Αυτό δεν είναι ένα κείμενο υπεράσπισης της Ιωάννας Τούνη
από την Αλίνα Χατζιδάκι
Όχι επειδή δεν είναι το θύμα της ιστορίας με το βίντεο σεξ που κυκλοφόρησε παρά τη θέλησή της, αλλά πρώτον επειδή το θέμα αναλύθηκε μέχρι θανάτου και δεύτερον επειδή δεν το χρειάζεται. Τα θύματα δεν έχουν ανάγκη υπεράσπισης επειδή δεν κατηγορούνται, όσο κι αν αυτός είναι ο στόχος του κάθε γελοίου υποκειμένου που χρησιμοποιεί το revenge porn για ικανοποιήσει αβυσσαλέα ελλείμματα προσωπικότητας που κανονικά θέλουν γιατρό, όχι σύνδεση στο ίντερνετ.
Το τι ωθεί όμως έναν άνδρα (επειδή σύμφωνα με έρευνα, 3 στα 4 θύματα του εκδικητικού πορνό είναι γυναίκες) να δημοσιεύσει προσωπικές στιγμές ενός άλλου ανθρώπου με στόχο τη διαπόμπευση, τον εξευτελισμό και την απομόνωση, είναι αδιάφορο. Ας αναρωτηθεί το περιβάλλον που τους ανατρέφει τι πήγε τόσο στραβά και το δημιούργημά τους θεωρεί ότι το να κάνει κάποια σεξ μαζί τους είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται και ας πράξει τα δέοντα. Αυτό που έχει σημασία για όλη την υπόλοιπη κοινωνία που δεν ευθύνεται για την παραγωγή επικίνδυνων κρετίνων, είναι να τους ξεχωρίζει και να εξουδετερώνει τον κίνδυνο. Και ένας τρόπος για να συμβεί αυτό, είναι να ξέρουμε ποιοι είναι.
Γιατί μπορεί το revenge porn να έχει ποινικό σκέλος, αλλά σε έναν ιδανικό κόσμο, οι εκδικητικές αναρτήσεις θα έπρεπε να τιμωρούνται αναλόγως – με τη λογική της διαπόμπευσης, και μάλιστα για την προστασία του κοινωνικού συνόλου. Ένας νόμος που να δημοσιεύει το όνομα και τη φωτογραφία του δράστη, έτσι ώστε να ξέρουν οι μελλοντικές του σεξουαλικές σύντροφοι ποιος είναι και να αποφασίζουν αν θέλουν να έχουν προσωπικές στιγμές με κάποιον που ενδέχεται να τις ανεβάσει στο pornhub αν ξυπνήσει στραβά, αν τον αφήσουν, αν έτσι του καπνίσει. Ας φανταστούμε ένα τέτοιο μητρώο αποδεδειγμένων δραστών εκδικητικού πορνό, του οποίου οι εγγεγραμμένοι θα ξαναδούν ραντεβού μόνο μέσω ΕΟΠΠΥ, δεν θα ήταν άραγε αποτρεπτικό για τους επίδοξους μιμητές; Θα υπάρξει οικογένεια που θα χαρεί να υποδεχτεί ένα τέτοιου είδους καθίκι στους κόλπους της; Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς κοινωνικά και επαγγελματικά με ένα τέτοιο παράσημο στο βιογραφικό του; Εκδικητικό ή όχι, ένας νόμος που θα έκανε το revenge porn μπούμερανγκ ίσως να ήταν πιο αποτελεσματικός, από ο,τι κι αν τόσο πολιτισμένα συζητάμε τόσες μέρες.
Αν πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει άλικο γράμμα και ντροπή με αφορμή ένα προσωπικό βίντεο, ας βαραίνουν εκείνους που πρέπει. Και να μην πληρώνουν τις ενίοτε τραγικές, συνέπειες οι λάθος άνθρωποι – απλά και μόνο επειδή έκαναν σεξ, με το τεράστιο προφανώς μειονέκτημα να είναι γυναίκες.
από την Αλίνα Χατζιδάκι
Όχι επειδή δεν είναι το θύμα της ιστορίας με το βίντεο σεξ που κυκλοφόρησε παρά τη θέλησή της, αλλά πρώτον επειδή το θέμα αναλύθηκε μέχρι θανάτου και δεύτερον επειδή δεν το χρειάζεται. Τα θύματα δεν έχουν ανάγκη υπεράσπισης επειδή δεν κατηγορούνται, όσο κι αν αυτός είναι ο στόχος του κάθε γελοίου υποκειμένου που χρησιμοποιεί το revenge porn για ικανοποιήσει αβυσσαλέα ελλείμματα προσωπικότητας που κανονικά θέλουν γιατρό, όχι σύνδεση στο ίντερνετ.
Το τι ωθεί όμως έναν άνδρα (επειδή σύμφωνα με έρευνα, 3 στα 4 θύματα του εκδικητικού πορνό είναι γυναίκες) να δημοσιεύσει προσωπικές στιγμές ενός άλλου ανθρώπου με στόχο τη διαπόμπευση, τον εξευτελισμό και την απομόνωση, είναι αδιάφορο. Ας αναρωτηθεί το περιβάλλον που τους ανατρέφει τι πήγε τόσο στραβά και το δημιούργημά τους θεωρεί ότι το να κάνει κάποια σεξ μαζί τους είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται και ας πράξει τα δέοντα. Αυτό που έχει σημασία για όλη την υπόλοιπη κοινωνία που δεν ευθύνεται για την παραγωγή επικίνδυνων κρετίνων, είναι να τους ξεχωρίζει και να εξουδετερώνει τον κίνδυνο. Και ένας τρόπος για να συμβεί αυτό, είναι να ξέρουμε ποιοι είναι.
Γιατί μπορεί το revenge porn να έχει ποινικό σκέλος, αλλά σε έναν ιδανικό κόσμο, οι εκδικητικές αναρτήσεις θα έπρεπε να τιμωρούνται αναλόγως – με τη λογική της διαπόμπευσης, και μάλιστα για την προστασία του κοινωνικού συνόλου. Ένας νόμος που να δημοσιεύει το όνομα και τη φωτογραφία του δράστη, έτσι ώστε να ξέρουν οι μελλοντικές του σεξουαλικές σύντροφοι ποιος είναι και να αποφασίζουν αν θέλουν να έχουν προσωπικές στιγμές με κάποιον που ενδέχεται να τις ανεβάσει στο pornhub αν ξυπνήσει στραβά, αν τον αφήσουν, αν έτσι του καπνίσει. Ας φανταστούμε ένα τέτοιο μητρώο αποδεδειγμένων δραστών εκδικητικού πορνό, του οποίου οι εγγεγραμμένοι θα ξαναδούν ραντεβού μόνο μέσω ΕΟΠΠΥ, δεν θα ήταν άραγε αποτρεπτικό για τους επίδοξους μιμητές; Θα υπάρξει οικογένεια που θα χαρεί να υποδεχτεί ένα τέτοιου είδους καθίκι στους κόλπους της; Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει κανείς κοινωνικά και επαγγελματικά με ένα τέτοιο παράσημο στο βιογραφικό του; Εκδικητικό ή όχι, ένας νόμος που θα έκανε το revenge porn μπούμερανγκ ίσως να ήταν πιο αποτελεσματικός, από ο,τι κι αν τόσο πολιτισμένα συζητάμε τόσες μέρες.
Αν πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει άλικο γράμμα και ντροπή με αφορμή ένα προσωπικό βίντεο, ας βαραίνουν εκείνους που πρέπει. Και να μην πληρώνουν τις ενίοτε τραγικές, συνέπειες οι λάθος άνθρωποι – απλά και μόνο επειδή έκαναν σεξ, με το τεράστιο προφανώς μειονέκτημα να είναι γυναίκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου