Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια αλλαγή που περιμέναμε καιρό. Σήμερα πληθαίνουν οι φωνές που καταγγέλλουν φαινόμενα πολλαπλών μορφών βίας και εκφοβισμού. Ο φόβος και η ενοχή μετακινούνται πλέον στη σωστή πλευρά, αυτή του θύτη.
Όμως, ιδιαίτερα για τα παιδιά η αποκάλυψη είναι μια δύσκολη διαδικασία. Η παιδική κακοποίηση μοιάζει με ένα παγόβουνο, που μπορούμε να δούμε μόνο την κορυφή του.
Χρέος μας είναι να προστατέψουμε τα παιδιά από κάθε είδους κακοποιητική συμπεριφορά και να τα βοηθήσουμε να μιλήσουν, χωρίς να νιώθουν ότι κρίνονται, χωρίς να επανατραυματίζονται.
Το σχολείο και η εκπαιδευτική κοινότητα εν γένει, έχει να παίξει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία αυτή. Σε μια εποχή που ο αυταρχισμός και η καταστολή υποδεικνύονται ως «λύση», είναι επιτακτική η ανάγκη να καλλιεργήσουμε τον διάλογο, την ομαδικότητα και την υποστήριξη.
Να οχυρώσουμε τα σχολεία με αλληλεγγύη και σεβασμό για μια κοινωνία που η διαφορετικότητα δεν κινδυνεύει, ούτε περισσεύει.
Και ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά “μιλάνε” για αυτό που τους συμβαίνει με πολλούς τρόπους.
Εμείς αντέχουμε να τα ακούσουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου