Από το 18ο αιώνα η παρουσία των Νάστων στην περιοχή μας, τότε που οι κατσαπλιάδες ιδιωτικών περιουσιών και οι πρόγονοι τους ζούσαν ακόμα στις επαρχίες τους πριν έρθουν στην Αττική και αμαυρώσουν την Ιστορία ενός δήμου που δημιουργήθηκε σε έκταση που αγόρασε ο αείμνηστος Παύλος Δρανδάκης από τον Αλέξιο Νάστο!
3.000 γιδοπρόβατα
Το 1877 ο νομάδας κτηνοτρόφος Κωνσταντίνος Νάστος μίσθωσε για τρία χρόνια (1877-1880) από την Ισαβέλλα Σκουζέ, ιδιοκτήτρια του Καρά, τις βοσκές του που είχαν ήδη χαρακτηριστεί νόμιμα ως ικανές να τρέφουν 3.000 γιδοπρόβατα. Είναι αποδεδειγμένο ότι κάθε πρόβατο θέλει τουλάχιστον 5 στρ. βοσκότοπου για να ζήσει και έτσι αποδεικνύεται η έκταση των βοσκών του Καρά. Το μίσθωμα της τριετίας που κατέβαλε ο Νάστος ήταν 10.000 δρχ. που αντιστοιχούσαν στην αξία 700 στρ. αγρών. Η ανά στρ. αξία αγρού ήταν δεκαπλάσια της ανά στρ. αξίας βοσκότοπου και η διαφορά αυτή αποδεικνύει επίσης την έκτασή τους.
Η παραδοχή του κατηγορητηρίου, ότι η έκταση του ιδιωτικού χωριού Καρά ήταν μόνο 400 στρ. στα οποία περιλαμβάνονταν και οι βοσκές, είναι προκλητικότατα αβάσιμη. Είχαν προηγηθεί πέντε σειρές αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων που διαπίστωσαν ότι η έκταση του Καρά ήταν 12.000 στρ.
Αυτές οι αποφάσεις και το ανωτέρω μίσθωμα των βοσκών αρκούν για να κονιορτοποιήσουν το κατηγορητήριο και να καταδείξουν την απόπειρα δυσφήμησης πολλών δεκάδων δικαστών και ευρωδικαστών που εξέδωσαν αυτές τις αποφάσεις.
Οι Νάστοι συνέχισαν ανελλιπώς και μετά το 1880 να μισθώνουν τις βοσκές του Καρά. Το 1918 ο Αλέξιος Νάστος τον μίσθωσε ολόκληρο για τρία χρόνια με ετήσιο μίσθωμα 17.000 δρχ. Στο μισθωτήριο συμβόλαιο το κτήμα περιγράφεται ως εκτάσεως 12.713 στρ. με ανατολικό όριο την κορυφογραμμή του Υμηττού όπως τρέχουν τα νερά προς αυτό.
Το 1919 οι 41 καλλιεργητές του Καρά ζήτησαν από τον υπουργό Γεωργίας την απαλλοτρίωσή του και τη διανομή του σε αυτούς. Στην αίτησή τους γράφουν αυτό που πάππου προς πάππου γνώριζαν, ότι δηλαδή το κτήμα έχει έκταση 14.000 στρ. και ότι ιδιοκτήτης του ήταν ο Σκουφής και όχι ο Νάστος. Η έκταση κάθε κλήρου στο απαλλοτριωθέν κτήμα ΠΑΛΛΗΝΗ ήταν 150 καλλιεργήσιμα στρ. Κατ' αναλογίαν, στους 41 κληρούχους του Καρά θα έπρεπε να δοθούν 41 Χ 150 = 6.150 καλλιεργήσιμα στρ. Τα 400 που το κατηγορητήριο δέχεται ως έκταση του τσιφλικιού Καρά, χωρίς μάλιστα να την προσδιορίζει κατά θέση και όρια, δεν αρκούσαν ούτε για 3 από τους 41 καλλιεργητές.
Ο υπουργός Γεωργίας Ανδρέας Μιχαλακόπουλος εισηγήθηκε την κήρυξη απαλλοτριωτέου του Καρά των 14.000 στρ. ιδιοκτησίας του Σκουφή και όχι του Δημοσίου (ως και 42 άλλων τσιφλικιών) και η κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου εξέδωσε το από 24.09.1920 Β.Δ. και τα κήρυξε απαλλοτριωτέα. Η του Καρά ανακλήθηκε γιατί απείχε λιγότερο από 8.000 μέτρα από την περίμετρο των Αθηνών.
Η αγορά Καρά
Ο Αλέξιος Νάστος προσυμφώνησε το 1921 με τον Μ. Σκουφή και το 1922 αγόρασε τον Καρά αντί 600.000 δρχ. Το απαλλοτριωθέν το 1919 κτήμα ΠΑΛΛΗΝΗ 15.000 στρεμμάτων εκτιμήθηκε και αποζημιώθηκε με 650.000 δρχ. Αν ολοκληρωνότανε η απαλλοτρίωση του Καρά (των 14.000 στρ. κατά τους καλλιεργητές του) η αποζημίωση του Σκουφή θα ήταν, όπως ο νόμος όριζε, 340.000 δρχ.
Το βέβαιο συμπέρασμα από τη σύγκριση των δύο κτημάτων είναι πως η έκταση του Καρά δεν ήταν μικρότερη των 12.000 στρ. όπως δέχθηκαν οι 5 σειρές αποφάσεων.
Ο Αλέξιος Νάστος το 1924 δέχθηκε προσφορά του εκδότη της μεγάλης εγκυκλοπαίδειας ΠΥΡΣΟΣ Παύλου Δρανδάκη, που φιλοδοξούσε να ιδρύσει οικισμό ανώτερο από αυτόν του Ψυχικού (η ευρύτατη ρυμοτομία της Ηλιούπολης αποδεικνύει την προσπάθειά του), να αγοράσει τον Καρά η Εταιρεία του "Δρανδάκης - Πάγκαλος και Σία". Την 03.01.1925 υπέγραψε προσύμφωνο αγοράς στο οποίο το κτήμα αναφέρεται ως εκτάσεως 12.000 περίπου στρ. και μόλις ο Νάστος έλαβε την προς τούτο άδεια του υπουργού Γεωργίας άρχισε να πωλεί τμήματά του.
Πριν από κάθε πώληση ο αρμόδιος Οικονομικός Έφορος επέβαλλε και εισέπραττε φόρο υπερτιμήματος επί της διαφοράς της τιμής κτήσεως αυτού από τον Νάστο που ήταν το πηλίκον των 600.000 δρχ. του τιμήματος δια την εκ στρ. 12.760 έκταση αυτού, δηλαδή 47 δρχ. το στρέμμα, και της τιμής πώλησης που ήταν 495 (πληθωρικές) δρχ.
Ως το θάνατό του το 1929 ο Νάστος πούλησε, παραχώρησε στο Δημόσιο και στην Κοινότητα Ηλιούπολη, περί τα 3.000 στρ. και τα μη πωληθέντα 9.372 στρ. περιήλθαν στο θετό γιο του και στη χήρα του που φορολογήθηκαν γι' αυτά. Οι κατηγορούμενοι άφησαν στο Δημόσιο τα 6.000 στρ. περίπου από τα 9.372 στρ. Οι ιδιοκτήτες των 12.500 δασικών στρ. στην Αιξωνή του όμορου στον Καρά κτήματος, δεν τα άφησαν στο Δημόσιο και εκκρεμεί δικαστικός αγώνας γι' αυτά.
Το θάνατο του Αλεξίου Νάστου ακολούθησαν οι θάνατοι και οι φορολογίες της χήρας του, του γιου του και των τριών εκ των 4 εγγονών του. Οι κληρονόμοι τους (εκτός αυτών της Μαρίας που η φορολογία ανεστάλη λόγω της επιδικίας) φορολογήθηκαν.
Όπως είναι λογικό, νομοθετημένο, γνωμοδοτημένο από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής και νομολογημένο από το ΕΔΔΑ, η φορολογία συνιστά αναγνώριση της έναντι του Δημοσίου κυριότητας των φορολογούμενων πολιτών επί των αντικειμένων της φορολογίας.
Εξάλλου το συνολικό εισόδημα του Δημοσίου από τις φορολογίες ήταν υψηλότερο από την αξία των αντικειμένων που φορολογήθηκαν. Και οι φόροι που θα συνεχίσει να εσοδεύει με τις βαρύτατες φορολογίες επί των ακινήτων θα είναι πολύ υψηλοί.
Το 1984 ο υφυπουργός των Οικονομικών, πιεζόμενος από τον δήμαρχο Ηλιούπολης και για να μη χάσει το ΠΑΣΟΚ ψηφοφόρους στην Ηλιούπολη και την Αργυρούπολη υπέρ του ΚΚΕ, με άκυρα πρωτόκολλα κατάληψης που ο ίδιος παράνομα εξέδωσε, κατέλαβε τα ακίνητα που κατέχονταν από τους κληρονόμους Νάστου. Αυτά τα πρωτόκολλα ακυρώθηκαν αμετάκλητα αλλά η κατάληψη συνεχίζεται ως σήμερα, παράνομα βέβαια.
Επί της ποινικής διώξεως των Νάστων που επιδίωξε ο κ. Γ. Σανιδάς, εκδόθηκε το 2241/2011 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών το οποίο δέχθηκε την πρόταση της Εισαγγελέως κ. Γ. Αδειλίνη (γνωστής από τη δίκη Τσοχατζόπουλου) και αποφάσισε τη μη άσκηση ποινικής διώξεως. Η κ. Αδειλίνη συνοψίζει επιγραμματικά ως εξής την αιτιολόγηση της πρότασής της: "...ανεξαρτήτως του ότι εξ αρχής είναι αδύνατη η ομαδική παραπλάνηση δεκάδων δικαστών όλων των βαθμίδων, μηδέ του Αρείου Πάγου εξαιρουμένων αλλ' ούτε και των μελών του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) εξαιρουμένων...".
Πριν καλά καλά δημοσιευτεί το 2241 βούλευμα ο δήμαρχος της Ηλιούπολης προέβη σε διάβημα προς τον υπουργό Δικαιοσύνης που εκλεγόταν στη Β' Αθηνών και, όπως ο δήμαρχος ανακοίνωσε στο Δ.Σ., ζήτησε την παρέμβασή του στη Δικαιοσύνη για να ασκηθεί αναίρεση κατά του βουλεύματος και ο υπουργός του απάντησε ότι "θα κάνει ό,τι μπορεί, ώστε αυτοί που θα αναλάβουν την πρωτοβουλία της αναίρεσης και θα την πάρουν στα χέρια τους πράγματι να την οδηγήσουν σε θετική κατάληξη"!!
Στις 7 Απριλίου
Ακολούθησε αίτηση Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου προς αναίρεση του ανωτέρω βουλεύματος, αναιρέθηκε αυτό και εκδόθηκε νέο παραπομπής. Εδώ τονίζουμε ότι, αν ήταν αλήθεια πως οι πρόγονοι των κατηγορούμενων είχαν καταπατήσει και πουλήσει 4.600.000 τ.μ. που ανήκαν και εξακολουθούν να ανήκουν, τάχα, στο Δημόσιο, όφειλε ο κ. Εισαγγελέας, για να μην παραβεί το καθήκον του, να κατηγορήσει και τους αγοραστές αυτών που εννοιολογικά και ουσιαστικά δεν διαφέρουν από τους κατηγορούμενους, και να παραγγείλει στα όργανα του Δημοσίου να καταγράψουν ως δημόσια τα ακίνητά τους.
Επίσης να απαγορεύσει στους συμβολαιογράφους να συντάσσουν συμβόλαια για μεταβιβάσεις ακινήτων στην Ηλιούπολη, στο Υποθηκοφυλακείο να μεταγράφει συμβόλαια, στις Τράπεζες να δέχονται προσημειώσεις επί ακινήτων του Καρά που ασφαλίζουν δάνεια. Η σιωπή του πρέπει να ερμηνευτεί όχι ως παράβαση του καθήκοντός του, αλλά γιατί είναι πεπεισμένος ότι δεν υπήρξαν καταπατήσεις.
Η άμυνά τους συνεπώς κατά της κατηγορίας, ότι οι πρόγονοί τους πούλησαν σ' αυτούς οικόπεδα του Δημοσίου στο οποίο εξακολουθούν να ανήκουν, ενδιαφέρει και όλους τους αγοραστές οικοπέδων που προέρχονται από το κτήμα Καράς, για να μην καταγράψει το Δημόσιο και τα κτήματά τους ως δικά του, πράγμα όχι απίθανο, αφού οι γνωστές πιεστικές ανάγκες για την κάλυψη των κενών των προϋπολογισμών θα το επιβάλλουν».
Εν συνεχεία όλων των παραπάνω ήρθε το 2018 η υπ.’ αριθμ. 826/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου (Γ’ Τμήμα) προς τον οποίον είχαν προσφύγει οι κληρονόμοι Νάστου προκειμένου να ανατρέψουν την σε βάρος τους απόφαση του Εφετείου Αθηνών. Ο Άρειος Πάγος με την παραπάνω απόφασή του απέρριψε τόσο την αναίρεσή τους όσο και τους πρόσθετους λόγους που επικαλέστηκαν. Έτσι πλέον τα ακίνητα πήγαν στην Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου ΑΕ (ΕΤΑΔ) για να αποτελέσουν μαζί με όλα τα άλλα ακίνητα του ΔΗΜΟΣΙΟΥ εγγύηση για την αποπληρωμή των χρημάτων που δανείστηκε η πατρίδα μας από τους ξένους δανειστές της.
Βολικά , όμορφα και κυρίως "ηθικά" το χρεοκοπημένο Ελληνικό Δημόσιο βρήκε μερικά ακίνητα ακόμα ιδιωτών για να συνεχίζει να το δανείζουν και να το συντηρούν εις βάρος άλλων ευρωπαϊκών λαών.
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου