Ποιες είναι οι ασθένειες που εμφανίζονται συχνότερα σήμερα στα άλογα;

Του Παναγιώτη Πάσχου (Κτηνίατρος)

Από τις πιο συνήθεις παθήσεις που αντιμετωπίζουν τα αθλητικά άλογα είναι οι χωλότητες, τα ορθοπεδικά προβλήματα και οι κολικοί. Οι κολικοί που αποτελούν σύνδρομο και όχι ασθένεια νομίζω ότι οφείλονται στο συνεχές στάβλισμα των ίππων επί 22ώρου βάσεως. Μην ξεχνάμε ότι το άλογο είναι χορτοφάγο ζώο που από τη φύση του έμαθε να ζει ελεύθερο. Ο συνεχής σταβλισμός του προκαλεί ασθένειες αλλά και επίκτητες κακές συνήθειες.
Οι ορθοπεδικές παθήσεις είναι και αποτέλεσμα της συνεχούς αιμομιξίας- κληρονομικού χαρακτήρα αλλά και της πρόωρης συστηματικής προπόνησης. Είναι γνωστό ότι το Navicular syndrome έχει κληρονομικότητα αλλά και ότι νέα πουλάρια 4-5 ετών όταν προπονηθούν εντατικά εμφανίζουν πρόωρα ορθοπεδικά προβληματάκια.

Η αζωτουρία, γνωστή και ως παραλυτική μυοσφαιρινουρία, είναι μια επώδυνη ασθένεια των βασικών μυών. Μπορεί να παρουσιαστεί μετά από άσκηση, ιδίως εάν το άλογο αρχίσει να ασκείται μετά από μια περίοδο ανάπαυσης. Το άλογο ιδρώνει ασταμάτητα, γίνεται δύσκαμπτο και αρνείται να κινηθεί. Οι μυς του, ιδίως εκείνοι της ράχης και του πίσω μέρους του σώματός του, γίνονται σκληροί και πονούν. Το άλογο είναι ανήσυχο, αναπνέει γρήγορα και αυξάνονται οι παλμοί και η θερμοκρασία του. Μπορεί να εμφανίσει σκούρα κόκκινα ούρα και να αντιμετωπίζει δυσκολία στην ούρηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις το άλογο πρέπει να αναπαυθεί και ο κτηνίατρος χορηγεί παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη.

Κολικός: Όταν ένα άλογο κείτεται και κυλιέται συνεχώς στο έδαφος, έχει ανήσυχο βλέμμα ή προσπαθεί συνεχώς να κλωτσήσει ή όταν αρχίσει να ιδρώνει είναι πιθανόν να πάσχει από κολικό, μια ασθένεια που μπορεί να είναι θανατηφόρα. Ο κολικός μπορεί να προκληθεί από ξαφνική αλλαγή στη διατροφή του αλόγου, από προνύμφες ή από έμφραξη του παχέος εντέρου από συμπαγή μάζα τροφών. Θα πρέπει η στρωμνή στην οποία σταβλίζεται το άλογο να είναι καλή και παχιά ώστε να αποφευχθούν πιθανοί τραυματισμοί και ο ιδιοκτήτης θα πρέπει αμέσως να αναζητήσει τη βοήθεια ενός κτηνιάτρου. Μέχρι να έρθει ο κτηνίατρος θα πρέπει να βγάλει από τον στάβλο του αλόγου κάθε είδους τροφή καθώς και το νερό. Το άλογο θα πρέπει να περπατήσει χωρίς όμως να εξαντληθεί. Ανάλογα με το είδος του κολικού, ο κτηνίατρος μπορεί να χορηγήσει κάποια λιπαντική ουσία, όπως η υγρή παραφίνη ή κάποιο παυσίπονο ή μυοχαλαρωτικό. Ορισμένες φορές ενδέχεται να χρειαστεί χειρουργείο.


Η ενδονυχίτιδα είναι μια επώδυνη ασθένεια των ποδών, η οποία είναι αποτέλεσμα φλεγμονής στους ευαίσθητους υμένες της τρίτης φάλαγγας. Σε σοβαρές περιπτώσεις το άλογο ιδρώνει, τρέμει και γενικά νιώθει έντονη ενόχληση. Επειδή συνήθως τα μπροστινά πόδια προσβάλλονται περισσότερο από τα πίσω, το άλογο προσπαθεί να ανακουφιστεί από τον πόνο γέρνοντας προς τα πίσω, μετατοπίζοντας το βάρος του στα πίσω πόδια. Σε πιο ήπιες περιπτώσεις το άλογο μπορεί απλώς να αλλάζει το βάρος από το ένα πόδι στο άλλο. Η ενδονυχίτιδα μπορεί να προκληθεί από οποιαδήποτε ασθένεια καταλήγει σε τοξαιμία. Η κατακράτηση υμένων μετά τον τοκετό στις φοράδες είναι συχνή αιτία, όπως ακριβώς και η υπερβολική κατανάλωση τροφής. Άλλη αιτία μπορεί να είναι το υπερβολικό τίναγμα. Το κύριο πρόβλημα της ασθένειας αυτής είναι η περιστροφή του οστού της τρίτης φάλαγγας, που προκαλείται από αλλαγές στη δομή του ποδιού. Η άκρη του οστού του πεντάλ που έχει περιστραφεί πιέζει το πέλμα το οποίο με τη σειρά του χάνει το φυσικό του σχήμα. Η άμεση θεραπεία από χειρουργό κτηνίατρο είναι απαραίτητη προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι μη αναστρέψιμες βλάβες που προκαλούνται στις οπλές στα πρώτα στάδια της ασθένειας. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιφλεγμονωδών και παυσίπονων ουσιών. Κυρίως χρησιμοποιείται Phenylbutazone. Σε πολύ ήπιες περιπτώσεις ο γιατρός ενδέχεται να συστήσει ελαφριά άσκηση με συραγωγέα για να τονωθεί η κυκλοφορία του αίματος στα πόδια. Διαφορετικά συστήνεται ανάπαυση. Το άλογο θα πρέπει να σταβλιστεί σε μια επιφάνεια από άμμο και τύρφη, η οποία προσφέρει καλύτερη στήριξη στα πέλματα και ίσως να χρειαστούν ειδικά πέταλα.

Navicular disease (Πάθηση του Σκαφοειδούς): μια εκφυλιστική νόσος του ποδιού που επηρεάζει το σκαφοειδές οστό, ένα μικροσκοπικό οστό το οποίο λειτουργεί ως τροχαλία για τον εν τω βάθει καμπτήρα των φαλάγγων τένοντα πριν τη σύνδεσή του με το κάτω μέρος του οστού του πεντάλ. Η πάθηση του σκαφοειδούς πιστεύεται ότι οφείλεται σε συνδυασμό παραγόντων: κακή διάπλαση του ποδιού, εκφύλιση του σκαφοειδούς οστού και / ή απώλεια της παροχής αίματος στο οστό. Προκαλεί χωλότητα η οποία, κατά τα πρώτα στάδια της νόσου, μπορεί να εξαφανιστεί με την άσκηση. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, η περίοδος της χωλότητας αυξάνεται και γίνεται πιο παρατεταμένη. Συνήθως το άλογο όταν αναπαύεται τεντώνει το νοσούν πόδι προς τα εμπρός, ενώ μπορεί να σκοντάψει όταν είναι σε κίνηση ή να δείχνει απρόθυμο να πηδήξει. Ο επιδιορθωτικός εξονυχισμός και το πετάλωμα μπορεί να βοηθήσουν διορθώνοντας την ελαττωματική οπλή. Έχει παρατηρηθεί ότι τα αντιπηκτικά φάρμακα έχουν κάποια ευεργετική δράση ενώ τα αντιφλεγμονώδη βοηθούν στο να ελεγχθεί ο πόνος σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τις χειρουργικές επεμβάσεις ο χειρουργός κάνει τομές στα νεύρα της πληγείσας περιοχής του ποδιού -αν και υπάρχει κίνδυνος σοβαρών επιπλοκών- ή μια τομή στους υποστηρικτικούς (suspensory) συνδέσμους του σκαφοειδούς με σκοπό την καλύτερη παροχή αίματος.

Τραυματισμοί στους τένοντες: Οι τένοντες του αλόγου, οι οποίοι μοιάζουν με σκοινιά που συνδέουν τους μυς με τα οστά, κινδυνεύουν λόγω της πίεσης που ασκείται στα πόδια του αλόγου ιδίως όταν πηδά εμπόδια με ταχύτητα. Περισσότερο ευάλωτοι είναι οι τένοντες των μπροστινών ποδιών. Οι τραυματισμοί στους επιπολής και εν τω βάθει καμπτήρες των φαλάγγων τένοντες (που διατρέχουν το πίσω μέρος των μετακαρπίων), στον υποστηρικτικό σύνδεσμο (που βρίσκεται ακριβώς πίσω από το κάτω μέρος των μετακαρπίων) και στον check ligament που βρίσκεται κάτω από το γόνατο είναι συχνότερες και σοβαρότερες. Η αιφνίδια πίεση σχίζει τις ίνες του τένοντα, με αποτέλεσμα το άλογο να νιώθει πόνο, να θερμαίνεται και να πρήζεται το συγκεκριμένο σημείο. Θα πρέπει να φροντίσουμε αμέσως το τραυματισμένο πόδι βάζοντάς του πάγο ώστε να μειωθεί η συσσώρευση αίματος και υγρού στην τραυματισμένη περιοχή. Tα αντιφλεγμονώδη φάρμακα βοηθούν και το πόδι θα πρέπει να ακινητοποιηθεί μόλις το άλογο επιστρέψει στο στάβλο του, ενδεχομένως με τη χρήση νάρθηκα. Η ανάπαυση είναι η μοναδική μακροπρόθεσμη θεραπεία για τους τραυματισμούς στους τένοντες. Πολλά άλογα επιστρέφουν επιτυχώς σε εντατική προπόνηση μετά από ένα διάλειμμα δώδεκα έως δεκαοκτώ μηνών και έπειτα από μια σταδιακή και πολύ προσεκτική εκ νέου εισαγωγή στην άσκηση η οποία συμβάλλει στην ενίσχυση του κατεστραμμένου άκρου.


Παράσιτα: όλα τα άλογα φέρουν εσωτερικά παράσιτα. Αυτά μπορεί να είναι μεγάλοι στρόγγυλοι, μικροί στρόγγυλοι, ασκαρίδες, bots, τριχίνες, παράσιτα των εντέρων, παράσιτα των πνευμόνων και ταινίες. Είναι αδύνατο να εξαλειφθούν εντελώς τα παράσιτα από τον οργανισμό του αλόγου, αλλά η τακτική χορήγηση παρασιτοκτόνων βοηθά στην πρόληψη της υγείας του αλόγου. Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας για συμβουλές σχετικά με ένα κατάλληλο πρόγραμμα αποπαρασίτωσης.


Μεταξύ των ειδών της κατοικίδιων ζώων, το άλογο υποφέρει από κολικούς συνήθως περισσότερο.
Ο όρος «κολικός» είναι γενικός και υποδεικνύει κοιλιακό άλγος.
Η ανατομία της πεπτικής οδού του αλόγου, η φύση του πεπτικού του συστήματος και οι πρακτικές διαχείρισης που επιβάλλονται από τον άνθρωπο, φαίνεται να συμβάλλουν στην εμφάνιση των κολικών.
Οι κολικοί μπορεί να οφείλονται αποκλειστικά και μόνο σε ασθένειες του
εντερικού σωλήνα.

Στην πραγματικότητα, οι λοιμώξεις σε άλλα σημεία του σώματος, όπως
στο ουρογεννητικό και τις αναπνευστικές οδούς, καθώς και εγκυμοσύνη
μπορεί να παρουσιάζουν συμπτώματα κολικού.
Μια έρευνα του 1986 από το Ίδρυμα Morris για τα ζώα, ανέφερε οι κολικοί ήταν η
κύρια αιτία θανάτου στα άλογα και η νούμερο ένα ανησυχία των ιδιοκτητών αλόγων για την υγεία τους.
Τα χρηματικά ποσά που δαπανούνται για την ασθένεια είναι αδύνατον να αξιολογηθούν πλήρως, αφού εμπλέκεται και το κόστος θεραπείας και ο χαμένος χρόνος.
Το 1983 η βιομηχανία ασφαλειών ιπποειδών κατέβαλε 16 εκατ. Δολάρια για αξιώσεις που σχετίζονται άμεσα με τους κολικούς. Ως εκ τούτου, οι ιδιοκτήτες αλόγων πρέπει να γνωρίζουν τα αίτια, τα κλινικά συμπτώματα, τις διαγνωστικές και θεραπευτικές διαδικασίες και τα προληπτικά μέτρα για τον περιορισμό των επιπτώσεών τους.

ΚΟΛΙΚΟΣ
Οι κολικοί εξακολουθούν να είναι η νούμερο ένα αιτία θανάτου των αλόγων σήμερα. Κάποτε το κύριο είδος ήταν ότι οι παρασιτικοί κολικοί (που προκαλούνται από τα σκουλήκια και άλλα παράσιτα), αλλά τώρα σε πολλές περιοχές, ο κολικός της άμμου είναι είναι η πιο συνηθισμένη μορφή . Ο κολικός της άμμου είναι το αποτέλεσμα της συγκέντρωσης άμμου στον εντερικό σωλήνα του αλόγου. Μπορεί να υπάρχουν μέχρι 150 λίβρες άμμου στο κάτω μέρος της κοιλιάς του αλόγου.
Ο πόνος από την άμμο που προκαλείται κυρίως με δυο τρόπους. Η άμμος πιέζει το κάτω μέρος του εντέρου, εμποδίζοντας το αίμα να εισέλθει στην περιοχή (Ακριβώς όπως όταν πατάτε το νύχι σας, φεύγει το ροζ χρώμα (αίμα) ). Αυτό προκαλεί, μακροπρόθεσμα, ελαφρύ πόνο που μπορεί να κάνει το άλογο να μην τρώει καλά , χωρίς ποτέ να εκδηλώνει κολικό. Ξέρετε πώς είναι να μην αιματώνεται καλά μια περιοχή, εάν έχετε δέσει ποτέ ένα λάστιχο ζώνη γύρω από το δάχτυλό σας για ώρα. Τελικά, η άμμος μπορεί να συγκεντρωθεί μέχρι το σημείο να μπλοκάρει εντελώς μία στροφή του εντέρου. Σε αυτό το σημείο, το άλογο πονάει πολύ από τη συσσώρευση του σανού και του νερού νερό μπροστά από την απόφραξη. Όταν αυτή η πίεση συσσωρευτεί σε ένα ορισμένο βαθμό , είτε ωθεί την άμμο προς τα έξω, είτε το έντερο σκάει σαν παραφουσκωμένο μπαλόνι. Η ρήξη του εντέρου είναι πάντα μοιραία

Αιτίες
Οι κολικοί έχουν πολλά είδη και αιτίες.
Παράγοντες όπως οι απότομες αλλαγές του καιρού, η διατροφή συχνότητα, ποσότητα ή ποιότητα των ζωοτροφών), η υπερπροσπάθεια ή η ψύξη μπορεί να οδηγήσουν σε κολικούς.
Ο σπασμωδικός κολικός προκαλείται από σοβαρές συσπάσεις των εντέρων.
Η εντερική απόφραξη ή η συστροφή του εντέρου δημιουργούν σοβαρότατες καταστάσεις από τις οποίες προκύπτει ακραίος πόνος.

Οι πιθανότητες απόφραξης ή στριψίματος του εντέρου θα πρέπει να
διαγνωσθούν όσο το δυνατόν νωρίτερα, επειδή είναι μπορεί να απειλήσουν τη ζωή και να απαιτήσουν χειρουργική επέμβαση

Η κοινότερη αιτία κολικού είναι τα ενδοπαράσιτα.
• Η μετεγκατάσταση των προνυμφών του Στρογγύλου βλάπτει τα αγγεία στα έντερα, μειώνοντας την παροχή αίματος που οδηγεί σε νέκρωση, μειωμένη κινητικότητα και τον πόνο.
• Μεγάλος αριθμός νηματωδών μπορεί να προκαλέσει ενσφήνωση ή απόφραξη των εντέρων.
• Η διαχείριση των σκουλικοφαρμάκων (ανθελμινικά), ιδιαίτερα σε άλογα υπερφορτωμένα με εσωτερικά παράσιτα, μπορεί να προκαλέσει κολικούς.

Τα συμπτώματα του κολικού δεν είναι πάντα αποτέλεσμα ασθένειας του πεπτικού σωλήνα.
Μπορεί επίσης να προκύψουν από:
• Λοιμώξεις σε άλλα σημεία του σώματος, ή από λοιμώδεις νόσους όπως η λύσσα, πλευρίτιδα και δερματίτιδα.
• Καταστάσεις που επηρεάζουν το κινητικό σύστημα, όπως ενδονυχίτιδα και άλλες μορφές χωλότητας.Ορισμένες καταστάσεις μπορούν να οδηγήσουν σε εντερική απόφραξη,η οποία θα προκαλέσει συμπτώματα κολικού:
• Τα άλογα που διατηρούνται σε αμμώδεις μάντρες ή υπερβοσκημένους βοσκότοπους έχουν την προδιάθεση να υποφέρουν από τον κολικό «της άμμου». Σε αυτήν την κατάσταση,
η άμμος που καταπίνεται παρεμποδίζει το έντερο.
• Οι χαλασμένες τροφές και η εντερίτιδα μπορεί επίσης να φράξουν το παχύ έντερο.
• Απόφραξη μπορεί επίσης να προκύψει εάν το άλογο καταπιεί ξένο
αντικείμενο.

Ο ΚΟΛΙΚΟΣ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΛΗΦΘΕΙ

Ο κολικός της άμμου είναι μια από τις πιο προβλέψιμες γνωστές ασθένειες. Η συσσώρευση της άμμου είναι απλά το ποσό της άμμου που καταναλώνονται μείον το ποσό της άμμου που διέρχεται. Αν βγαίνει από το άλογο η ίδια ποσότητα άμμου με αυτήν που μπαίνει, δεν μπορεί να υπάρξει συσσώρευση. Η πρόληψη της πρόσληψης άμμου ακούγεται απλή, αλλά συχνά ηρωικές προσπάθειες μένουν άκαρπες.
Τα άλογα τρώνε άμμο κάθε φορά που αυτή υπάρχει κάτω από εκεί όπου τρώνε. Εάν ταΐζονται σε ταΐστρες που δεν είναι αρκετά μεγάλες για να απλώσουν την τροφή θα την τραβήξουν έξω , κάπου που να μπορούν να την «ανοίξουν», συνήθως στο έδαφος. Τα άλογα γλείφουν τα χείλη τους σχεδόν μεταξύ κάθε μπουκιάς σανού. Αν τρώνε από το έδαφος, κάθε φορά που αυτά τα υγρά χείλη αγγίζουν το έδαφος, το χώμα θα κολλήσει στα χείλη και να καταναλωθεί με την επόμενη μπουκιά σανού. Μερικά άλογα απλώς «σκουπίζουν» και το τελευταίο κομματάκι σανού και κάνοντάς το αυτό επίσης σκουπίζουν αρκετή άμμο. Άλογα που κατατρώνε γρασίδι και ρίζες σε βοσκότοπους, παίρνουν και μια μπουκιά χώμα με τις ρίζες.
Όλα τα νεαρά άλογα όλα φαίνεται περνούν ένα στάδιο, όπως και οι άνθρωποι, τα σκυλιά, και πολλά άλλα εξημερωμένα είδη, όπου αισθάνονται ότι πρέπει να τρώνε χώμα, συχνά με τη χούφτα. Αυτή η συμπεριφορά στην νεότητα είναι φυσιολογική και δεν μπορείτε να σταματήσετε την επιθυμία μέχρι να το ξεπεράσουν.
Η απροκάλυπτη κατανάλωση χώματος στα ενήλικα άλογα δεν είναι φυσιολογική. Συχνά διαπιστώνεται ότι υπάρχει κάποια μορφή ανεπάρκειας στη διατροφή του ενήλικου αλόγου. Η πιο συνηθισμένη είναι η έλλειψη άλατος ή άλλη ανεπάρκεια ορυκτών ουσιών. Το άγχος και η ανία μπορεί να οδηγήσουν επίσης έναν ενήλικο άλογο να φάει χώμα.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ Η άμμος μεταφέρεται μέσω του εντερικού σωλήνα από την κανονική περισταλτική κίνηση του συστήματος. Η τακτική άσκηση μπορεί να είναι ο πιο επωφελής τρόπος για να βοηθηθούν τα έντερα να κινήσουν την άμμο προς τα έξω. Η μετακίνηση της άμμου όταν είναι διαμορφωμένη σε σκληρό εξόγκωμα μπορεί να είναι αδύνατη, αλλά ταρακουνήστε την με λίγο καλό τροτ κι αυτή θα διαλυθεί και θα κινηθεί.



Μετά την άσκηση, το τάισμα έχει την μέγιστη σημασία για την αποβολή της άμμου. Συμπυκνώματα όπως συμπληρώματα καρπών και βιταμινών δεν κάνουν τίποτα για τον καθαρισμό της άμμου. Οι διάφορες χορτονομές είναι η παραδοσιακή πηγή φυτικών ινών για τα άλογα. Ο σανός και μόνο μπορεί να μετακινήσει μια μικρή ποσότητα άμμου μια χαρά. Το πίτουρο σταριού μπορεί να προστεθεί στη δίαιτα για να βοηθήσει με το πρόβλημα της άμμου. Λάβετε υπόψη ότι το πίτουρο έχει υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο και χαμηλή σε φώσφορο και ως τέτοιο πρέπει να χρησιμοποιείται με μέτρο, εκτός κι αν το άλογο ταΐζεται κυρίως με αλφάλφα (τριφύλλι). Με το πίτουρο σαν αυξητικό της συχνότητας εμφάνισης εντερολίθων έχουν επίσης ασχοληθεί μερικά άρθρα . Το ψύλλιο (Psyllium) είναι η καλύτερη γνωστή τροφή για την πρόληψη των κολικών της άμμου. Δεν μπορεί να προκαλέσει εντερόλιθους. Αν ταΐζεται σε μικροποσότητες το άλογό σας δεν μπορεί να πάρει το βάρος από τη χρήση του ούτε θα προκαλέσει καμία θρεπτική ανισορροπία, αν δοθεί κανονικά.


Πολλοί ιδιοκτήτες αλόγων δίνουν λάδι στα άλογά τους. Οι περισσότεροι το κάνουν για τα διατροφικά του οφέλη (αύξηση του βάρους, λαμπερό τρίχωμα, κ.λπ.). Κάποιοι λανθασμένα πιστεύουν ότι θα βοηθήσει στην αποβολή της άμμου. Τα φυτικά έλαια αφομοιώνονται και απορροφώνται πολύ πριν φτάσουν στην άμμο. Δεν λιπαίνουν το πεπτικό σύστημα.


Το ορυκτέλαιο (υγρή παραφίνη) δεν αφομοιώνεται και δεν απορροφάται. Τα περισσότερα άλογα το βρίσκουν απαίσιο. Δεν θα το φάνε εθελοντικά. Το ορυκτέλαιο βοηθά στη διάλυση των σφιχτών συγκεντρώσεων άμμου, αλλά δεν το μετακινεί προς τα έξω όπως το ψύλλιο.



ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΛΙΚΟΥ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ

Η άμμος χρειάζεται μήνες για να συγκεντρωθεί στο μέσο άλογο. Το πρώτο σύμπτωμα της ασθένειας είναι συχνά η διάρροια. Σε ορισμένες περιοχές η άμμος είναι η πρώτη αιτία διάρροιας. Μόλις η άμμος συσσωρευτεί σε σημείο που να μπλοκάρει το μεγαλύτερο μέρος μιας στροφής του εντέρου, τότε οι ίνες του σανού (που τρώει το άλογο) διαμορφώνουν ένα φράγμα, σαν αυτό του κάστορα, μπροστά από την άμμο. Μόνο υγρά και μικρά κομμάτια (τροφής) μπορούν να περάσουν. Συχνά βλέπουμε απώλεια βάρους όταν υπάρχει άμμος στον εντερικό σωλήνα.

Η άμμος, όταν δεν ανακινείται, μπορεί να σχηματίσει ένα σκληρό εξόγκωμα , σαν καλουπωμένο τσιμέντο στον πάτο των εντέρων. Αυτό καλύπτει ένα μέρος του τοιχώματος των εντέρων εμποδίζοντας την απορρόφηση θρεπτικών ουσιών στην περιοχή αυτή. Ο πόνος από το βάρος της άμμου (και επίσης από το συχνό βούλωμα της περιοχής) θα κάνουν συχνά το άλογο να ενδιαφέρεται λιγότερο να φάει. Αυτό το άλογο θα χάσει βάρος γρήγορα.

Μερικές φορές μπορούμε να ακούσουμε την άμμο στο χαμηλότερο μέρος της κοιλιάς. Ο ήχος που παράγει μοιάζει με τους υποβρύχιους ήχους στην παραλία. Η άμμος που χτυπιέται στα έντερα είναι ολοφάνερη αν την ακούσετε. Λάβετε υπ όψιν ότι αν μετακινείται, είναι μια χαρά, η ακίνητη άμμος είναι επικίνδυνη.


ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Αν πιστεύετε ότι το άλογό σας έχει κολικό της άμμου, πρώτα αποκλείστε άλλες πιθανότητες , όπως αλλεργική ρινίτιδα (hay fever), τραυματισμό, ή άλλες . Αν άλογο τρώει και φαίνεται ζωηρό, τότε υπάρχει ελπίδα να το ξεπεράσει χωρίς την συνδρομή κτηνιάτρου. Η άσκηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να χαλαρώσει η ενσφήνωση από την άμμο. Περπατήστε το άλογό σας τρέξτε για μερικά βήματα κάθε λίγο και λιγάκι για να ταρακουνηθούν πραγματικά τα έντερα. Μην αφήσετε το άλογο να εξαντληθεί.


Προσφέρετε με σιγουριά νερό κάθε λίγα λεπτά. Το νερό είναι το κλειδί για ξέπλυμα της άμμου. Είναι σχεδόν αδύνατο να βγάλετε την άμμο από ένα σοβαρά αφυδατωμένο άλογο.
Το πίτουρο είναι καλή πρώτη βοήθεια για τον κολικό της άμμου. Πέραν του ότι είναι μια καλή πηγή φυτικών ινών, το πίτουρο είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μπει περισσότερο νερό μέσα στο άλογο. Κάντε μια μάζα από πίτουρο όσο πιο υγρή γίνεται (“σούπα πίτουρου”).

Είναι αδύνατο να ταΐσετε υπερβολικά πολύ με πίτουρο το άλογο που έχει κολικό. Το να ξεπεράσει τα στάδια του οξύ κολικού της άμμου είναι πολύ πιο σημαντικό από την μικρή διατροφική εκτροπή από την κατανάλωση 40 λιβρών πίτουρου.


Εάν το άλογό σας δεν φάει ή αν φαίνεται να πονάει και λίγα λεπτά περπατήματος δεν το ανακούφισαν, τότε θα πρέπει να καλέσετε τον κτηνίατρο αμέσως.

Κάντε ότι σας πει ο κτηνίατρος μέχρι να φτάσει. Εάν δεν δοθεί καμία οδηγία, προσπαθήστε να το περπατήσετε, αν είναι δυνατόν, αλλά όχι μέχρι εξάντλησης. Προσφέρετέ του όλο το καθαρό νερό που μπορείτε να βρείτε. Προσπαθήστε να κάνετε τη σούπα του πίτουρου να φαίνεται ορεκτική, προσθέτοντας ψιλοκομμένα καρότα ή σιρόπια κάθε τύπου.

Όταν το ζώο επανέλθει στο κανονικό , κι εφόσον είναι βέβαιο ότι ήταν κολικός της άμμου, το άλογό σας έχει ακόμα κιλά άμμο μέσα. Για να απαλλαχθεί από την υπολειμματική άμμο, θα πρέπει να του χορηγείται ψύλλιο για ένα ή δύο μήνες καθημερινά.