Του Σάκη Μουμτζή
Φύλαγε μια αποθήκη με σιδερικά σε μια περιοχή της Αττικής υψηλού κινδύνου. Προφανώς, όταν διαπίστωσε πως κλέφτες μπήκαν στην αποθήκη ή στο εργοτάξιο για να κλέψουν το εμπόρευμα, προσπάθησε να τους εμποδίσει, αυτοί τον κτύπησαν με σιδηρολοστούς και τον άφησαν κλινικά νεκρό. Πριν από λίγες ημέρες πέθανε. Η οικογένειά του, μέσα στο πένθος της, βρήκε τη δύναμη να δωρίσει τα όργανά του για να σωθούν άλλες ζωές.
Φυσικά το τραγικό συμβάν, η δολοφονία, ξεχάστηκε κιόλας. Έφυγε από τα πρωτοσέλιδα, γιατί ο φόνος ενός σεκιουριτά δεν «πουλά». Και δεν «πουλά» γιατί δεν υπάρχει κοινό για να «αγοράσει» το γεγονός. Οι κυρ-Παντελήδες μπορεί να αγανακτούν, μπορεί να θυμώνουν, αλλά κρατούν μέσα τους τον θυμό τους. Δεν εκδηλώνονται, δεν διαδηλώνουν. Είναι μια σιωπηλή πλειοψηφία. Πλειοψηφία μεν, σιωπηλή δε. Και σε παρόμοιες στιγμές αυτό που μετρά είναι το «σιωπηλή».
Από την άλλη πλευρά δεν είδα καμιά διαμαρτυρία σωματείων, συνδικάτων, «προοδευτικών» διαμορφωτών της κοινής γνώμης, για αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα, που πέραν όλων των άλλων αφορά τη δολοφονία ενός εργαζόμενου, εν ώρα εργασίας. Υποθέτω πως αυτή η σιωπή έχει να κάνει με το επάγγελμα του άτυχου εργαζόμενου, καθώς οι «προοδευτικοί» δεν αισθάνονται άνετα με τις έννοιες «ασφάλεια», «φύλαξη», «προστασία περιουσίας», όταν βέβαια δεν είναι δική τους.
Φαίνεται πως έχουμε εργαζόμενους δύο κατηγοριών. Αυτούς που το επάγγελμά τους συνάδει με τα προτάγματα των «προοδευτικών» δυνάμεων και αυτούς που ασκούν επάγγελμα που δεν καλύπτει τις «προοδευτικές» προδιαγραφές. Οι πρώτοι προστατεύονται από κάθε μορφής συλλογικότητα. Τους δεύτερους, αν πάθουν κάτι, θα τους κλάψουν μόνον οι δικοί τους άνθρωποι.
Άλλωστε ιδεολογικά, οι προοδευτικοί και οι λεγόμενες αριστερές ψυχούλες είναι τις περισσότερες φορές με τους θύτες που θέλουν να κλέψουν, να «απαλλοτριώσουν» κατά την αριστερή ορολογία, την περιουσία των κυρ-Παντελήδων. Μην ξεχνάμε πως τον Δεκέμβριο του 2008 κατέστρεφαν και λεηλατούσαν ακόμα και μικρές επιχειρήσεις, με φουκαράδες ιδιοκτήτες. Με μικροεπιχειρηματίες.
Αποκαλούν όλους αυτούς τους δράστες φτωχοδιάβολους –μια λέξη που προκαλεί συμπάθεια και είναι γεμάτη ελαφρυντικά– για να δώσουν έτσι και την ιδεολογική διάσταση του προβλήματος. Μάλιστα, αν τα γεγονότα δείχνουν πως οι θύτες ανήκουν σε συγκεκριμένη κατηγορία με έντονη παραβατική συμπεριφορά, τότε οποιοσδήποτε αναδεικνύει αυτήν τη διάσταση του ζητήματος χαρακτηρίζεται αμέσως ρατσιστής.
Μάλιστα υποθέτω πως αν ο άτυχος 54χρονος σεκιουριτάς αυτός τραυμάτιζε, αμυνόμενος, έναν από τους δράστες θανάσιμα θα είχαμε τους γνωστούς προβληματισμούς των «προοδευτικών» για το αν μια ανθρώπινη ζωή αξίζει όσο μερικά παλιοσίδερα. Και ο σεκιουριτάς θα τραβιόταν σε αυτόφωρα και σε εισαγγελείς.
Ας θυμηθεί ο αναγνώστης πώς έπεσε άκρα του τάφου σιωπή στις συλλογικότητες, όταν έγινε γνωστό πως ο δολοφόνος της Κουβανής δεν ήταν Έλληνας και λευκός, αλλά μετανάστης και μελαμψός. Η αποτρόπαιη δολοφονία ξεχάστηκε αμέσως.
Συμπερασματικά: Η μάχη των ιδεών δίνεται σε καθημερινή βάση, ακόμα και σε ζητήματα που, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πως δεν έχουν ιδεολογικό υπόβαθρο.
Φύλαγε μια αποθήκη με σιδερικά σε μια περιοχή της Αττικής υψηλού κινδύνου. Προφανώς, όταν διαπίστωσε πως κλέφτες μπήκαν στην αποθήκη ή στο εργοτάξιο για να κλέψουν το εμπόρευμα, προσπάθησε να τους εμποδίσει, αυτοί τον κτύπησαν με σιδηρολοστούς και τον άφησαν κλινικά νεκρό. Πριν από λίγες ημέρες πέθανε. Η οικογένειά του, μέσα στο πένθος της, βρήκε τη δύναμη να δωρίσει τα όργανά του για να σωθούν άλλες ζωές.
Φυσικά το τραγικό συμβάν, η δολοφονία, ξεχάστηκε κιόλας. Έφυγε από τα πρωτοσέλιδα, γιατί ο φόνος ενός σεκιουριτά δεν «πουλά». Και δεν «πουλά» γιατί δεν υπάρχει κοινό για να «αγοράσει» το γεγονός. Οι κυρ-Παντελήδες μπορεί να αγανακτούν, μπορεί να θυμώνουν, αλλά κρατούν μέσα τους τον θυμό τους. Δεν εκδηλώνονται, δεν διαδηλώνουν. Είναι μια σιωπηλή πλειοψηφία. Πλειοψηφία μεν, σιωπηλή δε. Και σε παρόμοιες στιγμές αυτό που μετρά είναι το «σιωπηλή».
Από την άλλη πλευρά δεν είδα καμιά διαμαρτυρία σωματείων, συνδικάτων, «προοδευτικών» διαμορφωτών της κοινής γνώμης, για αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα, που πέραν όλων των άλλων αφορά τη δολοφονία ενός εργαζόμενου, εν ώρα εργασίας. Υποθέτω πως αυτή η σιωπή έχει να κάνει με το επάγγελμα του άτυχου εργαζόμενου, καθώς οι «προοδευτικοί» δεν αισθάνονται άνετα με τις έννοιες «ασφάλεια», «φύλαξη», «προστασία περιουσίας», όταν βέβαια δεν είναι δική τους.
Φαίνεται πως έχουμε εργαζόμενους δύο κατηγοριών. Αυτούς που το επάγγελμά τους συνάδει με τα προτάγματα των «προοδευτικών» δυνάμεων και αυτούς που ασκούν επάγγελμα που δεν καλύπτει τις «προοδευτικές» προδιαγραφές. Οι πρώτοι προστατεύονται από κάθε μορφής συλλογικότητα. Τους δεύτερους, αν πάθουν κάτι, θα τους κλάψουν μόνον οι δικοί τους άνθρωποι.
Άλλωστε ιδεολογικά, οι προοδευτικοί και οι λεγόμενες αριστερές ψυχούλες είναι τις περισσότερες φορές με τους θύτες που θέλουν να κλέψουν, να «απαλλοτριώσουν» κατά την αριστερή ορολογία, την περιουσία των κυρ-Παντελήδων. Μην ξεχνάμε πως τον Δεκέμβριο του 2008 κατέστρεφαν και λεηλατούσαν ακόμα και μικρές επιχειρήσεις, με φουκαράδες ιδιοκτήτες. Με μικροεπιχειρηματίες.
Αποκαλούν όλους αυτούς τους δράστες φτωχοδιάβολους –μια λέξη που προκαλεί συμπάθεια και είναι γεμάτη ελαφρυντικά– για να δώσουν έτσι και την ιδεολογική διάσταση του προβλήματος. Μάλιστα, αν τα γεγονότα δείχνουν πως οι θύτες ανήκουν σε συγκεκριμένη κατηγορία με έντονη παραβατική συμπεριφορά, τότε οποιοσδήποτε αναδεικνύει αυτήν τη διάσταση του ζητήματος χαρακτηρίζεται αμέσως ρατσιστής.
Μάλιστα υποθέτω πως αν ο άτυχος 54χρονος σεκιουριτάς αυτός τραυμάτιζε, αμυνόμενος, έναν από τους δράστες θανάσιμα θα είχαμε τους γνωστούς προβληματισμούς των «προοδευτικών» για το αν μια ανθρώπινη ζωή αξίζει όσο μερικά παλιοσίδερα. Και ο σεκιουριτάς θα τραβιόταν σε αυτόφωρα και σε εισαγγελείς.
Ας θυμηθεί ο αναγνώστης πώς έπεσε άκρα του τάφου σιωπή στις συλλογικότητες, όταν έγινε γνωστό πως ο δολοφόνος της Κουβανής δεν ήταν Έλληνας και λευκός, αλλά μετανάστης και μελαμψός. Η αποτρόπαιη δολοφονία ξεχάστηκε αμέσως.
Συμπερασματικά: Η μάχη των ιδεών δίνεται σε καθημερινή βάση, ακόμα και σε ζητήματα που, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται πως δεν έχουν ιδεολογικό υπόβαθρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου