Προσωπικά δεν είμαι υπέρ των προστίμων, και των γερανών της τροχαίας αλλά άμα ο άλλος προκλητικά δεν σέβεται αυτόν που δεν μπορεί να περπατήσει στο πεζοδρόμιο και βγαίνει στο δρόμο με το αναπηρικό αμαξίδιο του ή με το καροτσάκι με το βρέφος τότε τι άλλη λύση υπάρχει;
Θεωρώ πως οι περισσότεροι και με απλή παρατήρηση ενός γείτονα ή περαστικού θα μετακινήσουν το αυτοκίνητό τους. Όμως υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν να δουν ενστόλους , κάποιοι μάλιστα δείχνουν προτίμηση στην ΕΛ.ΑΣ και όχι στους δημοτικούς αστυνομικούς αφού γνωρίζουν πως οι τελευταίοι δεν μπορούν να προβούν σε σύλληψη και πρέπει να φωνάξουν την αστυνομία.
Σε κάθε περίπτωση και επειδή τα νεύρα των περισσότερων είναι τεντωμένα λόγω της υποχρεωτικής καραντίνας μην το παίζετε αστυνομικοί απευθυνθείτε κατευθείαν στους αρμόδιους.
Και βέβαια εδώ πληρώνουμε τα λάθη του παρελθόντος όταν χτίστηκαν πολυκατοικίες χωρίς θέσεις στάθμευσης και γενικά παρατηρείτε μια "αναρχία" ακόμα και σε δημοτικά ακίνητα. Και βασικά μην τα βάζετε με τους αστυνομικούς δεν σας φταίνε εφαρμόζουν τον Νόμο με τον οποίο μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις και οι ίδιοι να διαφωνούν!
Επειδή έχουμε δεχθεί δεκάδες μηνύματα από πολλούς συνδημότες μας που μας λένε πως είναι αδύνατον να παρκάρουν κάπου αλλού πλην από τα πεζοδρόμια δεν θα συμφωνήσουμε μαζί τους όχι επειδή διαθέτουμε εμείς πάρκιν μένοντας σε ακίνητο που ολοκληρώθηκε μετά το 2010 αλλά γιατί προφανώς και δεν μπορούμε να θέτουμε σε κίνδυνο κάποιον που η μοίρα του φέρθηκε σκληρά και τον άφησε σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Παρατηρώ μάλιστα πως μετά από τόσους μήνες περιορισμένης κυκλοφορίας δεν έχω δει κανέναν συνδημότη μας σε αναπηρικό αμαξίδιο σε πλατεία της πόλης μας ή σε κάποιο πάρκο και επειδή δεν είμαι αφελής να πιστεύω πως δεν υπάρχουν ντρέπομαι που τους έχουμε καταδικάσει ως κράτος να ζουν μέσα στα σπίτια τους.
Ας βάζουμε λοιπόν την εικόνα ενός ανάπηρου σε αμαξίδιο στο μυαλό μας κάθε φορά που "καβαλάμε" τα πεζοδρόμια της πόλης για να μην περπατήσουμε μερικά μέτρα παραπάνω.
Από την κριτική προφανώς και δεν εξαιρώ και τον εαυτό μου αφού ουδείς εάν δεν έχει το πρόβλημα δεν ενδιαφέρεται δυστυχώς σε μια κοινωνία που έχει χάσει εδώ και χρόνια κάθε έννοια πραγματικής αλληλεγγύης.
Μπορούμε λοιπόν να συμβάλλουμε ως πολίτες στο να δούμε και αυτούς να ψωνίζουν στα super market , να κυκλοφορούν στις πλατείες και στα πάρκα της πόλης και να αθλούνται χαρίζοντας στην πατρίδα μας χρυσά αργυρά και χάλκινα μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις γιατί αυτό συμβαίνει και τότε και εμείς ως τοπικό ΜΜΕ τους θυμόμαστε.
Είχα την τύχη λόγω επαγγέλματος να έχω γνωρίσει πολλά άτομα με ιδιαίτερες ικανότητες όπως μου αρέσει να τους αποκαλώ και ντράπηκα πραγματικά για την δική μου "τεμπελιά" αφού είχαν περισσότερες δραστηριότητες από εμένα τον αρτιμελή και γερό ή έτσι νόμιζα πριν τους γνωρίσω!
Σ.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου