Δεν μπαίνουμε καν στην διαδικασία για διάλογο με ανθρώπους που δεν πιστεύουν στην Αστική μας Δημοκρατία. Ατυχώς στο πλευρό τους και νομικοί που προφανώς είναι για "λαϊκά δικαστήρια" και όχι για να υπηρετούν αρχές και αξίες του δυτικού κόσμου. Άλλωστε η Δημοκρατία μας κινδυνεύει από όσους πληρώνει για να την υπηρετούν αφού η εκ των έσω "άλωση των θεσμών" οδηγεί τελικά στην απαξίωση κάθε έννοιας Δικαίου. Ευτυχώς στην παρούσα συγκυρία οι δυνάμεις της αντίδρασης δεν έχουν καμία ελπίδα να επικρατήσουν, αφού η οικονομική μας εξάρτηση από τους δανειστές μας δεν επιτρέπει στους "κατσαπλιάδες" της Εξουσίας (πάντα θα υπάρχουν έως ότου ο λαός κατανοήσει πως όσοι κλέβουν σήμερα τον τάχα "καταπατητή" αύριο θα πάρουν το δικό του σπίτι ) να αυθαιρετήσουν και πάλι.
Απλώς για την πληροφόρηση των αναγνωστών μας που γνωρίζουν ήδη πως βγήκε μια πολιτική απόφαση που τελικά πήρε τα οικόπεδα από έναν ιδιώτη για να τα δώσει στο Κράτος παραθέτουμε επιστολή της Στέλλα Νάστου που δημοσιεύθηκε το 2011 στην έγκριτη εφημερίδα "Καθημερινή" και αναφέρεται στην πλειάδα των δικαστικών αποφάσεων και του Αρείου Πάγου που δικαίωναν έως και το 2007 τους πραγματικούς ιδιοκτήτες και όχι βέβαια μια Σοβιετία που αφού φορολόγησε για πάνω από τρεις δεκαετίες τον ιδιοκτήτη απεφάνθη πως τελικά ο Αλέξιος Νάστος ήταν καταπατητής!!
Καμία ενέργεια βέβαια εναντίον όσων ΤΖΑΜΠΑ από τον καταπατητή απέκτησαν περιουσίες και φυσικά οι αγοραστές (όπως ήταν και ο Αλέξιος Νάστος άλλωστε) καλύπτονται από τα συμβόλαιά τους με τις εικονικές ως είθισται τιμές πώλησης.
Μετά το 2007 η χώρα χρεοκόπησε ΗΘΙΚΑ ,και βρέθηκαν (υπήρχαν αλλά δεν τολμούσαν τέτοια αυθαιρεσία) και οι δικαστές για να βγάλουν μια απόφαση ΟΝΕΙΔΟ που μας κατατάσσει στα τριτοκοσμικά κράτη.
Θεία Δίκη τα ακίνητα κατέληξαν στην ΕΤΑΔ και σύντομα οι δήθεν "νικητές" μιας περιουσίας που ποτέ δεν τους άνηκε θα κληθούν να πληρώσουν ΕΝΟΙΚΙΟ
 |
| ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ |
Κύριε διευθυντά,
Στο φύλλο της Παρασκευής 21.1.2011 της έγκριτης εφημερίδας σας καταχωρίσθηκε ρεπορτάζ της δημοσιογράφου κ. Καρανάτση, που αφορά τη διεκδίκηση από την οικογένεια Νάστου 48 στρεμμάτων «δημόσιας», τάχα, γης στην Αργυρούπολη και για δήθεν καταπατήσεις χιλιάδων στρεμμάτων δημόσιας γης. Επιτρέψτε μας να θεωρούμε επιβεβλημένη την ενημέρωση των αναγνωστών σας και να εισφέρουμε τη δική μας άποψη, που είναι και η μόνη αληθινή, έχει μάλιστα αναγνωριστεί από πλειάδα δικαστικών αποφάσεων.
Αντίθετα απ' ό,τι αναφέρεται στο ρεπορτάζ, η υπόθεση δεν ταλανίζει το κράτος και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά τους ιδιώτες-ιδιοκτήτες. Και αυτό, γιατί το κράτος, αφού φορολόγησε τους ιδιώτες αυτούς επί πέντε γενιές με φόρους κληρονομιάς, κυριολεκτικά άρπαξε παράνομα, καταπάτησε και από το 1984 καρπώνεται τα οικόπεδά τους με Πρωτόκολλα Κατάληψης που έχουν κριθεί ΑΚΥΡΑ από Πρωτοδικεία, Εφετεία και πρόσφατα από τον Αρειο Πάγο (721/2007).
Δεν ανήκουν στο Δημόσιο τα επίδικα ακίνητα. Η δίκη διαρκεί 24 χρόνια και δεν έχει εκδοθεί ούτε καν πρωτόδικη απόφαση ακόμη. Γιατί; Μα διότι το Δημόσιο και οι δήμοι (που απλόχερα τους έχουν παραχωρηθεί επίδικα οικόπεδα) είναι πανευτυχείς με το status quo: Κωφεύουν μεν στην ενδιάμεση απόφαση του Αρείου Πάγου που έκρινε αμετάκλητα τις καταλήψεις παράνομες, παρελκύουν τη δίκη με κάθε τρόπο, ενώ εν τω μεταξύ καρπώνονται, ως beati possidentes, τα επίδικα και παράλληλα κατηγορούν και κατασυκοφαντούν τους αντίδικους ως λαϊκοί δικαστές στα κανάλια, αγνοώντας και χλευάζοντας τη Δικαιοσύνη και ελπίζοντας να κρατήσει η δίκη δεκαετίες ακόμα. Αυτό ακριβώς έχει στηλιτεύσει το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που καταδίκασε το ελληνικό Δημόσιο με τρεις αποφάσεις του κρίνοντας ότι το ελληνικό Δημόσιο «με το παίγνιο της αμφισβητήσεως της ιδιότητός τους ως ιδιοκτητών, οι προσφεύγοντες αντιμετωπίζουν άρνηση καταβολής κάθε ποσού για υλική ζημιά ή ηθική βλάβη που υπέστησαν λόγω αποστερήσεως άνευ αποζημιώσεως της ιδιοκτησίας τους επί τριάντα περίπου έτη» (ΕΔΔΑ προδ 16/1.2003).
Για την ουσία της υποθέσεως από το 1977 μέχρι σήμερα έχουν αμετάκλητα αποφανθεί πέντε σειρές αποφάσεων του Αρείου Πάγου. Ολες έχουν κρίνει ότι η έκταση του κτήματος ανερχόταν -και πριν και μετά το 1922- σε 12.000. Σε αυτή τη σειρά αποφάσεων που δικαίωσε κληρονόμο Νάστου περιλαμβάνεται και η 187/2004 απόφαση του Εφετείου, που εκδόθηκε υπό την προεδρία του σήμερα προέδρου του Αρείου Πάγου κυρίου Καλαμίδα και που τόσο έχει θορυβήσει δήμους και Δημόσιο.
Ως προς τη συκοφαντία ότι ο Αλέξιος Νάστος αγόρασε το κτήμα και αργότερα ισχυρίστηκε ότι είχε έκταση 12.713 στρέμματα, παραπέμπουμε σε κάθε μία από τις αποφάσεις αυτές. Ο αναγνώστης θα βρει εκεί εκατοντάδες στοιχεία που αποδεικνύουν το εντελώς αντίθετο. Παγίως πλέον, Εφετεία και Αρειος Πάγος έχουν κάνει δεκτό ότι το κτήμα Καρρά, πολύ πριν από την αγορά του από τον Αλέξιο Νάστο, ήδη από το 1877, ήταν λεπτομερέστατα χαρτογραφημένο και τοπογραφικά μετρημένο ως έκταση επακριβώς 12.713 στρεμμάτων από τον μηχανικό Σ. Αμίκ για λογαριασμό του τότε ιδιοκτήτη του Αλέξανδρου Σκουζέ, μετέπειτα υπουργού Εξωτερικών. Αναφορά του χάρτη αυτού έχει εντοπιστεί και σώζεται στο υπ. Γεωργίας (έγγρ. 81466/4-9-1922). Επίσης, τα ίδια δικαστήρια έχουν κρίνει ότι πλήθος αποφάσεις των επιτροπών του Δημοσίου από το 1836, πρακτικά του Δήμου Αθηναίων του 1876, του υπ. Γεωργίας από το 1914, πρακτικά του συνεταιρισμού καλλιεργητών του κτήματος το 1919, εκατοντάδες δημόσια συμβόλαια του περασμένου αιώνα και χάρτες επιβεβαιώνουν αδιαμφισβήτητα την έκταση του κτήματος. Κλείνοντας θέλουμε να παρατηρήσουμε ότι ουδεμία απολύτως αναφορά υπάρχει σε τίτλο, συμβόλαιο ή έγγραφο ότι το κτήμα Καρρά αντιστοιχούσε σε 320 στρέμματα.
Στελλα Ναστου
Αντίθετα απ' ό,τι αναφέρεται στο ρεπορτάζ, η υπόθεση δεν ταλανίζει το κράτος και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά τους ιδιώτες-ιδιοκτήτες. Και αυτό, γιατί το κράτος, αφού φορολόγησε τους ιδιώτες αυτούς επί πέντε γενιές με φόρους κληρονομιάς, κυριολεκτικά άρπαξε παράνομα, καταπάτησε και από το 1984 καρπώνεται τα οικόπεδά τους με Πρωτόκολλα Κατάληψης που έχουν κριθεί ΑΚΥΡΑ από Πρωτοδικεία, Εφετεία και πρόσφατα από τον Αρειο Πάγο (721/2007).
Δεν ανήκουν στο Δημόσιο τα επίδικα ακίνητα. Η δίκη διαρκεί 24 χρόνια και δεν έχει εκδοθεί ούτε καν πρωτόδικη απόφαση ακόμη. Γιατί; Μα διότι το Δημόσιο και οι δήμοι (που απλόχερα τους έχουν παραχωρηθεί επίδικα οικόπεδα) είναι πανευτυχείς με το status quo: Κωφεύουν μεν στην ενδιάμεση απόφαση του Αρείου Πάγου που έκρινε αμετάκλητα τις καταλήψεις παράνομες, παρελκύουν τη δίκη με κάθε τρόπο, ενώ εν τω μεταξύ καρπώνονται, ως beati possidentes, τα επίδικα και παράλληλα κατηγορούν και κατασυκοφαντούν τους αντίδικους ως λαϊκοί δικαστές στα κανάλια, αγνοώντας και χλευάζοντας τη Δικαιοσύνη και ελπίζοντας να κρατήσει η δίκη δεκαετίες ακόμα. Αυτό ακριβώς έχει στηλιτεύσει το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που καταδίκασε το ελληνικό Δημόσιο με τρεις αποφάσεις του κρίνοντας ότι το ελληνικό Δημόσιο «με το παίγνιο της αμφισβητήσεως της ιδιότητός τους ως ιδιοκτητών, οι προσφεύγοντες αντιμετωπίζουν άρνηση καταβολής κάθε ποσού για υλική ζημιά ή ηθική βλάβη που υπέστησαν λόγω αποστερήσεως άνευ αποζημιώσεως της ιδιοκτησίας τους επί τριάντα περίπου έτη» (ΕΔΔΑ προδ 16/1.2003).
Για την ουσία της υποθέσεως από το 1977 μέχρι σήμερα έχουν αμετάκλητα αποφανθεί πέντε σειρές αποφάσεων του Αρείου Πάγου. Ολες έχουν κρίνει ότι η έκταση του κτήματος ανερχόταν -και πριν και μετά το 1922- σε 12.000. Σε αυτή τη σειρά αποφάσεων που δικαίωσε κληρονόμο Νάστου περιλαμβάνεται και η 187/2004 απόφαση του Εφετείου, που εκδόθηκε υπό την προεδρία του σήμερα προέδρου του Αρείου Πάγου κυρίου Καλαμίδα και που τόσο έχει θορυβήσει δήμους και Δημόσιο.
Ως προς τη συκοφαντία ότι ο Αλέξιος Νάστος αγόρασε το κτήμα και αργότερα ισχυρίστηκε ότι είχε έκταση 12.713 στρέμματα, παραπέμπουμε σε κάθε μία από τις αποφάσεις αυτές. Ο αναγνώστης θα βρει εκεί εκατοντάδες στοιχεία που αποδεικνύουν το εντελώς αντίθετο. Παγίως πλέον, Εφετεία και Αρειος Πάγος έχουν κάνει δεκτό ότι το κτήμα Καρρά, πολύ πριν από την αγορά του από τον Αλέξιο Νάστο, ήδη από το 1877, ήταν λεπτομερέστατα χαρτογραφημένο και τοπογραφικά μετρημένο ως έκταση επακριβώς 12.713 στρεμμάτων από τον μηχανικό Σ. Αμίκ για λογαριασμό του τότε ιδιοκτήτη του Αλέξανδρου Σκουζέ, μετέπειτα υπουργού Εξωτερικών. Αναφορά του χάρτη αυτού έχει εντοπιστεί και σώζεται στο υπ. Γεωργίας (έγγρ. 81466/4-9-1922). Επίσης, τα ίδια δικαστήρια έχουν κρίνει ότι πλήθος αποφάσεις των επιτροπών του Δημοσίου από το 1836, πρακτικά του Δήμου Αθηναίων του 1876, του υπ. Γεωργίας από το 1914, πρακτικά του συνεταιρισμού καλλιεργητών του κτήματος το 1919, εκατοντάδες δημόσια συμβόλαια του περασμένου αιώνα και χάρτες επιβεβαιώνουν αδιαμφισβήτητα την έκταση του κτήματος. Κλείνοντας θέλουμε να παρατηρήσουμε ότι ουδεμία απολύτως αναφορά υπάρχει σε τίτλο, συμβόλαιο ή έγγραφο ότι το κτήμα Καρρά αντιστοιχούσε σε 320 στρέμματα.
Στελλα Ναστου
ΥΓ: Η νέα "επανάσταση" όσων συντηρούν στην πόλη τους μύθους της αριστεράς και όσων τελοσπάντων έχουν πλακωθεί χρόνια με την αλήθεια είναι να καταφύγουν κατά του Προεδρικού Διατάγματος για τον Υμηττό επικαλούμενοι δήθεν οικονομικά συμφέροντα που εξυπηρετεί! Εμείς τα μόνα οικονομικά συμφέροντα που ξέρουμε είναι οι πολιτικές καριέρες που έχτισαν και κυρίως το γεγονός πως ο δήμος μας εξακολουθεί και πληρώνει μάταιους δικαστικούς αγώνες πιστεύοντας πάλι πως θα βρεθούν "κατσαπλιάδες" να καταστρατηγήσουν κάθε έννοια Δικαίου για χάρη αυτή την φορά των Δήμων! Σε 40 χρόνια από σήμερα και όταν όλα τα ακίνητα Νάστου θα έχουν άλλους ιδιώτες ως ιδιοκτήτες θα βρίζουν ακόμα τον καπιταλισμό που ατυχώς για όλες και όλους εμάς πληρώνει τις συντάξεις αυτών των ανθρώπων!
Σ.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου