ΔΙΑΣ : Και μη χειρότερα…

Η ομάδα ΔΙΑΣ δημιουργήθηκε το 2010, πλαισιώνοντας την Άμεση Δράση ,ως αυτοτελής υπηρεσία με σκοπό την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος, την άμεση και αποτελεσματική επέμβαση σε οποιοδήποτε συμβάν. Και πράγματι όλοι οι συνάδελφοι προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της δουλειάς με επαγγελματισμό και φιλότιμο.
Τα προβλήματα που σε καθημερινή βάση αντιμετωπίζουμε είναι λίγο πολύ γνωστά στους παροικούντες εν τη Ιερουσαλήμ και επαναλαμβανόμενα. Τα ίδια προβλήματα έχουν όλοι οι συνάδελφοι σε Α.Τ., Τ.Α., Τ.Τ., Υ.Μ.Ε.Τ. /Υ.Α.Τ., μεταγωγών κ.ο.κ. και αφορούν τις συνθήκες εργασίας μας, την υλικοτεχνική μας υποδομή και τους κανόνες ασφάλειας που οφείλουν να τηρούνται ώστε όλοι να γυρίσουμε σώοι στις οικογένειες μας. Έχουν αναφερθεί αρκετοί συνάδελφοι, πήραμε υποσχέσεις που έμειναν λόγια στο αέρα και τώρα είμαστε στο μη περαιτέρω. Εξηγούμαι:

Αρχίζοντας από το πρόβλημα με τα κράνη. Η υπηρεσία ως όφειλε έπρεπε να μας χορηγεί κράνη με βάση τα διεθνή πρότυπα ασφάλειας και να τα ανανεώνει όταν αυτά λήγουν ή έχουν χτυπήματα που τα καθιστούν ανεπαρκή στην ασφάλεια του χρήστη. Αντί αυτού όχι μόνο δεν μας χορηγεί καινούργια κράνη όταν αυτά λήξουν, αλλά μας χλευάζουν και μας λένε ότι «τα κράνη δεν λήγουν», ή μας εμπαίζουν με ένα σορό δικαιολογίες όπως η γνωστή καραμέλα για ανεπάρκεια χρημάτων, μη έγκριση κονδυλίων κτλ. Διότι, εμείς που παίζουμε τη ζωή μας έξι ώρες πάνω στη μηχανή είμαστε ζώα για κάποιους, δεν έχουμε οικογένειες που μας περιμένουν πίσω. Η πιο σπουδαία στιγμή βέβαια είναι όταν πρέπει να εξηγήσουμε στη διαχείριση, ότι το να μας δίνει ένα μεταχειρισμένο κράνος για να αντικαταστήσουμε το δικό μας μεταχειρισμένο κράνος δεν είναι λύση αλλά… “έτσι έχουν τα πράγματα” όπως μας διευκρίνισε ο προϊστάμενος. Ιδιαίτερη βέβαια αναφορά πρέπει να γίνει ότι κατά τη χορήγηση υλικών είναι πλέον ξεκάθαρο ότι προτεραιότητα έχει άλλη ομάδα της Αμέσου Δράσεως. «Οι δικοί τους», καθιστώντας μας ως φτωχούς συγγενείς από το χωριό. Η Διοίκηση διατηρεί με αυτόν τον τρόπο τις διακρίσεις μεταξύ των συναδέλφων και ένα κλίμα «διαίρει και βασίλευε».

Όλοι οι συνάδελφοι φωνάζουμε, μιλάμε με τους ανωτέρους μας και λέμε για τις μηχανές. Είναι οι μηχανές μας συντηρημένες όπως πρέπει; Γίνονται τα σέρβις τακτικά, αλλάζουμε ελαστικά όταν χρειάζεται; Η υπηρεσία φυσικά φροντίζει να γίνονται όλα «τυπικά», βεβαίως βεβαίως, με αρκετές εκπτώσεις πάντα ώστε να “λειτουργούμε”. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει ούτε ένα Honda Transalp σε όλη τη ΔΙΑΣ στο οποίο να λειτουργεί ο δείκτης βενζίνης και σε οποιοδήποτε συνεργείο αν ρωτήσετε θα μάθετε ακριβώς (ακριβός!) το λόγο. Οι μηχανές μας στη καλύτερη απλά κυκλοφορούν, ανανέωση στόλου δεν γίνεται και αν γίνει σίγουρα δεν καλύπτει το σύνολο των αναγκών. Παρόλο που οι μηχανές είναι πολυχρησιμοποιημένες και με αρκετές φθορές όλοι φοβόμαστε να κάνουμε αναφορά ακινητοποίησης καθώς παραμένει πάντα άγνωστο το πότε θα εγκριθεί κάποιο κονδύλι για να «μαζευτούν» λίγο. Η ίδια κατάσταση και στα ελαστικά και ίσως χειρότερη, αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι και τελευταία στιγμή χρησιμοποιείται η μηχανή παρόλο που δεν έχει λάστιχα, γιατί μόλις γίνει η αναφορά για αντικατάσταση τους αυτή θα ακινητοποιηθεί και θα χαθεί από το δυναμικό της υπηρεσίας για άγνωστο χρόνο. Ένα από τα ευτράπελα είναι ότι αφού βασιζόμαστε σε δωρεές σαν υπηρεσία, πολλές φορές αλλάζουμε λάστιχα σε μοτοσικλέτες ακινητοποιημένες λόγω βλάβης ώστε να μην χαθεί η δωρεά ενώ, όταν υπάρξει επιτέλους κονδύλι για την επισκευή της μοτοσικλέτας, τα λάστιχα έχουν λήξει λόγω της παρόδου του χρόνου χρήσης τους με μηδέν χιλιόμετρα.

Το άλλο μεγάλο θέμα είναι οι στολές μας. Για να μην είμαστε μηδενιστές προσφάτως χορηγήθηκαν μερικώς χειμερινές στολές, ύστερα από χρόνια και πιέσεις του προσωπικού στους ανωτέρους μας, αλλά για καλοκαιρινές ούτε λόγος. Ως επί πλείστον αγοράζουμε εμείς οι ίδιοι τις στολές μας και το πιο γελοίο είναι ότι αν πάθουμε ατύχημα θα μας επιβληθεί πρόστιμο γιατί δεν φοράγαμε την υπηρεσιακή στολή(!). Οι χορηγούμενες έως τώρα στολές, χώρια ότι τις έχουμε καιρό και έχει εξαφανιστεί οποιοδήποτε ίχνος αδιάβροχης προστασίας τους, δεν είναι εύχρηστες για καθημερινή χρήση. Όσον αφορά τα γάντια και τις μπότες η χορήγηση γίνεται μονίμως με το σταγονόμετρο. Δεν γίνεται να προσμένουμε δωρεά κάποιου ιδιώτη για να λυθεί ένα μέρος από τα προβλήματα μας.

Τέλος, όσον αφορά τις εκπαιδεύσεις του προσωπικού, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των συναδέλφων εκπαιδευτών, είναι εμφανές ότι οι ελλείψεις υλικών δυσχεραίνουν το έργο τους .

Το εξοργιστικό της όλης αυτής κατάσταση έγκειται στο γεγονός ότι ενώ τα προβλήματα μας παραμένουν ίδια και απαράλλαχτα για πολλά χρόνια, από την υπηρεσία και τη διοίκηση αυτής απαιτούν ανερυθρίαστα παραπάνω απόδοση. Επιθυμούν εντατικοποίηση της εργασίας μας σε προσαγωγές και ελέγχους ατόμων μα όσον αφορά τα μέτρα προστασίας και ασφαλείας μας, ουδένα τους αφορά. Η ΔΙΑΣ είναι πάντα εδώ για τον έλεγχο της εγκληματικότητας και την αστυνόμευση και έχουμε αποδείξει πολλάκις την εργατικότητα και την αυτοθυσία μας. Αλλά σας παρακαλώ εξηγήστε μας πως θα μεταχθούν οι προσαχθέντες στα κατά τόπους τμήματα, με τι οχήματα; Υπάρχει γενικός συντονισμός όσον αφορά την αστυνόμευση ή κάθε υπηρεσία έχει το δικό της σχεδιασμό; Σε τμήμα της Δυτικής Αττικής ο Διοικητής δίνει ειδικές οδηγίες για το πώς πρέπει να φερθεί ο Αξ.Υπ. στους ΔΙΑΣ που τολμούν να παρουσιαστούν στο τμήμα δημιουργώντας ένα κλίμα εμπάθειας και φέρνοντας και τους ίδιους τους Αξ.Υπ. σε δύσκολη θέση.

Φυσικά αν κάποιος συνάδελφος τολμήσει να σηκώσει κεφάλι ή ψελλίσει κάτι για τα προβλήματα της ομάδας μας, αυτός ως σύγχρονος λεπρός απομονώνεται και στιγματίζεται. Η απειλή της αλλαγής ομάδας, τομέα, βάρδιας ή ακόμα και Διεύθυνσης είναι Δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας. Επιθυμούν σιγή νεκροταφείου στις υπηρεσίες μας.

Θα μπορούσα να γράψω και άλλα και να αναφέρω όλες τις διατάξεις του Π.Δ. 45/2008 αλλά μάλλον θα κούραζα. Τα άρθρα 1,3 παρ. γ΄, 7 και 11 είναι ενδεικτικά για το νομικό πλαίσιο το οποίο θα έπρεπε να εφαρμόζεται και η ίδια η διοίκηση το παραβιάζει συστηματικά. Ειδικά στο άρθρο 3 παρ. γ΄ αναφέρεται ο περιοδικός ορθοπεδικός έλεγχος για τους δικυκλιστές. Αλλά αυτό είναι εξωπραγματικό για την Ομάδα ΔΙΑΣ και το πως λειτουργεί, αλλά εν γένει για όλη την ΕΛ.ΑΣ. Πολλοί συνάδελφοι με τεκμηριωμένα ορθοπεδικά προβλήματα υγείας, λόγω υπηρεσίας με μηχανές, προσπαθούν στα πολυϊατρεία μας να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες με μικρό ποσοστό επιτυχίας.

Αλλά θα προτιμήσω κλείνοντας αυτό το άρθρο, να εστιάσω στο ότι συνάδελφοι φτάνει πια να ανεχόμαστε το καθένα να μας στέλνει γυμνούς στα αγκάθια. Δεν μας αρκούσε ο κίνδυνος λόγω των περιστατικών που επιλαμβανόμαστε, έχουμε και ελλιπή ως ανύπαρκτο εξοπλισμό και μηχανές ή περιπολικά φέρετρα.

Δεν πάει άλλο να είμαστε επαίτες στο κάθε συνεργείο για να μας φτιάξει τις μηχανές, να γυρνάμε ως παρίες για να μας αντικαταστήσουν τα ελαστικά ή να μας χορηγήσουν υλικοτεχνικό εξοπλισμό.

Να οργανωθούμε να σηκώσουμε κεφάλι και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας ως εργαζόμενοι. Να απαιτήσουμε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, σύγχρονους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας. Αστυνομία στην οποία να μας δίνεται το πλαίσιο από την υπηρεσία ώστε να ασκούμε τα καθήκοντα μας με ασφάλεια. Μια Αστυνομία που να στοχεύει υπέρ της προστασίας και ασφάλειας των πολιτών και όχι κάποιων ιδιωτών και ανωνύμων εταιρειών.

Αλέκος Μαζαράκης

Μέλος της Πρωτοβουλίας Αστυνομικών