντας επίσης, υπόψη ότι η ναζιστική Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση συνεργάστηκαν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά με κοινό στόχο την κατάκτηση της Ευρώπης και τη διαίρεσή της σε σφαίρες επιρροής, όπως προβλεπόταν στο Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ? λαμβάνοντας υπόψη ότι σε ορισμένα κράτη μέλη, οι κομμουνιστικές και ναζιστικές ιδεολογίες απαγορεύονται από τον νόμο.

Και κυρίως, λαμβάνοντας υπόψη ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να σταθεί ενιαία και δεμένη εναντίον του ολοκληρωτισμού!

Κατά συνέπεια, μεταξύ πολλών άλλων πολιτικών, θεσμικών και ιστορικών τεκμηρίων το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει κάθε δικαίωμα να τοποθετεί στην ίδια κατηγορία τον Κομμουνισμό και τον Ναζισμό, όπως και κάθε άλλο ολοκληρωτικό καθεστώς. Και δεν είναι ανάγκη να ρωτήσει τους ίδιους τους οπαδούς του οποιουδήποτε ολοκληρωτισμού αν συμφωνούν ή όχι με την παραπάνω εξίσωση.

Υπάρχει βέβαια μία ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο πολιτικών συστημάτων: η προδιάθεση της βίας. Γιατί στους μεν Ναζί, η βία είναι, ιστορικά, πολλαπλώς προβεβλημένη, λόγω του Ολοκαυτώματος. Ενώ στους Κομμουνιστές, πρέπει να συγκεντρώσουμε τα επιμέρους αφηγήματα των καθεστώτων και κυρίως όσα αφορούν τα σταλινικά εγκλήματα στη Ρωσία, για να την αντιληφθούμε. Και μία ακόμα, διαφοροποίηση ως προς την ιστορική αντίληψη: Στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στην Ισπανία (χώρες με μεγάλο ποσοστό συμπάθειας στην Αριστερά) οι Κομμουνιστές ηττήθηκαν είτε σε εμφύλιο είτε δια της αποτυχίας τους να κυριαρχήσουν στο πολιτικό σύστημα. Ενώ στην Ανατολική Ευρώπη, όπου και εφαρμόστηκε ως σύστημα επικράτησης ο Κομμουνισμός, η βεβαιότητα του ολοκληρωτισμού δεν επιτρέπει δεύτερες σκέψεις και αμφιβολίες.

Η ιστορία της Ευρώπης δεν είναι θέμα ιδεολογικών αναζητήσεων. Είναι μία πραγματικότητα που οφείλουν όλοι να γνωρίζουν. Και το ΕΚ δεν είναι ελληνικό να φοβάται μην παρεξηγηθούν στον Περισσό οι σύντροφοι και κλείσουν το κέντρο. Το ΕΚ είναι θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των λαών της. Τους οποίους οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε. Και για το παρελθόν και για τις αφηγήσεις τους...