Με τη δημοσιογραφική ματιά της Ντόρας…«Ηλιούπολη και Πολιτική: Μια Ιστορία Με Ρεζερβέ Τραπέζι»

Με τη δημοσιογραφική ματιά της Ντόρας (Σκορδαλάκη) 

Στην πατρίδα μου λένε… Μην το θαρρείς πως μοναχά το μέγεθος μετράει…και το κουνούπι είναι μικρό…αλλά σε ξαγρυπνάει!

Δείπνο πολιτικού πολιτισμού από τον Τάσο Ευσταθίου στους δημοσιογράφους της πόλης…τη συνέχεια μπορείτε να τη διαβάσετε στο ενημερωτικό blog neahlioupolis.blogspot.com

«Διάβασα το κείμενο του Μάκη Παπαδάτου και αμέσως ενεργοποιήθηκε η δημοσιογραφική μου ματιά– έτοιμη για σχολιασμό!»

Το κείμενο στην ουσία!

Ο Τάσος Ευσταθίου, ως καλός οικοδεσπότης, κάλεσε τους τοπικούς δημοσιογράφους σε επίσημο δείπνο, με πρόφαση το Πάσχα, αλλά με ουσία την αναγνώριση της δουλειάς τους.

Το γεύμα δεν ήταν στημένο, δεν είχε φωτογραφικές πόζες και κρυφές ατζέντες – ήταν μια πραγματική ευκαιρία διαλόγου μεταξύ πολιτικής και δημοσιογραφίας.

Γίνεται καυστικό σχόλιο για όσους ενεργοποιούνται στα social media μόνο όταν κάτι “παίξει”, με έμφαση στο “hashtag #παϊδάκια” — δηλαδή, λίγη ειρωνεία και σαρκασμός για την επιλεκτική πολιτική ευαισθησία κάποιων.

Παρά τον χαλαρό χαρακτήρα, το δείπνο άφησε πολιτικό αποτύπωμα.


Το υπονοούμενο
«Η ουσιαστική πολιτική δεν κατοικεί μόνο στις Δημοτικές αίθουσες ή τα τηλεοπτικά στούντιο. Την συναντάς και στο βλέμμα, στη συζήτηση, στην ανθρώπινη επαφή.» — τα τοπικά ΜΜΕ αποδεικνύουν πως ακόμα κι ένα πιάτο αντικριστό μπορεί να γίνει αφορμή για ουσιαστικό λόγο.


Τα αποτελέσματα 

Ανθρώπινη επαφή

Εκτίμηση στον ρόλο των δημοσιογράφων.

Κριτική σε όσους υποτιμούν ή αγνοούν τα τοπικά μέσα.

Η πολιτική γίνεται και σε άτυπες στιγμές, αλλά αφήνει αληθινές εντυπώσεις.

«Η Κρητική κουζίνα της Ντόρας – Στην υγειά μας βρε παιδιά»:
Στου δήμου τσι κουβέντες μας, δε φτάνουν τα δελτία, μα στου μεζέ τ’ αντικριστό, γεννιέται η πολιτεία…


της Ντόρας Σκορδαλάκη


Όποιος κοιτά το δείπνο μας και ζηλευτά το βλέπει, ας γράψει πρώτα μια γραμμή κι ύστερα ας πρέπει…

Σε μια πόλη που τον τελευταίο καιρό πνίγεται στον θόρυβο των μικροπολιτικών και των επίπλαστων εντάσεων, ένα δείπνο ήρθε να μας θυμίσει την αξία της ανθρώπινης επαφής και της δουλειάς που προσφέρουν τα ΜΜΕ. Ο κ. Τάσος Ευσταθίου δεν κάλεσε τους δημοσιογράφους για να “ρίξει στάχτη στα μάτια”. Τους κάλεσε για να πει:

«Σας βλέπω. Σας σέβομαι».
Και αυτό, από μόνο του, λέει πολλά.

Γιατί η δημοσιογραφία —”ειδικά όσοι έχουμε “λιώσει” τα παπούτσια μας τόσα χρόνια με την τοπική αυτοδιοίκηση”— δεν έχει ανάγκη ούτε από φωτογραφίες με πολιτικούς σε χαμόγελα αμηχανίας, ούτε από προβολή. Έχει ανάγκη από αναγνώριση. Από εκείνους που αναγνωρίζουν ότι, ακόμα και ένα μικρό μέσο, μπορεί να κάνει πολύ μεγάλη διαφορά στην πόλη του.

Πολλά συζητήθηκαν επίσημα και ανεπίσημα σε αυτό το τραπέζι, αλλά ξέρω ότι από τις λέξεις που δεν γράφτηκαν και τα πιάτα που αδειάσανε, κάτι έμεινε: η πρόθεση!

Και μερικές φορές, αυτή μετράει περισσότερο από την πολιτική ανάλυση.
«Η συνάντηση αυτή, ίσως ήταν το πιο “πολιτικό” γεγονός της χρονιάς – όχι λόγω της παρουσίας δημοσιογράφων, αλλά γιατί υπενθύμισε πως η δημοσιογραφία δεν είναι ενιαία φωνή. Η διαφωνία δεν είναι πρόβλημα· είναι προϋπόθεση δημοκρατίας.»
Το δείπνο αυτό δεν ήταν απλώς μια πασχαλινή έξοδος, αλλά μια πράξη πολιτικής ευγένειας. Ένα μήνυμα προς όλους: πως η πολιτική προοδεύει μέσα από τον διάλογο, όχι μέσα από φερέφωνα· και πως η δημοσιογραφία αξίζει αναγνώριση, όχι απαξίωση.

Ο κ. Τάσος Ευσταθίου έκανε το αυτονόητο, κάλεσε τους δημοσιογράφους “ελπίζω”, όχι για να τους «κεράσει γραμμή», αλλά για να τους ευχαριστήσει που συνεχίζουν να κάνουν ρεπορτάζ σε πείσμα των καιρών και των επιθέσεων.
Το πιο ωραίο… Δεν υπήρχαν φωτογράφοι, στημένες δηλώσεις ή κραυγαλέες δηλώσεις. Υπήρχε αντικριστό, χοχλιοί, κρασί και μια κουβέντα που δεν έγινε για να γράψει εντυπωσιακούς τίτλους. Κι όμως, έγινε τίτλος.

Η ουσία είναι μία… σε μια εποχή όπου όλοι κατηγορούν τα ΜΜΕ για μεροληψία, χειραγώγηση ή σιωπή, η Ηλιούπολη έδειξε ότι μπορεί να υπάρξει ένας άλλος δρόμος.
Και αυτό είναι το πιο δυνατό μήνυμα αυτής της συνάντησης και ελπίζω να το ακολουθήσει και η Δημοτική μας αρχή και οι άλλοι Δήμοι της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οφείλετε να προσκαλέσετε τους δημοσιογράφους σε έναν ανοιχτό, ειλικρινή διάλογο, με επίκεντρο όλα εκείνα τα σοβαρά ζητήματα που χρονίζουν σε κάθε πόλη και αγγίζουν άμεσα την καθημερινότητα των πολιτών.

Σε μια προσπάθεια να μην αφήσω την “πολιτική ανάλυση” εντελώς νηστική…αλλά να τσιμπήσει κι αυτή κάτι με ουσία… να σημειώσω πως το δείπνο ήταν απολαυστικό. αλλά τελικά το χιούμορ χορταίνει περισσότερο.

«Ήρθε η Ώρα να δούμε και τη χιουμοριστική πλευρά των δημοσιευμάτων.»


…Η ανδροκρατία στον χώρο της δημοσιογραφίας… Ζει…βασιλεύει και τρώει πρώτη τα παϊδάκια…
…Εγώ, ως η μόνη γυναίκα δημοσιογράφος, όπως βλέπετε…και στη “φωτογραφία επάνω”… είμαι ένα “κλικ μακριά” από το να με τοποθετήσουν στο… απέναντι τραπέζι. Αν υπήρχε παράθυρο, κατά 99% θα με βλέπατε μέσα από αυτό. Ή και όχι. Εξαρτάται από το αν ήταν καθαρό…!
…Ακόμα γελάω…Χαχα,…Αυτή η φωτογραφία επάνω μου θυμίζει κάτι ανάμεσα σε prequel μυστικής τελετής και πλάνο από τον “Νυχτερινό Ανταποκριτή” με τεχνικά προβλήματα και χαμηλό φωτισμό. Η κάμερα ίσως να τρόμαξε κι αυτή!
…Όσο για το φαγητό… Εντάξει, έφαγα κάτι – για τα μάτια του κόσμου….όχι σαν τη Σούζη που και τρώει και ψεύδεται… Με τόσους άνδρες γύρω μου, θεώρησα ότι δεν θα προλάβω ούτε το πιρούνι…!
΄…Παρ’ όλα αυτά, το δημοσιογραφικό μενού περιείχε παϊδάκια με πολιτική σάλτσα, γαρνιτούρα από ΜΜΕ και επιδόρπιο Κρητικής φιλοξενίας. Ένα δείπνο γεμάτο ουσία, γεύση και –δυστυχώς για μένα …καθόλου delivery.
…”Για το σασπένς μόνο να σας πω ότι… δύο από τους κυρίους στη φωτογραφία τη δική μου δεν άφησαν ούτε ψίχουλο… το έπαιξαν ‘χαλαροί’, αλλά στην πράξη… έφαγαν και των άλλων…Τα υπόλοιπα στις κάμερες!”

Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον κ. Τάσο Ευσταθίου που έδωσε την ευκαιρία στα ΜΜΕ να συζητήσουν μαζί του, αλλά και ότι όλοι οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι στάθηκαν με ευγένεια και επαγγελματισμό στη συνάντηση, διατηρώντας ένα επίπεδο αντάξιο του σεβασμού και της αξιοπρέπειας που αρμόζει στον χώρο μας.

Ας θυμόμαστε πως, όποια δουλειά κι αν κάνουμε, η ουσία της ζωής δεν βρίσκεται μόνο στις μεγάλες στιγμές. Βρίσκεται στις μικρές πράξεις της κάθε μέρας, για να κάνουμε τον κόσμο, την πόλη μας, και τον εαυτό μας καλύτερους

Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον της πόλη μας, αλλά πάντα με μια βαθιά εκτίμηση για το παρόν και ως άνθρωποι και ως δημοσιογράφοι!

ΠΗΓΗ