Κυριακή 13 Ιανουαρίου 1946. Από νωρίς το πρωί πλήθος νέων, κατά ομάδες κι απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας, συνέρεε στο θέατρο «Απόλλων». Μέσα στην αίθουσα του θεάτρου η διακόσμηση, απόλυτα λιτή και ιδιαίτερα συμβολική, ήταν ειδικά προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις του γεγονότος που από στιγμή σε στιγμή έμελλε να συμβεί. Ηρωες του '21, φωτογραφίες νέων ανθρώπων που δεν ήταν πια στη ζωή, φλογερά συνθήματα1 και δύο όμορφα πανό. Στο ένα εικονιζόταν η Παναγιώτα Σταθοπούλου, η νεαρή ΕΠΟΝίτισσα που θυσίασε τη ζωή της ορμώντας ίσια πάνω στο γερμανικό τανκς στις 22 Ιουλίου 1943, όταν σύσσωμος ο λαός της Αθήνας διαδήλωνε εναντίον της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής2. Το άλλο πανό εικόνιζε δύο δουλευτάδες, μια κοπέλα κι ένα αγόρι, έναν κασμά, μια αξίνα και στάχυα, συμβολίζοντας έτσι μια καινούργια εποχή που άνοιγε τους ορίζοντές της.
Με την ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση που ζήτησε ο Αντώνης Σαμαράς θα εκθέσει για ακόμη μια φορά όσους βουλευτές λένε τόσο καιρό πως δεν τους αρέσουν τα μνημόνια αλλά ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ κάθε φορά με την ΨΗΦΟ τους την συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής που έχει φέρει συγκεκριμένα αποτελέσματα στον Τόπο.
Και όμως στην Ελλάδα του 2014 που κάνει μεταρρυθμίσεις χρειάζονται τέσσερις ολόκληρες ώρες για να πάρει ένας πολίτης φορολογική ενημερότητα!!
Κομματική πειθαρχία μαθαίνουμε πως επικαλείται ο πρώην Δήμαρχος κ. Γιάννης Αναγνώστου ο οποίος στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στήριξε ανοιχτά τον Συριζαίο Κοκοτίνη!!!
