Η Αμίτ Σουσάνα είναι η πρώτη Ισραηλινή όμηρος που μιλά δημόσια για την κακοποίηση που υπέστη, η οποία ξεκίνησε λίγες μόλις μέρες αφότου 10 άνδρες την απομάκρυναν βίαια από το σπίτι της στο κιμπούτζ Κφαρ Αζά, περίπου 2,5 χλμ από τα σύνορα με τη Γάζα. Η 40χρονη γυναίκα αντιστάθηκε σθεναρά και προσπάθησε επανειλημμένα να αποδράσει κατά τη διάρκεια της αρπαγής της, με αποτέλεσμα να δεχθεί σφοδρά χτυπήματα από τους τρομοκράτες. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε σε ένα σπίτι στη Γάζα και την αλυσόδεσαν σε ένα παιδικό κρεβάτι, όπου και παρέμεινε για τις πρώτες μέρες της ομηρίας της.
Η φύλαξη της Σουσάνα ανατέθηκε αρχικά σε έναν μόνο άνδρα, ο οποίος ξεκίνησε να την παρενοχλεί σεξουαλικά. Ο Μοχάμαντ, που η Ισραηλινή περιγράφει ως έναν παχύ άνδρα με αραιά μαλλιά με φαρδιά μύτη, καθόταν συχνά δίπλα της στο κρεβάτι, σήκωνε την μπλούζα της και την χάιδευε. Παρόλο που ο ίδιος κοιμόταν σε ξεχωριστό δωμάτιο, έμπαινε συχνά στο δικό της φορώντας μόνο τα εσώρουχά του, τη ρωτούσε για την ερωτική της ζωή και της πρότεινε να της κάνει μασάζ. Όταν τη συνόδευε στην τουαλέτα, απαντούσε πάντα αρνητικά στο αίτημά της να την αφήσει να κλείσει την πόρτα.
Όπως εξήγησε μιλώντας στους New York Times η 40χρονη δικηγόρος, για ένα διάστημα προσπάθησε να αποθαρρύνει τον κακοποιητή της λέγοντας ψέματα για την περίοδό της. Ήταν ένα ζήτημα που φαινόταν να τον απασχολεί έντονα, αφού κάθε μέρα της έκανε ερωτήσεις σχετικά με τον κύκλο της. «Κάθε μέρα ρωτούσε: "Σου ήρθε περίοδος; Σου ήρθε περίοδος; Όταν σου έρθει και τελειώσει, μετά θα πλυθείς, θα κάνεις ντους και θα αλλάξεις ρούχα» είπε η Σουσάνα στους NYT.
Το πρωί της σεξουαλικής επίθεσης, ο Μοχάμαντ επέμενε να κάνει ντους παρότι η ίδια διαμαρτυρόταν ότι το νερό ήταν παγωμένο. Λίγα λεπτά αργότερα και ενώ πλενόταν, άκουσε τη φωνή του να την προτρέπει να βιαστεί. «Γύρισα και τον είδα να στέκεται και να με κοιτά κρατώντας το όπλο». Η 40χρονη θυμάται ότι προσπάθησε να καλύψει τη γύμνια της με μια μικρή πετσέτα χεριών, αλλά εκείνος τη χτύπησε και την ανάγκασε να την πετάξει. «Με έβαλε να καθίσω στην άκρη της μπανιέρας. Έκλεισα τα πόδια μου. Αντιστάθηκα. Εκείνος συνέχισε να μου ρίχνει γροθιές και κόλλησε το όπλο στο πρόσωπό μου. Μετά με έσυρε στην κρεβατοκάμαρα». Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Σουσάνα, ο Μοχάμεντ την εξανάγκασε να κάνει μια σεξουαλική πράξη, η οποία δεν διευκρινίζεται στο ρεπορτάζ των NYT. Αφού τελείωσε η κακοποίηση, ο Μοχάμαντ ισχυρίστηκε ότι είχε μετανιώσει που ήταν «κακός» και την ικέτεψε «να μην το πει στο Ισραήλ». Έπειτα της προσέφερε φαγητό για να «επανορθώσει», όταν όμως εκείνη αρνήθηκε έγινε ξανά εκδικητικός και την κράτησε στο σκοτάδι, αρνούμενος να ανοίξει το παράθυρο μέχρι να δεχτεί την προσφορά του.
«Δεν αντέχεις να τον κοιτάζεις, αλλά είσαι αναγκασμένη. Είναι ο φρουρός σου, αυτός που υποτίθεται ότι σε φυλάει. Είσαι μαζί του και ξέρεις ότι μπορεί να ξανασυμβεί ανά πάσα στιγμή. Εξαρτάσαι πλήρως από εκείνον» λέει σήμερα η γυναίκα.
Μερικές μέρες αργότερα η Σουσάνα μεταφέρθηκε σε μια άλλη κρυψώνα, μακριά από τον Μοχάμαντ, όμως η βία εις βάρος της συνεχίστηκε. Τις εβδομάδες που ακολούθησαν έπεσε θύμα ξυλοδαρμού από διάφορους φρουρούς, ενώ τη μετέφεραν από το ένα μέρος στο άλλο. Σε ένα από αυτά τα περιστατικά, μια ομάδα ανδρών της έδεσαν τα πόδια και τα χέρια της και την κρέμασαν στο κενό ανάμεσα σε δύο καναπέδες, χτυπώντας τη.
Η 40χρονη δικηγόρος αφέθηκε τελικά ελεύθερη στις 30 Νοεμβρίου, μαζί με 105 άλλους ομήρους, κατά τη διάρκεια μιας κατάπαυσης πυρός. Η γυναίκα κατήγγειλε τη σεξουαλική κακοποίησή της στις ισραηλινές Αρχές λίγες μέρες μετά την απελευθέρωσή της και έκτοτε οι λεπτομέρειες των περιγραφών της παραμένουν οι ίδιες, επισημαίνουν οι New York Times.
Σε επιστολή του προς την εφημερίδα, εκπρόσωπος της Χαμάς προσπάθησε να δημιουργήσει αμφιβολίες γύρω από την καταγγελία της γυναίκας, λέγοντας ότι μπορεί να υποκινήθηκε από στελέχη του ισραηλινού στρατού. «Για εμάς το ανθρώπινο σώμα, ιδίως αυτό της γυναίκας, είναι ιερό» σημείωσε ο Μπασέμ Ναίμ, τονίζοντας ότι τα θρησκευτικά πιστεύω της Χαμάς «απαγορεύουν την άσχημη μεταχείριση οπουδήποτε ανθρώπου, ανεξαρτήτως φύλου, θρησκείας ή εθνικότητας».
Με πληροφορίες από New York Times, New York Post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου