Ο αξεπέραστος έως και σήμερα δημιουργός Νικόλαος Άσιμος δυστυχώς έχασε την ΠΙΣΤΗ του και αυτοκτόνησε ενώ είχε νοσήσει από ψυχιατρική ασθένεια. Στη σύντομη διαδρομή του άφησε σπουδαίο έργο και έδωσε άλλο νόημα σε κούφιες Ιδέες ενώ γνώρισε την αποξένωση από μια "λογική" κοινωνία που έτσι και αλλιώς ήταν και είναι αλλεργική στην διαφορετικότητα.
Για όσους αναρωτιούνται τι σχέση μπορεί να έχει ένας δηλωμένος Φιλελεύθερος Εθνικιστής με έναν "αναρχικό" να τους ενημερώσω πως ο Νικόλας Άσιμος που ξεκίνησε ως αριστερός και ως ευφυής και αθεράπευτα ρομαντικός μεταπήδησε στον Αναρχισμό, είχε ήδη καταφέρει πριν αυτοκτονήσει να ξεπεράσει ή μάλλον να αφήσει πίσω του κόμματα και Ιδεολογίες αλλά και την ίδια την ανθρώπινη του φύση.
Η αρρώστια τελικά τον κατέβαλε και τον οδήγησε στα 38 του χρόνια να μας στερήσει μια ΦΩΝΗ Αντίστασης.
Γιατί ακόμα και ο ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΣ Στέλιος Καζαντζίδης το 1995 περιέλαβε ένα τραγούδι με τίτλο «Ο Φίλος μας» στο δίσκο «Τα βιώματά μου», σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη και μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη.
Το τραγούδι αυτό, όπως σημειώνεται στο εξώφυλλο του δίσκου «είναι αφιερωμένο στον Νικόλα Άσιμο. Τον καλλιτέχνη και άνθρωπο που έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας».
Σε αυτό λοιπόν τον κόσμο της βαρβαρότητας έχουμε ΟΛΟΙ οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ υποχρέωση να σταθούμε ΔΙΠΛΑ στον καλλιτέχνη που με συνέπεια την ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕ , αφού άλλωστε η Επανάσταση αποδείχθηκε ένα όνειρο όπως θα ακούσετε από τον ίδιο παρακάτω .
Αυτόν που δεν έκανε την "επανάσταση" επάγγελμα όπως χιλιάδες γύρω μας
Πάντως εάν ένας τρελός καταφέρνει και έχει να μας περάσει το ανεξίτηλο δικό του μήνυμα αντίστασης προφανώς και εμείς οι υπόλοιποι κάτι δεν κάνουμε καλά γιατί ζυγιζόμαστε και βρισκόμαστε "ελλιποβαρείς" κάθε φορά που κλείνουμε τα μάτια στην ΑΔΙΚΙΑ αυτού του κόσμου.
Γιατί μπορεί να έχουμε την ευτυχία να ζούμε σε μια Αστική δυτική Δημοκρατία αλλά προφανώς και δεν είναι όλα τέλεια .
Πολλά στραβά και ο αγώνας μας για να παραμείνουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ απαραίτητος.
Σ.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου