Η τριχίνωση των χοίρων είναι μια επικίνδυνη ασθένεια που είναι ιδιαίτερα συχνή στα θηλαστικά. Οι κατοικίδια χοίροι, μαζί με τα άγρια ζώα, είναι ευαίσθητοι σε αυτήν τη ζωονόσο. Ένα άτομο μπορεί επίσης να μολυνθεί με τριχίνωση.
Τριχίνωση των χοίρων
Αυτή η ασθένεια είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Γραπτές πηγές διατήρησαν πληροφορίες ότι τα συμπτώματά της εντοπίστηκαν στους Καρθαγενείς το 400 π.Χ. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η απαγόρευση της χρήσης χοιρινού κρέατος μεταξύ Μουσουλμάνων και Εβραίων σχετίζεται με τον κίνδυνο προσβολής της τριχίνωσης. Οι εστίες εμφανίζονται περιοδικά σε διαφορετικές χώρες, συχνότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Στον μετα-σοβιετικό χώρο, η ασθένεια διαγνώστηκε στη Λευκορωσία, σε ορισμένες περιοχές της Ουκρανίας, σε ορισμένες περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας και στα κράτη της Βαλτικής.
Αιτιώδεις παράγοντες της Trichinosis
Η ασθένεια προκαλείται από τα ελάχια Trichinella spiralis, που ανήκουν στην οικογένεια Trichinellidae, την υποπεριοχή Trichurata. Οι αιτιολογικοί παράγοντες είναι Trichinella των ακόλουθων τύπων:Trichinella spiralis;
Trichinella pseudospiralis.
Πρόσφατα, οι ερευνητές ανακάλυψαν νέους τύπους παρασίτων χωρίς κάψουλες.
Αυτά είναι σκουλήκια πολύ μικρών μεγεθών: το μήκος του θηλυκού είναι από 3 έως 4,5 mm, το μήκος του αρσενικού είναι 1,5 mm, οι προνύμφες έχουν ύψος μόνο 0,1 mm. Trichinella - ζωηρά ελμίνθια. Οι ενήλικες και οι απόγονοί τους διαπερνούν το εντερικό τοίχωμα χρησιμοποιώντας ένα κιτρινό στυλ που βρίσκεται στο άκρο της κεφαλής.
Τα σκουλήκια που έχουν φτάσει στην εφηβεία παρασιτίζουν στο τοίχωμα του λεπτού εντέρου και στη συνέχεια με τη λέμφη οι προνύμφες μεταφέρονται από την κυκλοφορία του αίματος σε όλο το σώμα. Στον μυϊκό ιστό, τα παράσιτα αναπτύσσονται σε σπείρα. Μέχρι το τέλος του πρώτου μήνα της ζωής, η προνύμφη είναι κατάφυτη με μια κάψουλα, μετά από ένα χρόνο η κάψουλα καλύπτεται με ασβέστη και σε αυτή τη μορφή υπάρχει για 25 χρόνια.
Οι προνύμφες σε κάψουλες ασβέστη είναι πολύ ανθεκτικές σε δυσμενείς παράγοντες. Το αδύνατο αλάτι του χοίρου και το παραδοσιακό κάπνισμα δεν προκαλούν το θάνατό τους. Οι προνύμφες πεθαίνουν εντελώς όταν ένα κομμάτι κρέατος θερμαίνεται ομοιόμορφα πάνω από 70 ° C.
Ορισμένες πηγές ισχυρίζονται ότι για την πλήρη καταστροφή των παρασίτων, απαιτείται μακρά βρασμός: 1 κιλό χοιρινό πρέπει να υποβληθεί σε επεξεργασία για περισσότερο από 1,5 ώρα. Όσον αφορά την επίδραση των χαμηλών θερμοκρασιών στους αιτιολογικούς παράγοντες της νόσου, οι απόψεις των επιστημόνων διέφεραν: ορισμένοι θεωρούν ότι είναι δυνατόν να απολυμανθεί το κρέας σε θερμοκρασία -15 ° C για 8 ημέρες, άλλοι επιμένουν στην ανάγκη μείωσης της θερμοκρασίας έως -25 ... -50 ° C.
Συμπτώματα τριχίνωσης
Οι χοίροι μπορούν να αρρωστήσουν με τριχίνωση τρώγοντας μικρά τρωκτικά, ακατέργαστα απορρίμματα ή συντρίμμια τροφίμων και τα εσωτερικά των άρρωστων ζώων. Συχνά η ασθένεια γίνεται απαρατήρητη. Με ισχυρή λοίμωξη τις ημέρες 3-5, παρατηρούνται τα ακόλουθα συμπτώματα:θερμότητα;
διάρροια;
έμετος
γρήγορη απώλεια βάρους
μυϊκός πόνος (οι χοίροι κινούνται ακίνητοι, τα άκρα επεκτείνονται)
ρηχή αναπνοή;
πρήξιμο.
Εάν το ζώο δεν έχει πεθάνει, η οδυνηρή κατάσταση συνεχίζεται για 1,5,5 μήνες έως ότου οι προνύμφες σχηματίσουν κάψουλες. Στη συνέχεια, τα συμπτώματα εξαφανίζονται και ο χοίρος φαίνεται υγιής. Η ασθένεια γίνεται χρόνια.
Διάγνωση της τριχίνωσης
Είναι πολύ δύσκολο να διαγνωστεί η ασθένεια κατά τη διάρκεια ζωής του σώματος, καθώς οι προνύμφες δεν βρίσκονται στα έντερα, αλλά μεταξύ των ινών των ραβδωτών μυών, στο λεμφικό ή στο κυκλοφορικό σύστημα, και τα συμπτώματα δεν είναι πάντα έντονα. Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι για την αναγνώριση της τριχίνωσης είναι:ανοσολογικές αντιδράσεις, οι οποίες καθιστούν δυνατή την ανίχνευση αντισωμάτων σε ένα ζωντανό ζώο έως το τέλος του πρώτου μήνα της νόσου.
τριχινυλοσκόπηση;
πέψη των μυών σε τεχνητό γαστρικό χυμό (πραγματοποιείται μετά τον θάνατο).
Για τη διάγνωση της τριχίνωσης, λαμβάνονται δείγματα των ποδιών του διαφράγματος κοντά στους τένοντες. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και άλλοι ραβδωτοί μύες (όπως οι μύες).
Κατά τη διεξαγωγή τριχινοκυτταροσκοπίας, 24 τομές γίνονται από δείγματα μυών, τα οποία συνθλίβονται στο κοπρεσόριο και στη συνέχεια εξετάζονται με μικροσκόπιο. Έτσι μπορείτε να εντοπίσετε μια ασθένεια με μέσο ή σημαντικό βαθμό βλάβης στο σώμα από παράσιτα.
Η μέθοδος πέψης του μυϊκού ιστού σε τεχνητό γαστρικό χυμό είναι πιο ακριβής. Για την ανάλυση, πάρτε ένα δείγμα μολυσμένου κρέατος, αλέστε το και γεμίστε το με τεχνητό γαστρικό χυμό (ένα υδατικό διάλυμα που περιέχει πεψίνη και υδροχλωρικό οξύ). Το δείγμα που παρασκευάζεται με αυτόν τον τρόπο τοποθετείται σε θερμοστάτη για 4-5 ώρες, στη συνέχεια το υγρό αποστραγγίζεται και το ίζημα εξετάζεται με μικροσκόπιο.
Κατά τη διεξαγωγή έρευνας, είναι απαραίτητο να διακρίνουμε τις προνύμφες του Trichinella από άλλους τύπους παρασίτων (για παράδειγμα, σαρκοκύστες, νεαρός κυστικέρκος).
Θεραπεία και πρόληψη της νόσου
Τα μολυσμένα ζώα δεν αντιμετωπίζονται. Εάν το Trichinella βρίσκεται στο χοιρινό, το κρέας θεωρείται ακατάλληλο για κατανάλωση από τον άνθρωπο. Οι κτηνίατροι θεωρούν ανεπαρκή ανάπτυξη θεραπείας για τριχίνωση. Γνωστά φάρμακα που μολύνουν εντερικά σκουλήκια και μη ενθυλακωμένες προνύμφες είναι η αλβενδαζόλη, η θειαβενδαζόλη, η μεβενδαζόλη, η παρμπενταζόλη.
Η πρόληψη της νόσου συνίσταται στη διεξαγωγή διεξοδικών μελετών του κρέατος για την παρουσία Trichinella. Απαγορεύεται η σίτιση των χοίρων με μη απολυμανθέντα απορρίμματα κουζίνας, σφάγια ζώων, εντόσθια. Οι χοίροι δεν πρέπει να επιτρέπεται να περπατούν ελεύθερα, ειδικά κοντά σε δασικές εκτάσεις.
Σφάγια ζώων που εμφανίζουν συμπτώματα της νόσου ή έχουν Trichinella spp. Πρέπει να μεταποιηθούν σε κρέας και οστεάλευρα ή να καούν. Απαγορεύεται η ταφή του μολυσμένου κρέατος νεκρών χοίρων, καθώς μπορεί να γίνει πηγή ασθένειας για τρωκτικά και σαρκοφάγα. Τα εδάφη των αγροκτημάτων, οι χώροι περπατήματος καθαρίζονται προσεκτικά και πραγματοποιείται συστηματικά ο εκτροχιασμός.
συμπέρασμα
Το χοιρινό που έχει μολυνθεί με Trichinella είναι η κύρια πηγή ανθρώπινης μόλυνσης. Ένα σημαντικό στοιχείο της πρόληψης είναι η εκπαιδευτική εργασία: εξήγηση του βαθμού κινδύνου της τριχίνωσης, τρόποι μόλυνσης, μέθοδοι διάγνωσης και μέθοδοι πρόληψης αυτής της ασθένειας.
Προσωπικοί κανόνες πρόληψης: μόνο το κρέας που έχει περάσει υγειονομικό και κτηνιατρικό έλεγχο μπορεί να καταναλωθεί. Δεν μπορείτε να αγοράσετε χοιρινό σε αυθόρμητες αγορές, το κρέας πρέπει να υποβάλλεται σε παρατεταμένη θερμική επεξεργασία.
Η ασθένεια προκαλείται από τα ελάχια Trichinella spiralis, που ανήκουν στην οικογένεια Trichinellidae, την υποπεριοχή Trichurata. Οι αιτιολογικοί παράγοντες είναι Trichinella των ακόλουθων τύπων:Trichinella spiralis;
Trichinella pseudospiralis.
Πρόσφατα, οι ερευνητές ανακάλυψαν νέους τύπους παρασίτων χωρίς κάψουλες.
Αυτά είναι σκουλήκια πολύ μικρών μεγεθών: το μήκος του θηλυκού είναι από 3 έως 4,5 mm, το μήκος του αρσενικού είναι 1,5 mm, οι προνύμφες έχουν ύψος μόνο 0,1 mm. Trichinella - ζωηρά ελμίνθια. Οι ενήλικες και οι απόγονοί τους διαπερνούν το εντερικό τοίχωμα χρησιμοποιώντας ένα κιτρινό στυλ που βρίσκεται στο άκρο της κεφαλής.
Τα σκουλήκια που έχουν φτάσει στην εφηβεία παρασιτίζουν στο τοίχωμα του λεπτού εντέρου και στη συνέχεια με τη λέμφη οι προνύμφες μεταφέρονται από την κυκλοφορία του αίματος σε όλο το σώμα. Στον μυϊκό ιστό, τα παράσιτα αναπτύσσονται σε σπείρα. Μέχρι το τέλος του πρώτου μήνα της ζωής, η προνύμφη είναι κατάφυτη με μια κάψουλα, μετά από ένα χρόνο η κάψουλα καλύπτεται με ασβέστη και σε αυτή τη μορφή υπάρχει για 25 χρόνια.
Οι προνύμφες σε κάψουλες ασβέστη είναι πολύ ανθεκτικές σε δυσμενείς παράγοντες. Το αδύνατο αλάτι του χοίρου και το παραδοσιακό κάπνισμα δεν προκαλούν το θάνατό τους. Οι προνύμφες πεθαίνουν εντελώς όταν ένα κομμάτι κρέατος θερμαίνεται ομοιόμορφα πάνω από 70 ° C.
Ορισμένες πηγές ισχυρίζονται ότι για την πλήρη καταστροφή των παρασίτων, απαιτείται μακρά βρασμός: 1 κιλό χοιρινό πρέπει να υποβληθεί σε επεξεργασία για περισσότερο από 1,5 ώρα. Όσον αφορά την επίδραση των χαμηλών θερμοκρασιών στους αιτιολογικούς παράγοντες της νόσου, οι απόψεις των επιστημόνων διέφεραν: ορισμένοι θεωρούν ότι είναι δυνατόν να απολυμανθεί το κρέας σε θερμοκρασία -15 ° C για 8 ημέρες, άλλοι επιμένουν στην ανάγκη μείωσης της θερμοκρασίας έως -25 ... -50 ° C.
Συμπτώματα τριχίνωσης
Οι χοίροι μπορούν να αρρωστήσουν με τριχίνωση τρώγοντας μικρά τρωκτικά, ακατέργαστα απορρίμματα ή συντρίμμια τροφίμων και τα εσωτερικά των άρρωστων ζώων. Συχνά η ασθένεια γίνεται απαρατήρητη. Με ισχυρή λοίμωξη τις ημέρες 3-5, παρατηρούνται τα ακόλουθα συμπτώματα:θερμότητα;
διάρροια;
έμετος
γρήγορη απώλεια βάρους
μυϊκός πόνος (οι χοίροι κινούνται ακίνητοι, τα άκρα επεκτείνονται)
ρηχή αναπνοή;
πρήξιμο.
Εάν το ζώο δεν έχει πεθάνει, η οδυνηρή κατάσταση συνεχίζεται για 1,5,5 μήνες έως ότου οι προνύμφες σχηματίσουν κάψουλες. Στη συνέχεια, τα συμπτώματα εξαφανίζονται και ο χοίρος φαίνεται υγιής. Η ασθένεια γίνεται χρόνια.
Διάγνωση της τριχίνωσης
Είναι πολύ δύσκολο να διαγνωστεί η ασθένεια κατά τη διάρκεια ζωής του σώματος, καθώς οι προνύμφες δεν βρίσκονται στα έντερα, αλλά μεταξύ των ινών των ραβδωτών μυών, στο λεμφικό ή στο κυκλοφορικό σύστημα, και τα συμπτώματα δεν είναι πάντα έντονα. Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι για την αναγνώριση της τριχίνωσης είναι:ανοσολογικές αντιδράσεις, οι οποίες καθιστούν δυνατή την ανίχνευση αντισωμάτων σε ένα ζωντανό ζώο έως το τέλος του πρώτου μήνα της νόσου.
τριχινυλοσκόπηση;
πέψη των μυών σε τεχνητό γαστρικό χυμό (πραγματοποιείται μετά τον θάνατο).
Για τη διάγνωση της τριχίνωσης, λαμβάνονται δείγματα των ποδιών του διαφράγματος κοντά στους τένοντες. Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και άλλοι ραβδωτοί μύες (όπως οι μύες).
Κατά τη διεξαγωγή τριχινοκυτταροσκοπίας, 24 τομές γίνονται από δείγματα μυών, τα οποία συνθλίβονται στο κοπρεσόριο και στη συνέχεια εξετάζονται με μικροσκόπιο. Έτσι μπορείτε να εντοπίσετε μια ασθένεια με μέσο ή σημαντικό βαθμό βλάβης στο σώμα από παράσιτα.
Η μέθοδος πέψης του μυϊκού ιστού σε τεχνητό γαστρικό χυμό είναι πιο ακριβής. Για την ανάλυση, πάρτε ένα δείγμα μολυσμένου κρέατος, αλέστε το και γεμίστε το με τεχνητό γαστρικό χυμό (ένα υδατικό διάλυμα που περιέχει πεψίνη και υδροχλωρικό οξύ). Το δείγμα που παρασκευάζεται με αυτόν τον τρόπο τοποθετείται σε θερμοστάτη για 4-5 ώρες, στη συνέχεια το υγρό αποστραγγίζεται και το ίζημα εξετάζεται με μικροσκόπιο.
Κατά τη διεξαγωγή έρευνας, είναι απαραίτητο να διακρίνουμε τις προνύμφες του Trichinella από άλλους τύπους παρασίτων (για παράδειγμα, σαρκοκύστες, νεαρός κυστικέρκος).
Θεραπεία και πρόληψη της νόσου
Τα μολυσμένα ζώα δεν αντιμετωπίζονται. Εάν το Trichinella βρίσκεται στο χοιρινό, το κρέας θεωρείται ακατάλληλο για κατανάλωση από τον άνθρωπο. Οι κτηνίατροι θεωρούν ανεπαρκή ανάπτυξη θεραπείας για τριχίνωση. Γνωστά φάρμακα που μολύνουν εντερικά σκουλήκια και μη ενθυλακωμένες προνύμφες είναι η αλβενδαζόλη, η θειαβενδαζόλη, η μεβενδαζόλη, η παρμπενταζόλη.
Η πρόληψη της νόσου συνίσταται στη διεξαγωγή διεξοδικών μελετών του κρέατος για την παρουσία Trichinella. Απαγορεύεται η σίτιση των χοίρων με μη απολυμανθέντα απορρίμματα κουζίνας, σφάγια ζώων, εντόσθια. Οι χοίροι δεν πρέπει να επιτρέπεται να περπατούν ελεύθερα, ειδικά κοντά σε δασικές εκτάσεις.
Σφάγια ζώων που εμφανίζουν συμπτώματα της νόσου ή έχουν Trichinella spp. Πρέπει να μεταποιηθούν σε κρέας και οστεάλευρα ή να καούν. Απαγορεύεται η ταφή του μολυσμένου κρέατος νεκρών χοίρων, καθώς μπορεί να γίνει πηγή ασθένειας για τρωκτικά και σαρκοφάγα. Τα εδάφη των αγροκτημάτων, οι χώροι περπατήματος καθαρίζονται προσεκτικά και πραγματοποιείται συστηματικά ο εκτροχιασμός.
συμπέρασμα
Το χοιρινό που έχει μολυνθεί με Trichinella είναι η κύρια πηγή ανθρώπινης μόλυνσης. Ένα σημαντικό στοιχείο της πρόληψης είναι η εκπαιδευτική εργασία: εξήγηση του βαθμού κινδύνου της τριχίνωσης, τρόποι μόλυνσης, μέθοδοι διάγνωσης και μέθοδοι πρόληψης αυτής της ασθένειας.
Προσωπικοί κανόνες πρόληψης: μόνο το κρέας που έχει περάσει υγειονομικό και κτηνιατρικό έλεγχο μπορεί να καταναλωθεί. Δεν μπορείτε να αγοράσετε χοιρινό σε αυθόρμητες αγορές, το κρέας πρέπει να υποβάλλεται σε παρατεταμένη θερμική επεξεργασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου