Ο Όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης ο Μικρασιάτης (1871 - 6 Ιανουαρίου 1957) ήταν Ορθόδοξος μοναχός και Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η μνήμη του τιμάται στις 9 Μαΐου.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο χωριό Ρεΐζντερε της επαρχίας Κρήνης Μικράς Ασίας με το κατά κόσμον όνομα Ιωάννης Διακογιώργης από φτωχούς και ευσεβείς γονείς, τον Νικόλαο και τη Μαρία Διακογιώργη. Ήταν «πτωχός εκ πτωχών γονέων», όπως του άρεσε να λέει για τον εαυτό του. Η εκκλησία του χωριού αποτελούσε το κέντρο της ζωής του.
Γεννήθηκε στο χωριό Ρεΐζντερε της επαρχίας Κρήνης Μικράς Ασίας με το κατά κόσμον όνομα Ιωάννης Διακογιώργης από φτωχούς και ευσεβείς γονείς, τον Νικόλαο και τη Μαρία Διακογιώργη. Ήταν «πτωχός εκ πτωχών γονέων», όπως του άρεσε να λέει για τον εαυτό του. Η εκκλησία του χωριού αποτελούσε το κέντρο της ζωής του.
 |
| Τίμια Κάρα Αγίου |
Με την ενηλικίωσή του μετέβη στο Άγιο Όρος και συγκεκριμένα στη Μονή Σίμωνος Πέτρα (28 Οκτωβρίου 1888) όπου οι περισσότεροι μοναχοί ήταν Μικρασιάτες. Εκάρη μοναχός στις 21 Μαρτίου 1893, Κυριακή των Βαΐων.
Στις 11 Απριλίου 1920 χειροτονήθηκε διάκονος, στις 12 Απριλίου του ιδίου έτους πρεσβύτερος και στις 20 Απριλίου 1920, Κυριακή των Μυροφόρων, ενθρονίστηκε καθηγούμενος της μονής.
Καθηγούμενος (1920-1931)
Η Μονή Σίμωνος Πέτρα.
Διετέλεσε καθηγούμενος της Μονής Σίμωνος Πέτρας από το 1920 έως το 1931. Το 1924 έγινε η ημερολογιακή μεταρρύθμιση και στην εορτή του Ευαγγελισμού λειτούργησε για πρώτη φορά με το νέο ημερολόγιο στο Μετόχι της Αναλήψεως. «Αυτό γεννά έντονη αντίδραση στην Μονή, ώστε, όταν επιστρέφει, να του απαγορευθεί από μια ομάδα μοναχών η είσοδος στον ναό για έξι μήνες. Αυτός ήρεμα υπομένει χωρίς να υποχωρεί στις θέσεις του, μια και πιστεύει ότι το θέμα προκαλείται από κάποιους "οίτινες εκ δοκησισοφίας παραπλανηθέντες και αδιακρίτως εμομένουν μετά πεισμονής εν οίς ουκ έόδει και νομίζοντες ότι έχουν το δικαίωμα να κρίνωσι και να επικρίνωσι…"».
Συκοφαντήθηκε από συμμοναστές του για κακή οικονομική διαχείριση και με απόφαση της Κοινότητας του Αγίου Όρους εξορίστηκε στη Μονή Κουτλουμουσίου για έξι μήνες. Παρότι ο ίδιος γνώριζε τον πραγματικό καταχραστή, ποτέ δεν τον κατέδωσε και υπέστη ο ίδιος τις ταλαιπωρίες. Ακόμη, προσευχόταν θερμά για τους κατηγόρους και τους συκοφάντες του.
Διετέλεσε καθηγούμενος της Μονής Σίμωνος Πέτρας από το 1920 έως το 1931. Το 1924 έγινε η ημερολογιακή μεταρρύθμιση και στην εορτή του Ευαγγελισμού λειτούργησε για πρώτη φορά με το νέο ημερολόγιο στο Μετόχι της Αναλήψεως. «Αυτό γεννά έντονη αντίδραση στην Μονή, ώστε, όταν επιστρέφει, να του απαγορευθεί από μια ομάδα μοναχών η είσοδος στον ναό για έξι μήνες. Αυτός ήρεμα υπομένει χωρίς να υποχωρεί στις θέσεις του, μια και πιστεύει ότι το θέμα προκαλείται από κάποιους "οίτινες εκ δοκησισοφίας παραπλανηθέντες και αδιακρίτως εμομένουν μετά πεισμονής εν οίς ουκ έόδει και νομίζοντες ότι έχουν το δικαίωμα να κρίνωσι και να επικρίνωσι…"».
Συκοφαντήθηκε από συμμοναστές του για κακή οικονομική διαχείριση και με απόφαση της Κοινότητας του Αγίου Όρους εξορίστηκε στη Μονή Κουτλουμουσίου για έξι μήνες. Παρότι ο ίδιος γνώριζε τον πραγματικό καταχραστή, ποτέ δεν τον κατέδωσε και υπέστη ο ίδιος τις ταλαιπωρίες. Ακόμη, προσευχόταν θερμά για τους κατηγόρους και τους συκοφάντες του.
Εξορία
Ακολούθως η Κοινότητα, εμμέσως αναγνωρίζοντας την αθωότητά του, διέκοψε την εξορία του και τον απέστειλε στο Μετόχιο της Μονής Σιμωνόπετρας που βρισκόταν στην προσφυγική συνοικία του Βύρωνα στην Αθήνα. Εκεί, βοήθησε πολλούς κατοίκους που ήταν μάλιστα και συμπατριώτες του Μικρασιάτες πρόσφυγες και είχαν πολλές υλικές και πνευματικές ανάγκες. Η φιλανθρωπική του δράση ήταν τόσο έντονη που η Μονή τον επέπληξε θεωρώντας ότι έκανε υπερβολές. Κοιμόταν στο σκαμνί ή στην καρέκλα. Ηταν υπερβολικά λιτοδίαιτος, ακόμα και στο νερό. Λέγεται ότι αξιώθηκε με τα χαρίσματα της διάκρισης, της διόρασης και της προόραση. Επισκεπτόταν επίσης και το Σιμωνοπετρίτικο Μετόχιο του Αγίου Χαραλάμπους στη Θεσσαλονίκη, για τη διακονία της εξομολογήσεως και της πνευματικής στήριξης προσώπων. Μάλιστα το έτος 1937 του προτάθηκε η επιστροφή στον ηγουμενικό θρόνο της Μονής, αλλά διακριτικά αυτός το αρνήθηκε.
Εκοιμήθη σε ηλικία 86 ετών στις 6 Ιανουαρίου του 1957 και ετάφη στο μετόχι της Αναλήψεως στον Βύρωνα.
Ακολούθως η Κοινότητα, εμμέσως αναγνωρίζοντας την αθωότητά του, διέκοψε την εξορία του και τον απέστειλε στο Μετόχιο της Μονής Σιμωνόπετρας που βρισκόταν στην προσφυγική συνοικία του Βύρωνα στην Αθήνα. Εκεί, βοήθησε πολλούς κατοίκους που ήταν μάλιστα και συμπατριώτες του Μικρασιάτες πρόσφυγες και είχαν πολλές υλικές και πνευματικές ανάγκες. Η φιλανθρωπική του δράση ήταν τόσο έντονη που η Μονή τον επέπληξε θεωρώντας ότι έκανε υπερβολές. Κοιμόταν στο σκαμνί ή στην καρέκλα. Ηταν υπερβολικά λιτοδίαιτος, ακόμα και στο νερό. Λέγεται ότι αξιώθηκε με τα χαρίσματα της διάκρισης, της διόρασης και της προόραση. Επισκεπτόταν επίσης και το Σιμωνοπετρίτικο Μετόχιο του Αγίου Χαραλάμπους στη Θεσσαλονίκη, για τη διακονία της εξομολογήσεως και της πνευματικής στήριξης προσώπων. Μάλιστα το έτος 1937 του προτάθηκε η επιστροφή στον ηγουμενικό θρόνο της Μονής, αλλά διακριτικά αυτός το αρνήθηκε.
Εκοιμήθη σε ηλικία 86 ετών στις 6 Ιανουαρίου του 1957 και ετάφη στο μετόχι της Αναλήψεως στον Βύρωνα.
Λείψανα και μνήμη
Η ανακομιδή των λειψάνων του πραγματοποιήθηκε το 1965 από τον συμπατριώτη του Μικρασιάτη Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο Β΄ και όσοι παρίσταντο στην τελετή ανέφεραν ότι τα οστά του οσίου ευωδίαζαν. Σήμερα τα λείψανά του φυλάσσονται στη Μονή Σίμωνος Πέτρας και κατά την πρώτη λειτουργία μετά την αγιοκατάταξή του οι ξύλινες λάρνακες με την κάρα και τα λείψανά του τοποθετήθηκαν στον ηγουμενικό θρόνο ως έκφραση συγγνώμης για την άδικη δίωξή του. Μικρά τεμάχια των λειψάνων του μεταφέρθηκαν ως ευλογία στα δύο Σιμωνοπετρίτικα μετόχια της Αναλήψεως στον Βύρωνα και του Αγίου Χαραλάμπους στη Θεσσαλονίκη.
Αγιοκατάταξη
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος κατά την επίσκεψη του στο Άγιον Όρος, τον Οκτώβριο του 2019, ενώπιον της Σύναξης της Ιεράς κοινότητας, ανήγγειλε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα προχωρήσει στη μελέτη αγιοκατάταξης του Γέροντος Ιερωνύμου Σιμωνοπετρίτου. Αποδεχθείσα εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής η Αγία και Ιερά Σύνοδος, που συνήλθε υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη στις 27 Νοεμβρίου 2019, τον ανέγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας και η μνήμη του ορίστηκε να τιμάται στις 9 Μαΐου κάθε έτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου