Θάνος Κατσώνης: Για μια δομή προσωρινής φιλοξενίας στο δήμο μας

Ήταν σχεδόν 11 προχθές βράδυ, όταν χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσα την ανήσυχη φωνή του φίλου, που πριν λίγο είχαμε αποχωριστεί, να λέει ότι τα κορίτσια στη βόλτα με τον σκύλο στο πάρκο μας, βρήκαν μια κοπέλα, χωρίς μεγάλη επαφή με το περιβάλλον, ξαπλωμένη στο έδαφος.
Αμέσως πρόστρεξαν να την βοηθήσουν, της έφεραν μια ζεστή κουβέρτα για να ζεσταθεί και μέσα απ’ τα σπασμένα ελληνικά και με μια «ηρεμία» που της «πρόσφερε» η ολοφάνερη κατανάλωση κάποιου «πνεύματος», έμαθαν ότι είναι ένα χρόνο στη Αθήνα από μια μακρινή χώρα του βορρά, κάπου ζούσε με την μητέρα της με την οποία για κάποιο λόγο μάλωσε και αυτή την έδιωξε από το σπίτι…

 
Έτσι την βρήκαν τα κορίτσια, ντυμένη πρόχειρα με μια φόρμα και ένα ελαφρύ μπουφάν, χαμένη στα προβλήματα αλλά με μια περίεργη στωική ηρεμία. Ήθελε μόνο να κοιμηθεί…

Πρώτη φορά μου τύχαινε τέτοιο πρόβλημα.
Το ίδιο και στα παιδιά κι έτσι άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο, να βρω μια λύση, τουλάχιστον για μια φιλόξενη γωνιά, να ξεκουραστεί και να συνέλθει ασφαλής.

Πολλές οι «λύσεις» ψυχολογικής υποστήριξης από ΜΚΟ και άλλες δομές, που λειτουργούν εργάσιμες μέρες και ώρες, λες και έχουν ωράρια τα προβλήματα και οι περίεργες καταστάσεις της ζωής.
Εγώ διάλεξα να καλέσω την «Γραμμή SOS 15900», µία υπηρεσία για γυναίκες θύματα βίας, όπου μια ευγενέστατη κοπέλα με ενημέρωσε για το τι θα μπορούσε να γίνει (αύριο πια), ότι το «θύμα» πρέπει να μιλήσει με ειδικό, να εξηγήσει, να μην έχει εξαρτήσεις και άλλα πολλά «να»…

Λύση για τώρα πάντως δεν υπήρχε…
Αποκλείσαμε τη «λύση» της αστυνομίας και του ΕΚΑΒ, που μπορεί να την οδηγούσαν «αλλού», εμείς δεν είχαμε λύση φιλοξενίας, είναι κι αυτή η πανδημία και η ανησυχία μας…
Το μπουφάν και η κουβέρτα στο αυτοκίνητο για ώρα ανάγκης, έπιασαν τόπο.

Την ντύσαμε ζεστά και την βάλαμε σε ένα πιο ασφαλές σημείο .

Οι προσπάθειες μας να μάθουμε κάτι παραπάνω για να βοηθήσουμε κάπως, σταματούσαν στην σιωπή της. Τηλέφωνο δεν είχε, διεύθυνση του σπιτιού δεν έδινε, μόνο μας κοιτούσε με τα υγρά της μάτια και όλο επαναλάμβανε στη γλώσσα της, «παιδιά, σας ευχαριστώ»!!!

 
Την αφήσαμε τουλάχιστον πιο ζεστή και ασφαλή και γυρίσαμε σπίτια μας με κόμπο στο λαιμό και ενοχές…
Γιατί να μην υπάρχει ένα ασφαλές μέρος για όσους βρίσκονται στο δρόμο - για όποιο λόγο και αιτία - για να μείνουν έστω προσωρινά;

 
Ο Δήμος μας θα μπορούσε να δημιουργήσει μια έστω μικρή δομή προσωρινής φιλοξενίας με τα στοιχειώδη και με την βοήθεια εθελοντών και της κοινωνικής υπηρεσίας, να στηρίξει κάποιους ευάλωτους συνανθρώπους μας, με ανθρωπιά και εχεμύθεια.
Το κόστος δεν είναι μεγάλο, αλλά το κοινωνικό όφελος τεράστιο!
Πάντα θα ελπίζουμε και θα προσπαθούμε.
Καλή Ανάσταση φίλοι, απ’ όλα τα δεινά !!!

(Η φωτογραφία είναι από το επόμενο βράδυ και ελπίζω σε κάποια αίσια εξέλιξη)

Θάνος Κατσώνης - Ειδικός συνεργάτης δημάρχου Ηλιούπολης 

ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ: Στο παραπάνω κείμενο που ελπίζουμε να διαβάσουν οι πιο πολλοί εκτός από το θέμα που αναδεικνύεται στην ουσία έχουμε και το καλύτερο μήνυμα για μια πραγματική Ανάσταση όλων μας. Γιατί δεν έχει καμία ΑΞΙΑ αυτή η ζωή εάν αδιαφορούμε για τους γύρω μας. 

Είναι βολικό βέβαια να περιχαρακώνουν κάποιοι και να ενδιαφέρονται επιδερμικά ΜΟΝΟ για  τους "δικούς"  μας αλλά δεν έχει καμία ΗΘΙΚΗ. Είδαμε πως στην συγκεκριμένη ανάρτηση του κ. Κατσώνη έχει ταγκαριστεί ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών και Διοίκησης κος Απόστολος Στασινόπουλος και  μια νεαρή κυρία που δεν γνωρίζουμε και που όπως φαίνεται συνέδραμαν στο να "λυθεί" αυτή η περιπέτεια ή τέλοσπάντων να ανακουφιστεί ο πόνος ενός συνανθρώπου μας. Και βέβαια μας άρεσε και η ανάρτηση του κ. Κατσώνη και η βοήθεια που προσέφεραν αλλά ΚΥΡΙΩΣ πως δεν υποκρίθηκαν τους σπουδαίους και ανέδειξαν πως οι δικές τους προσπάθειες ήταν "λίγες" και έφυγαν με ενοχές! 

Όλοι γνωρίζουν πως δεν έχω καμία ιδεολογική συγγένεια με κανέναν από τους συμμετέχοντες στην προσπάθεια στο να βοηθήσουν μια ξένη γυναίκα και να δημοσιοποιήσουν το πρόβλημα όχι για να προβληθούν αλλά για να προβληματίσουν μια πόλη , μια κοινωνία έναν κόσμο που και εξαιτίας της πανδημίας κλείνεται περισσότερο στο "καβούκι" του σε ένα "καβούκι" που θα τον πνίξει γιατί ουδείς μπορεί να σταθεί μόνος του σε έναν κόσμο δημοκρατικό όπου η μετακίνηση δεν μπορεί να απαγορευτεί γιατί αλλιώς θα γίνουμε Βόρεια Κορέα! 

Σε κάθε περίπτωση και όσο οι σειρήνες των τάχα πατριωτών και δήθεν ηχούν διαχρονικά στην πόλη το πρόβλημα που ανέδειξαν με την δημοσιοποίηση και η προς θετική κατεύθυνση για εμάς πρόταση τους είμαστε σίγουροι πως δεν θα συγκινήσει όσους διαχρονικά κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί ή αναζητούν "καθαρότητες" που οδηγούν σε Τάγματα Εφόδου! 

Και βέβαια ως μέσο είμαστε υπερήφανοι που οι συνδημότες μας έφυγαν με κόμπο στο λαιμό και ενοχές γιατί δυστυχώς αυτό δεν είναι αυτονόητο σε μια κοινωνία που είναι ΣΑΠΙΑ. 

Μπράβο τους που πήγαν , μπράβο τους που βοήθησαν όπως και όσο μπορούσαν αλλά κυρίως μπράβο για το θάρρος τους που δημοσιοποίησαν το πρόβλημα και για την πρότασή τους. Και βέβαια θέλει θάρρος να το κάνεις αυτό σε μια πόλη που σημαντικό μέρος των κατοίκων της επαίρονται πως κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα επί επταετίας αλλά δυστυχώς δεν έβλεπαν έξω από αυτά και το χειρότερο δεν άκουγαν τις κραυγές των βασανισθέντων στα κρατητήρια της "Εθνοσωτηρίου". 

Η ανάρτηση του κ. Θάνου Κατσώνη και όσα τραγικά μας εξιστόρησε ο κ. Μηταράκης για τις απαράδεκτες  αντιδράσεις γνωστών μας και πρώην συναγωνιστών στο "αυτονόητο" ύπαρξης δομών προσφύγων,  ήταν για εμάς ως μέσο το ισχυρότερο μήνυμα που λάβαμε την φετινή Μεγάλη Εβδομάδα.

Και βέβαια εμείς χρόνια έχουμε "Διέβη τον Ρουβίκωνα" αφού δεν κάνουμε εκπτώσεις ΗΘΙΚΗΣ και απεχθανόμαστε την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ . 

Εθνικό πρέπει να είναι το ΑΛΗΘΕΣ,  και όποιος κρύβει την ΑΛΗΘΕΙΑ προφανώς και για εμάς δεν υπηρετεί την χώρα του , ούτε μπορεί να προσφέρει σε αυτή θετικές υπηρεσίες. Και η ΑΛΗΘΕΙΑ του κειμένου απλώς μας δείχνει στο που φτάσαμε. 

Δεν έχουμε αυταπάτες πως θα γίνει σύντομα στην πόλη μας μια δομή φιλοξενίας όπως αυτή που περιγράφεται,  αλλά μας αρκεί που σε θέσεις ευθύνης έχουν αναδειχθεί συνδημότες μας που έχουν ενοχές όταν βλέπουν το ανθρώπινο δράμα την ώρα που κάποιοι άλλοι μας λένε πως βιώνουν το Θείο! μη πράττοντας απολύτως ΤΙΠΟΤΑ και κάποιοι συνεργώντας στην ΑΠΟΛΥΤΗ βαρβαρότητα που συμβαίνει γύρω τους. 

Και βέβαια εάν δεν μπορείς να καταδικάσεις ούτε λεκτικά κάτι δεν θα το λύσεις γιατί είσαι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Ανάμεσα σε αναρτήσεις που ζέχνουν ΦΑΣΙΣΜΟ η ανάρτηση και κυρίως η προσπάθεια των Κατσώνη , Στασινόπουλου και όσων τους συνέδραμαν μας λέει πως ΥΠΑΡΧΕΙ ελπίδα και ως μέσο μας επιβάλλεται και να την αναδείξουμε αλλά και να πούμε μπράβο σε όσους ακόμα νιώθουν ενοχές και δεν έχουν αποκτηνωθεί ΠΛΗΡΩΣ. 

Σ.Μ