Άρθρο του Λευτέρη Χρυσοφάκη*
Στην εποχή του κορονοϊού και της σκληρής οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας, πληθαίνουν οι φωνές για παρεμβάσεις με περιβαλλοντικό και κοινωνικό αποτύπωμα σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα των πολιτών.
Η προαναφερόμενη διαπίστωση, περιγράφει με ουσιαστικό τρόπο και μέσα σε λίγες λέξεις, το λαϊκό αίτημα για περισσότερο πράσινο, αλλά και ελευθερία μέσα στη σύγχρονη πραγματικότητα που βιώνουμε.
Έχοντας την ευκαιρία να έχω μεγαλώσει στον Πειραιά, δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός, ότι έχουμε να κάνουμε αρκετή δουλειά στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Ειδικότερα, σύμφωνα με το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής, Νόμος 4277/2014 (ΡΣΑ) ο λιμένας του Πειραιά είναι διεθνής και αποτελεί τη μεγάλη μεταφορική θαλάσσια πύλη της χώρας, ενώ θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας και το γεγονός, ότι τα μεγέθη τόσο του τουρισμού όσο και των εμπορευματικών θαλάσσιων μεταφορών αυξάνονται ολοένα και περισσότερο.
Όπως είναι φυσιολογικό, αυτό έχει ως αποτέλεσμα και την ταυτόχρονη αύξηση των μεγεθών της ακτοπλοΐας, της κρουαζιέρας, του ΣΕΜΠΟ και της ναυπηγοεπισκευής. Μπορεί με τα μέχρι στιγμής δεδομένα η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων- ΟΛΠ να αναγνωρίζει επισήμως όσα αναφέρω, αλλά μέχρι και σήμερα δεν υπάρχουν αρκετά έργα τα οποία θα έρχονται σε άμεση εναρμόνιση με μια συνολική περιβαλλοντική αναβάθμιση του Πειραιά.
Θα ήθελα στη παρούσα φάση να εστιάσουμε στην γνωστή σε όλους τους συμπολίτες μου περιοχή «Παλατάκι». Αυτό που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, είναι, ότι πρόκειται για ένα χώρο, ο οποίος ανήκει στον Δήμο Πειραιά, αλλά εκχωρήθηκε στην COSCO με βάση τη συμφωνία παραχώρησης του ΟΛΠ.
Μπορούμε και πρέπει να επιζητούμε ως πολίτες του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, να μπορέσει και η περιοχή μας να γίνει μια όαση πρασίνου, όπως αντίστοιχες περιοχές της Ελλάδας.
Σε αυτό το μήκος κύματος, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τις προσπάθειες του Δήμου Πειραιά που έδειξε ενδιαφέρον για το ζήτημα. Από την άλλη, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, και για αυτό σκοπός μου είναι να θέσω από το δικό μου μετερίζι στον δημόσιο διάλογο το συγκεκριμένο θέμα, προκειμένου άμεσα να υπάρξουν εξελίξεις.
Είναι αλήθεια, ότι για το συγκεκριμένο ζήτημα, όλοι μας γνωρίζαμε ότι η COSCO θα προχωρούσε στη δημιουργία ενός πεντάστερου ξενοδοχείου με την ταυτόχρονη δημιουργία ενός Beauty Free εμπορικού κέντρου.
Κάτι τέτοιο δεν έγινε μέχρι και σήμερα. Αυτό που μπορεί να γίνει εάν όλοι μας, ο καθένας από την δική του πλευρά προσπαθήσει, είναι αφενός η δέσμευση της εταιρείας για περισσότερο «πράσινο» και αφετέρου η υλοποίηση της συγκεκριμένης δέσμευσης.
Ας μην παραμελήσουμε το γεγονός, ότι πρόκειται για ενέργειες που θα συνεισφέρουν και θα δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες για όλους μας.
Το θεωρώ επιτακτική ανάγκη να υπάρξει άμεσα η απόδοση στους πολίτες του Πειραιά ενός περιβαλλοντικού χώρου, πεζοδρομημένου μεν, πράσινου δε στη πλειονότητα του, προκειμένου να «ανασάνει» επιτέλους ο Πειραιάς.
Και θα ήθελα να σταθώ σε αυτό το σημείο. Σύμφωνα με τις μελέτες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, μόλις 1,56 τ.μ. πρασίνου αντιστοιχούν κατά μέσο όρο στους πολίτες του Πειραιά, ποσοστό που φθάνει ακόμα και το 0,45 τετραγωνικό σε περιοχές όπως η Πειραϊκή, το Χατζηκυριάκειο και η Φρεαττύδα.
Ενώ, από την άλλη χρίζει αναφοράς το γεγονός, ότι τα περισσότερα πάρκα και οι πλατείες εντοπίζονται στο κέντρο του Πειραιά, όπως οι πλατείες Κοραή, Κανάρη και Αλεξάνδρας, οι ιστορικοί κήποι Τερψιθέας και Τινάνειου και το αλσύλλιο του Προφήτη Ηλία.
Έφτασε πλέον η στιγμή η αξιοποίηση των υπαρχόντων ελεύθερων χώρων στον Πειραιά, δίχως νέες απαλλοτριώσεις, να οδηγήσει σε έναν πολλαπλασιασμών τόσο της αναλογίας πρασίνου στον Πειραιά, όσο και του περιβαλλοντικού και κοινωνικού αντικτύπου που θα μεταλαμπαδεύσουμε στις γενεές που θα μας διαδεχθούν!
*Μέλος της Γραμματείας Τομέα Ναυτιλίας του ΚΙΝΑΛ, επιχειρηματίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου