Σε ό,τι απέμεινε από το "δάσος" του Υμηττού η χελώνα της φωτογραφίας στην άκρη του δρόμου δείχνει φοβισμένη από τα οχήματα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας που περιόρισαν και έσβησαν ακαριαία την πυρκαγιά στην Αργυρούπολη διάβασε σχετικά εδώ.
Η φωτιά σε κατάστημα στην Αργυρούπολη. |
Η "ταχύτητά" της μας θύμισε τον ρυθμό των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων για να αλλάξει επιτέλους επίπεδο η χώρα μας και να γίνει δυτικό κράτος στην πράξη και όχι στα χαρτιά.
Θα μπορούσε άνετα να είναι "σύμβολο" για την ταχύτητα των μεταρρυθμίσεων και στην πόλη μας, αφού στα βασικά τίποτα δεν κινείται παρά τους "αγώνες" δεκαετιών για κατοχύρωση "υπέρ" του δημότη εκτάσεων που ανήκαν σε ιδιώτες.
Η εικόνα του "δάσους" πάνω από την πόλη μας ταυτόσημη με την ένδεια επιχειρημάτων όσων προσπαθούν να αρνηθούν μια πραγματικότητα που μας ξεπερνάει όλες και όλους μας.
Το "δάσος" ακινήτων καλά κρατεί και από ψηλά μπορείς να δεις τις οικιστικές παρεμβάσεις όσων είχαν θέσεις ευθύνης και να "θαυμάσεις" την ΑΝΟΧΗ της Πολιτείας στη χωρίς κανόνες άναρχη δόμηση.
Τα σπίτια που είδαμε δεν ήταν του μεγάλου κεφαλαίου αλλά των μικρομεσαίων άλλωστε το μεγάλο κεφάλαιο δεν θα καταδέχονταν να ζει μέσα σε ένα τόσο φαλακρό δάσος!
Εάν κάποια από τα σπίτια αυτά που είδαμε έχουν νόμιμες άδειες οικοδομής ή έχει γίνει εκ των υστέρων τακτοποίηση αυθαιρέτου είναι απολύτως βέβαιο πως εάν ποτέ ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση τα σπίτια θα φτάσουν στην κορυφή του Υμηττού .
Ελπίζουμε να τα προλάβουν οι ανεμογεννήτριες που θα παράγουν και ρεύμα για να υπάρξει και κάτι χρήσιμο. Η επέκταση της πόλης προς το βουνό δεν κάλυψε καμία οικιστική ανάγκη όταν υλοποιήθηκε παρά μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους.
Το κακό έγινε θα πουν κάποιοι, και συμφωνούμε εν μέρει μαζί του, ς όμως για εμάς όλες αυτές οι επεκτάσεις δημιούργησαν τμήματα πόλεων που προβληματίζουν και θα προβληματίζουν τα επόμενα χρόνια.
Κάποιοι κινδυνεύουν υπερβολικά από μελλοντικές πυρκαγιές θεωρούμε πως το γνωρίζουν και κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να προστατέψουν τις περιουσίες τους. Η Πολιτεία ας παραδεχθεί πως δεν μπορεί και πως κακώς τους άφησε να χτίσουν σε τόσο επικίνδυνα μέρη!
Δεν χαρήκαμε την βόλτα μας και δεν είδαμε και τίποτα που να μας τραβάει για να την επαναλάβουμε άλλωστε ως νησιώτες γαρ μας ηρεμεί η θάλασσα και όχι ό,τι απέμεινε από ένα δάσος .
Με την ελπίδα πως δεν θα κινηθούμε ως Πολιτεία με ρυθμούς χελώνας αλλά και με την ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ πως αυτό θα συμβεί όσο οι πολλοί πιστεύουν ακόμα στο κράτος - "πατερούλη".
Σ.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου