Οδός Πειραιώς: Ο δρόμος της παρακμής γίνεται πράσινο project

Η οδός Πειραιώς ήταν πάντα όχι μόνο ο άξονας που συνέδεε το κέντρο της Αθήνας με το μεγάλο λιμάνι του Πειραιά, αλλά και ο βασικός «καμβάς» πάνω στον οποίο στήθηκε η βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’30, στα 10 χιλιόμετρα μήκους υπήρχαν 152 εργοστάσια και βιοτεχνίες, ενώ στα μέσα του ’50 ο αριθμός τους είχε αυξηθεί σε 270, αντιπροσωπεύοντας τη βιομηχανική ακμή της εποχής.

Με την πάροδο των ετών, πολλές βιομηχανίες μετεγκαταστάθηκαν, με την οδό Πειραιώς να εξελίσσεται αφενός σε «ζωντανή μαρτυρία» της βιομηχανικής ιστορίας της Ελλάδας, αφετέρου όμως σε πόλο νέων εμπορικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Με ορόσημο τη μετατροπή των παλαιών εγκαταστάσεων του Φωταερίου σε Τεχνόπολη και άλλες σημαντικές παρεμβάσεις, όπως η στέγαση της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών στους χώρους των Ελληνικών Υφαντηρίων Σικιαρίδη, ξεκίνησε γι’ αυτόν τον εμβληματικό οδικό άξονα, που κατασκευάστηκε επί Οθωνα το 1836, μια νέα εποχή. Επίσης στην περιοχή προστέθηκε το Κέντρο Μείζονος Ελληνισμού (στη θέση της Βιοσώλ), το Ιδρυμα Κακογιάννη (εκεί που κάποτε ήταν τα Βαφεία) και αργότερα το Μουσείο Μπενάκη. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έχουν μπει στα σκαριά νέα projects, που φιλοδοξούν να δώσουν σε αρκετά από αυτά τα ερειπωμένα κτίρια μια «δεύτερη ζωή».

Η πρώτη γειτονιά


Ο σημερινός κολοσσός της Viohalco ξεκίνησε πριν από 87 χρόνια ως επιχείρηση της οικογένειας Στασινόπουλου και με το πέρασμα των δεκαετιών εξελίχθηκε σε έναν από τους ισχυρότερους ομίλους παραγωγής προϊόντων αλουμινίου, χαλκού, καλωδίων, χάλυβα και σωλήνων χάλυβα, στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο. Ολα όμως ξεκίνησαν το 1937, όταν ιδρύθηκε η Ελληνική Εταιρεία Χαλκού, με τις εγκαταστάσεις να φιλοξενούνται στην Πειραιώς 252. Το 1947 έγινε η εισαγωγή της εταιρείας στο Χρηματιστήριο Αθηνών, ενώ στη δεκαετία του 1950 πραγματοποιήθηκαν σημαντικές επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό, με την εγκατάσταση προηγμένης τεχνολογίας έλαστρου αλουμινίου, ανοίγοντας τον δρόμο για την ίδρυση μιας ηγετικής βιομηχανίας στην παραγωγή προϊόντων έλασης αλουμινίου, της Elval.



Εκείνη την περίοδο η εταιρεία μετονομάστηκε σε Βιοχάλκο - Ελληνική Βιομηχανία Χαλκού και Αλουμινίου και ακολούθησε μια θεαματική διαδρομή προς την κορυφή της αγοράς. Σε αυτή την ιστορική «κοιτίδα» της Πειραιώς 252 θα αναπτυχθεί από τη Noval Property (συμφερόντων της Viohalco) το φιλόδοξο project μεταμόρφωσής της σε έναν σύνθετο τουριστικό, πολιτιστικό, συνεδριακό, εμπορικό και επιχειρηματικό πόλο με βιώσιμο χαρακτήρα. Πρόκειται για συγκρότημα 25 βιομηχανικών κτιρίων, συνολικής επιφάνειας 43.868 τ.μ., σε οικόπεδο εμβαδού 72.568 τ.μ., με χρήση αποθήκευσης, γραφείων και βιομηχανικών χώρων.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 252 - ΒΙΟΧΑΛΚΟ - Το βιομηχανικό συγκρότημα στη σημερινή του μορφή

Το συγκρότημα είναι από τα λίγα μεγάλα βιομηχανικά ακίνητα εντός του αστικού ιστού και περιλαμβάνει δύο διατηρητέα κτίρια. Το πλάνο αξιοποίησης μέσω Στρατηγικών Επενδύσεων προβλέπει συνολική ανάπλαση, με διατήρηση των παραδοσιακών στοιχείων, στοχεύοντας στη δημιουργία μιας αναδυόμενης «Design District Περιοχής» και ενός πολιτιστικού πόλου μητροπολιτικής εμβέλειας. Αναμένεται να αναπτυχθούν 55.000 τ.μ., εκ των οποίων 25% θα αφορά κατοικίες, 25% γραφεία, 14% ξενοδοχεία, ενώ 20% θα φιλοξενεί χρήσεις εμπορίου - εστίασης και ένα 16% πολιτιστικές και αθλητικές εγκαταστάσεις.

Θα πρόκειται για την πρώτη «γειτονιά» στην Ελλάδα που θα λάβει πιστοποίηση κατά LEED Gold Neighborhood, για την υιοθέτηση πρακτικών χαμηλού περιβαλλοντικού αποτυπώματος. Το masterplan φέρει την υπογραφή του διεθνούς φήμης αρχιτεκτονικού γραφείου Fosters + Partners, που έχει σχεδιάσει το project του Ελληνικού. Το έργο βρίσκεται σε στάδιο αδειοδοτήσεων, αναμένοντας την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος για τις επιτρεπόμενες χρήσεις. Εκτιμάται ότι η έναρξη της οικοδομικής δραστηριότητας θα γίνει σταδιακά εντός του 2025, ενώ η επένδυση θα ξεπεράσει τα 150 εκατ. ευρώ.

Επτά πολυκατοικίες με θέα το «Καραϊσκάκη»


«Πρόδρομος» της εμβληματικής κλωστοϋφαντουργίας «Αιγαίον» μπορεί να θεωρηθεί η ΒΕΛΚΑ. Ηταν εκείνη που ιδρύθηκε πρώτη το 1920 από τον Νικόλαο Καρέλλα, μεγαλοβιομήχανο της εποχής, ο οποίος τέσσερα χρόνια αργότερα ίδρυσε και την «Αιγαίον» στον Πειραιά. Τα όποια απομεινάρια του κατεδαφισμένου σήμερα εργοστασίου της κλωστοϋφαντουργίας ΒΕΛΚΑ δεν βρίσκονται πάνω στην οδό Πειραιώς αλλά πολύ κοντά, εντός μεγάλου οικοπέδου δίπλα από το στάδιο «Καραϊσκάκη».

Το σχέδιο για την αξιοποίηση του οικοπέδου δίπλα από το γήπεδο του Ολυμπιακού (επάνω δεξιά όπως είναι σήμερα)

Η ιδέα της αξιοποίησης του ακινήτου των 18,7 στρεμμάτων είχε ξεκινήσει αρκετά χρόνια πριν, την περίοδο 2007-08, αλλά πάγωσε λόγω της οικονομικής κρίσης. Πιο πρόσφατα το θέμα επανήλθε στο προσκήνιο με την εταιρεία 3V, ιδιοκτήτρια του ακινήτου, στην οποία πλέον συμμετέχουν η Dimand και η Avax Development, θυγατρική του ομίλου Avax, να σχεδιάζει επένδυση ύψους 100 εκατ. ευρώ, που αρχικά θα περιελάμβανε τη δημιουργία μεικτού συγκροτήματος τεσσάρων κτιρίων σύγχρονων γραφείων και εμπορικών καταστημάτων. Τον αρχικό σχεδιασμό είχε αναλάβει το γραφείο Decathlon, σε συνεργασία με τον βρετανικό GMW. Στην πορεία, όμως, το πλάνο άλλαξε και πλέον ένα σημαντικό τμήμα της νέας ανάπτυξης θα αφορά κατοικίες υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών. Ειδικότερα, προβλέπεται ότι θα κατασκευαστούν επτά κτίρια, συνολικής επιφάνειας 57.450 τ.μ., εκ των οποίων ποσοστό 40% θα είναι κατοικίες και το υπόλοιπο 60% γραφειακοί και επαγγελματικοί χώροι.

ΒΕΛΚΑ - Ν. ΦΑΛΗΡΟ

Είναι προφανές ότι αυτή η διαφοροποίηση οφείλεται στην ανοδική ζήτηση για ακριβές κατοικίες μπροστά στο παραλιακό μέτωπο. Το ακίνητο είναι στρατηγικά τοποθετημένο στην αρχή της Αθηναϊκής Ριβιέρας, με απεριόριστη θέα στη θάλασσα, αλλά και εγγύτητα σε όλους τους κεντρικούς οδικούς άξονες (εθνικές οδούς Αθηνών - Λαμίας, Αθηνών - Κορίνθου, λεωφόρος Ποσειδώνος) και τα δίκτυα μαζικής μεταφοράς όπως το μετρό, μέσω του σταθμού Νέου Φαλήρου. Ετσι αναμένεται να προσελκύσει υψηλό επενδυτικό ενδιαφέρον.

Μια Πολιτεία Καινοτομίας για ακαδημαϊκά ιδρύματα και startups επιχειρήσεις

Πρώτη των πρώτων μπορεί να χαρακτηριστεί η ΧΡΩΠΕΙ, καθώς η Σπήλιος Α. Οικονομίδης και Σία, που ιδρύθηκε το 1883, υπήρξε «πρόγονος» της Χρωματουργεία Πειραιώς, της πρώτης βιομηχανίας που εγκαταστάθηκε στην οδό Πειραιώς από το 1899. Δημιούργημα των χημικών Σπήλιου και Λεόντιου Οικονομίδη, εξελίχθηκε σε μια βιομηχανία που έφτιαχνε από χρώματα και φάρμακα μέχρι όπλα. Ο Σπήλιος Οικονομίδης, που σπούδασε Χημεία στο Γκρατς, υπήρξε και συνεργάτης του Γερμανού δημιουργού της ασπιρίνης, Αντολφ Μπάγιερ.

ΠΕΙΡΑΙΩΣ 62 - ΧΡΩΠΕΙ

Η ΧΡΩΠΕΙ αναπτύχθηκε ως κλάδος της χημικής βιομηχανίας, ύστερα από την εργαστηριακή ανακάλυψη της ανιλίνης που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή συνθετικών χρωστικών υλών, υποκαθιστώντας τα φυσικά χρώματα, κυρίως στην κλωστοϋφαντουργία. Η γιγάντωσή της μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο οφείλεται στον Λεόντιο Οικονομίδη, ο οποίος διετέλεσε και πρόεδρος του ΣΕΒ.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου συνέβαλε στην αμυντική προσπάθεια, η εταιρεία πρωτοπόρησε με την παραγωγή του ιδιαίτερα δημοφιλούς ελληνικού αναλγητικού-παυσίπονου «Αλγκόν». Το 1950 πέρασε στην αποκλειστική διαχείριση του Σωτήρη Σοφιανόπουλου, εξ αγχιστείας συγγενούς της οικογένειας Οικονομίδη. Εκτοτε επιχειρήθηκε ριζικός επαναπροσανατολισμός της παραγωγής προς άλλους τύπους προϊόντων, όπως ζωοτροφές, παράλληλα με την παρασκευή φαρμάκων και χημικών προϊόντων. Τη δεκαετία του ’70 συνεργάστηκε με την Imperial Chemical Industries (ICI), επιχειρώντας να εισέλθει στην παραγωγή επιχρισμάτων και μετά το 1974 προσπάθησε να λανσάρει τυφέκιο για τις ανάγκες του Στρατού, χωρίς όμως επιτυχία. Στη συνέχεια ακολούθησε την τύχη και άλλων εμβληματικών βιομηχανιών, καθώς στις αρχές του ’80 εντάχθηκε στις προβληματικές επιχειρήσεις και το 1989 έπαψε οριστικά τη λειτουργία της.

Ο «γρίφος» για το αύριο

Εκτοτε, υπήρξαν αρκετές προσπάθειες αξιοποίησης του ακινήτου, χωρίς να τελεσφορήσουν. Η πλέον οργανωμένη ήταν η πρόσφατη με στόχο τη δημιουργία της πρώτης Πολιτείας Καινοτομίας στην Αθήνα, στα πρότυπα των διεθνών Κέντρων Καινοτομίας (Innovation District). Ενας χώρος όπου θα συστεγάζονται και θα συνεργάζονται μεγάλες επιχειρήσεις, ακαδημαϊκά ιδρύματα και νεοφυείς επιχειρήσεις (Startups), ενισχύοντας την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα.

Η επιλογή ως καταλληλότερου χώρου για την Πολιτεία Καινοτομίας της έκτασης των παλαιών εγκαταστάσεων της ΧΡΩΠΕΙ έγινε, καθώς εξασφαλίζει εύκολη πρόσβαση όχι μόνο από το κέντρο του Πειραιά, αλλά και από το κέντρο της Αθήνας. Σημειώνεται ότι το ακίνητο καταλαμβάνει εδαφική έκταση 17.893 τ.μ., στην οποία περιλαμβάνεται βιομηχανικό συγκρότημα διατηρητέων κτιρίων και όπου υπολογίζεται ότι μπορούν να αναπτυχθούν 35.700 τ.μ. Για την υλοποίηση του εγχειρήματος επελέγη το μοντέλο Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), με διάρκεια παραχώρησης 90 ετών. Στο πλαίσιο αυτό, ο ιδιωτικός φορέας θα αναλάμβανε τη μελέτη, την κατασκευή, την ανακατασκευή και τον εκσυγχρονισμό υφιστάμενων εγκαταστάσεων και την κατασκευή νέων, τη χρηματοδότηση, τη λειτουργία και τη συντήρησή τους.

Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, ο διαγωνισμός, παρά τις διαδοχικές παρατάσεις που δόθηκαν, τελικά οδηγήθηκε, τον περασμένο Νοέμβριο, σε ακύρωση. Κάτι που φέρνει στο επίκεντρο του προβληματισμού για την «επόμενη μέρα» την ανάγκη ανάδειξης εκείνων των στοιχείων που θα καταστήσουν τη μελλοντική ανάπτυξη ελκυστική για τους υποψήφιους χρήστες.

Οπως αναφέρουν στο «ΘΕΜΑ» κύκλοι του υπουργείου Ανάπτυξης, το project της ανάπλασης εξακολουθεί να βρίσκεται στις προτεραιότητες και προς αυτή την κατεύθυνση υπάρχουν διεργασίες με παράγοντες της αγοράς και άλλες πλευρές προκειμένου το όλο εγχείρημα, σε επόμενο στάδιο, να στεφθεί με επιτυχία. Με άλλα λόγια, το έργο εξετάζεται από μηδενική βάση ώστε, πάντα με το μοντέλο ΣΔΙΤ, ο νέος διαγωνισμός να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα της επένδυσης και να ανταποκρίνεται στον βαθμό ωριμότητας της αγοράς να υποδεχθεί και να «αγκαλιάσει» ένα τέτοιο έργο. Εκ των πραγμάτων, δηλαδή, επιβάλλεται μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση, η οποία ενδεχομένως να οδηγήσει και σε σταδιακή υλοποίηση.

Αλλάζει χρήση το πρώτο εργοστάσιο των Αγγελόπουλων

Οπως όλα δείχνουν, άλλο ένα ιστορικό ακίνητο οδεύει προς ανάπλαση. Πρόκειται για το συγκρότημα κτιρίων επί της οδού Πειραιώς 197, όπου στο απώτατο παρελθόν ήταν το πρώτο εργοστάσιο της Χαλυβουργικής της οικογένειας Αγγελόπουλου και έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο από το 1997. Αφετηρία της επιχειρηματικής διαδρομής της οικογένειας θεωρείται το 1925, όταν ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος και οι γιοι του, Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης, ξεκίνησαν το εμπόριο ειδών σιδήρου, ενώ ο Άγγελος ακολούθησε πανεπιστημιακή σταδιοδρομία και διετέλεσε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Tο πρώην εργοστάσιο της Χαλυβουργικής

Το 1932 δημιούργησαν το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής ειδών συρματουργίας, στην οδό Πειραιώς 197, με την επωνυμία Ελληνικά Συρματουργεία Θ.Α. Αγγελόπουλος & Υιοί. Ετσι άρχισαν να μπαίνουν στη μεταποίηση (παραγωγή καρφιών, πεταλόκαρφων και γαλβανισμένων συρματοπλεγμάτων). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1938, τοποθετήθηκαν ηλεκτρικοί κλίβανοι των 6-8 τόνων που παρήγαγαν χάλυβα, ο οποίος στη συνέχεια διαμορφωνόταν στις τότε εγκαταστάσεις ελάστρων σε χάλυβα οπλισμού σκυροδέματος. Η όλη δραστηριότητα, όμως, σταμάτησε με την έναρξη του πολέμου. Μετά την απελευθέρωση, οι Αγγελόπουλοι προχωρούν στη σύσταση της Χαλυβουργική A.E. και το 1951 οι δραστηριότητες μεταφέρθηκαν στην Ελευσίνα.

Στα πιο πρόσφατα γεγονότα, με απόφαση του υφυπουργού Περιβάλλοντος Νίκου Ταγαρά (Αύγουστος 2023), έγινε «Καθορισμός συμπληρωματικών ειδικών όρων, περιορισμών δόμησης και αλλαγή χρήσης» στο ακίνητο επί της οδού Πειραιώς 197. Με βάση την απόφαση και τις γνωμοδοτήσεις των αρμόδιων υπηρεσιών που προηγήθηκαν επιτρέπονται τα εξής:
■ Η αποκατάσταση μονώροφου συγκροτήματος διατηρητέων κτιρίων με καθαιρέσεις μεταγενέστερων κτισμάτων και τμήματος της περίφραξης επί της οδού Πειραιώς, καθώς και η αλλαγή χρήσης σε γραφεία, εκθεσιακούς χώρους και χώρους συνάθροισης κοινού (αίθουσες πολλαπλών χρήσεων).
■ Η τμηματική επέκταση του υπογείου στο περίγραμμα του ισογείου, επί του οποίου γίνεται η προσθήκη καθ’ ύψος, με βοηθητική χρήση (αποθήκες, χώροι ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων).
■ Η προσθήκη καθ’ ύψος πέντε ορόφων γραφείων στο περίγραμμα του ισογείου.
■ Η ενίσχυση και συμπλήρωση του στατικού φορέα με νέο φέροντα οργανισμό.
Σε κάθε περίπτωση, λόγω θέσης, καθώς το ακίνητο βρίσκεται σε εμπορικό σημείο (έναντι του «Praktiker» και κοντά στο πρώην εμπορικό κέντρο «Athens Heart» που μετατρέπεται σε γραφεία), εκτιμάται ότι θα προσελκύσει σημαντικό ενδιαφέρον.

Εστία πολιτισμού έπειτα από 20 χρόνια

Το 1925 ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία της επιπλοποιίας Τσαούσογλου. Εκείνη τη χρονιά, ο Ιωάννης Τσαούσογλου ίδρυσε μια οικογενειακή επιχείρηση στη Θεσσαλονίκη για να καλύψει τις ανάγκες της τοπικής αγοράς. Στα χρόνια που ακολούθησαν η ζήτηση αυξήθηκε και η μονάδα παραγωγής μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου η εταιρεία εδραιώθηκε στην αγορά. Το 1954 οι γιοι του, Χαράλαμπος, Λάζαρος και Ελευθέριος, ίδρυσαν την Ελληνική Βιομηχανία Μεταλλικών Επίπλων (ΕΒΜΕ) Τσαούσογλου, με έδρα στην οδό Πειραιώς 260, η οποία κατέκτησε ηγετική θέση στον κλάδο. Η εταιρεία προμήθευε τους μεγαλύτερους φορείς της χώρας, όπως αεροδρόμια, στάδια, νοσοκομεία, θέατρα, κινηματογράφους, ξενοδοχεία, γραφεία και σχολεία. Ετσι, στο εργοστάσιο της Πειραιώς προστέθηκαν μονάδες βαφής και πλαστικοποίησης των μεταλλικών επίπλων, ενώ η δραστηριότητα επεκτάθηκε στον ξενοδοχειακό κλάδο («Electra», «Hilton» Κέρκυρας), την παραγωγή σωλήνων χάλυβα (Αθηναϊκή Σωληνουργεία Α.Ε.), το ξύλινο έπιπλο (Νεοστρώμ-Harsons Α.Ε.) και την κατασκευή κλινών (Μακεδονική Κλινοποιία).

Το παλαιό εργοστάσιο Τσαούσογλου

Τη δεκαετία του 1970 η ΕΒΜΕ βγαίνει εκτός συνόρων πραγματοποιώντας εξαγωγές σε πολλές χώρες του εξωτερικού, ενώ τα επόμενα χρόνια ο όμιλος καθίσταται κυρίαρχος της αγοράς, με μερίδιο που ξεπερνά το 50%. Τη δεκαετία του ’90 έδωσε τη θέση της στη νέα Τσαούσογλου Α.Ε., η οποία συνεχίζει έως και σήμερα την πορεία της, αντιπροσωπεύοντας κορυφαίους οίκους του εξωτερικού.

Υστερα από πολλά χρόνια εγκατάλειψης, όμως, στα τέλη Ιανουαρίου, άνοιξε ο ορίζοντας για το παλαιό εργοστάσιο, το οποίο είχε περάσει στην Εθνική Τράπεζα και έπειτα από πολυετείς διεργασίες ολοκληρώθηκε η εξαγορά του από το υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο συζητούσε αυτή την προοπτική με την Εθνική από το 2000. Τότε χαρακτήρισε τα κτίρια ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία, αναγνωρίζοντας ότι αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία της αρχιτεκτονικής και βιομηχανικής φυσιογνωμίας της οδού Πειραιώς στα μέσα του 20ού αιώνα. Χρειάστηκε να υπερπηδηθούν πλήθος γραφειοκρατικών διαδικασιών και τέσσερα χρόνια διαπραγματεύσεων μέχρι το ακίνητο να αλλάξει χέρια έναντι 12,6 εκατ. ευρώ, με χρηματοδότηση από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης.

                             Το εργοστάσιο Τσαούσογλου στην εποχή της ακμής του, το 1950

Πρόκειται για βιομηχανικό συγκρότημα έκτασης 31.687 τ.μ., εντός των οποίων βρίσκονται 15 κτίρια.

Στόχος τώρα είναι να δημιουργηθεί ένας πολιτιστικός πόλος, πέρα από το Φεστιβάλ Αθηνών, το οποίο θα συνεχίσει να στεγάζεται στον χώρο. Μάλιστα, είναι σε εξέλιξη διεθνής διαγωνισμός από τον Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάδειξης Πολιτιστικών Πόρων για την αποκατάσταση και τη μετατροπή ενός βιομηχανικού κελύφους σε σύγχρονο, λειτουργικό και ασφαλές κτίριο. Με άλλα λόγια, μέσα από την ανάπλασή του θα επιδιωχθεί να δοθεί νέα ζωή σε ένα ιστορικό μνημείο βιομηχανικής αρχιτεκτονικής. Πρόκειται για εξέλιξη κομβικής σημασίας για την ανάδειξη της περιοχής του Ελαιώνα.

Ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την Ανάπλαση Αθήνας

Παράλληλα, με όλα τα παραπάνω αναμένεται το επόμενο διάστημα να προχωρήσει και ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός της Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε. σχετικά με την οδό Πειραιώς. Βέβαια, στην παρούσα συγκυρία, ο οργανισμός βρίσκεται σε μεταβατική φάση και αναμένεται ο ορισμός νέου διοικητικού συμβουλίου. Ωστόσο, έχει γίνει μια σημαντική προεργασία από τις τελευταίες δύο διοικήσεις πάνω σε αυτό το project. Οπως δήλωσε στο «ΘΕΜΑ» ο διευθύνων σύμβουλος της Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε., Χάρης Ακριτίδης, έχουν ετοιμαστεί τα σχετικά τεύχη του διαγωνισμού, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί οι επαφές και οι συμφωνίες με τις δημοτικές αρχές των δήμων που εμπλέκονται (δήμοι Αθηναίων, Ταύρου, Μοσχάτου, Ρέντη, Πειραιά), καθώς θα πρέπει να υπογραφούν με αυτούς προγραμματικές συμβάσεις.

Ο συγκεκριμένος διαγωνισμός θα έχει ως αντικείμενο την καταγραφή των κτιρίων και των χρήσεων επί του οδικού άξονα, καθώς και προτάσεις για την κυκλοφορία και τη συνολική ανάπλαση, οι οποίες θα συνάδουν με το ευρύτερο περιβάλλον της περιοχής. Ειδικότερα, θα πρόκειται για έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών για τον δημόσιο χώρο και το αστικό τοπίο της οδού Πειραιώς, με στόχο την επιτυχή σύνδεση των υπαρχόντων πόλων πολιτισμού, εκπαίδευσης και αναψυχής, αλλά και την απόδοση ενός ενιαίου χαρακτήρα σε όλο το μήκος της.

ΠΗΓΗ