Συνέχεια στην προ ημερών καταγγελία της για σεξουαλική παρενόχληση έδωσε το βράδυ της Δευτέρας η ηθοποιός Τζένη Μπότση, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ. «Το 1994 είχα τελειώσει τη σχολή. Μετά από κάποιους μήνες επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε να πάω σε κάποιο θέατρο για να δούμε ένα έργο. Ήταν ένας λαμπερός πρωταγωνιστής και η χαρά μου ήταν μεγάλη», ανέφερε αρχικά.
«Πήγαμε σε ένα διαμέρισμα στην περιοχή του Ζωγράφου γιατί μου είπε ότι γίνονταν έργα στο θέατρο. Εκεί έγινε η οντιστιόν και κάποια στιγμή μου είπε να αφήσω το κείμενο και να αυτοσχεδιάσω, ενώ μου υπαγόρευε εκείνος να πω κάποια χυδαία λόγια. Μάλιστα μου είπε ότι το έργο θα διασκευαζόταν. Δίστασα και μου είπε να το σκεφτώ. Έφυγα, το σκέφτηκα και πήγα πάλι στο ίδιο μέρος. Μου ζητήθηκε να φοράω φούστα. Κάποια στιγμή με έβαλε να χορέψω και με γύρισε προς τον τοίχο. Τον ένιωσα πολύ κοντά μου και όταν γύρισα να τον κοιτάξω είδα ότι αυτοικανοποιούνταν. Έπαθα σοκ, ούρλιαζα, έκλαιγα. Ήμουν 22 ετών», συνέχισε η Τζένη Μπότση.
«Το συγκεκριμένο συμβάν δεν το μοιράστηκα με κανέναν για πάρα πολλά χρόνια. Δεν μπόρεσα να το πω στους γονείς μου γιατί δεν θα με άφηναν να ασχοληθώ ξανά με το θέατρο. Λίγες μέρες μετά το είπα στην κοπέλα που ήμασταν μαζί στο καμαρίνι και της είπα να μην πάει. Με πήρε τηλέφωνα προχθές και με ευχαρίστησε», συμπλήρωσε η ηθοποιός.
«Σε όλες τις ακροάσεις ήμουν πολύ επιθετική. Δούλεψα με τον εαυτό μου και έκανα ψυχανάλυση. 'Ηθελα να το κάνω εδώ και πολλά χρόνια. Υπήρξαν και άλλες γυναίκες που συνέβη το ίδιο. Κατάλαβα ότι από τη στιγμή που γίνεται συνέχεια έπρεπε να το πω. Ζητώ συγγνώμη απ΄όλα τα κορίτσια που δεν μπόρεσα να το σταματήσω. Μιλάω στο τηλέφωνο με γυναίκες που δεν τις ξέρω και νιώθω ότι μιλάω με την αδερφή μου. Τώρα δεν φόβομαστε. Φτάνει κάθε μορφή βίας» είπε η ηθοποιός και συνέχισε:
«Ο χώρος μας είναι υπέροχος και ειναι κρίμα να υπάρχουν άνθρωποι που χαλάνε τον χώρο μας...Ειναι άλλο το φλερτ και άλλο αυτή η βία. Με έχουν φλερτάρει στη δουλειά και έχω φλερτάρει. Όλο αυτό, όμως, μου έκοψε ένα μεγάλο κομμάτι από την αξιοπρέπεια μου.
Γιατί έγινε όλο αυτό; Χρησιμοποιούσε τα όνειρα μας για να μας εξευτελίσει. Δεν θα μπορούσα να χα κάνει τίποτα τότε, κανείς δεν θα μας πίστευε τότε. Τώρα όμως που αισθάνομαι ότι αλλάζει η κοινωνία μας θεώρησα ότι είναι η κατάλληλη στιγμή.
Η μητρότητα με έκανε να νιώσω ατρόμητη. Ένιωθα ευθύνη για το παιδί μου. Της έδειξα ότι δεν φοβάμαι την αλήθεια» κατέληξε η Τζένη Μπότση.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Τζένης Μπότση στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ:
Σία Κοσσιώνη: Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ, σε ευχαριστώ και ως δημοσιογράφος, που εμπιστεύεσαι τον ΣΚΑΪ και εμένα, για να κάνεις κάτι το οποίο δεν είναι εύκολο, αν ήταν άλλωστε θα το είχες κάνει εδώ και καιρό...
Τζένη Μπότση: Δεν το πιστεύω ότι ήρθε αυτή η μέρα. Ήμουν σε μεγάλη ένταση και την Παρασκευή, που έφυγαν τα μηνύματα και από τη δικηγόρο και από εμάς στη συνέχεια. Ξεκινήσαμε 3 γυναίκες, με τη μία δε γνωριζόμασταν και αυτή τη στιγμή είμαστε 14 για το ίδιο πρόσωπο. Οι καταγγελίες ξεκινάνε από το 1993 και φτάνουν στο 2005.
Σία Κοσσιώνη: Ο άνθρωπος τον οποίο αναφέρετε έχει στείλει ένα εξώδικο στα κανάλια και ζητάει να μην αναφέρεται το όνομά του. Επειδή τοποθετηθήκατε εσείς και οι δύο συνάδελφοί σας, με μία λιτή, θα έλεγα ανακοίνωση θα ήθελα να μας βοηθήσετε να καταλάβουμε παραπάνω τι ακριβώς έχει συμβεί. Σε ποια χρονιά πάμε; Τι συνέβη;
Τζένη Μπότση: Ήταν το 1994, μόλις είχα τελειώσει τη δραματική σχολή και είχε έρθει να δει τις πτυχιακές μας εξετάσεις. Μετά από κάποιους μήνες επικοινώνησε μαζί μου και με κάλεσε να πάω σε ένα θέατρο για να με δει για κάποιο έργο. Μου είπε το έργο, ήταν ο Εραστής του Πίντερ, ένα έργο για δύο άτομα και με ήθελε για το ρόλο της γυναίκας. Μόλις είχα τελειώσει τη σχολή, ένας λαμπερός πρωταγωνιστής η χαρά μου ήταν μεγάλη.
Πήγα στο πρώτο ραντεβού το οποίο έγινε σε κεντρικό θέατρο. Μου είπε ότι επειδή γίνονται δουλειές για το σκηνικό πρέπει να πάμε στο γραφείο του. Πήγαμε σε ένα διαμέρισμα στην περιοχή του Ζωγράφου.
Σία Κοσσιώνη: Το σπίτι του;
Τζένη Μπότση: Όχι, δεν ξέρω τι ήταν εκεί. Γραφείο μου είπε. Εκεί έγινε η ακρόαση. Μου είπε να ξεχάσω το κείμενο και θα μου υπαγορεύει εκείνος τι θα λέω. Κάποια στιγμή άρχισε να γίνεται… με βωμολοχία αυτά που έπρεπε να του πω. Του είπα ότι δε μπορώ να τα πω. Ήταν χυδαία. Μου είπε ότι το καταλαβαίνει, αλλά θα υπάρξει διασκευή του έργου. Μου είπε να φύγω, να το ξανασκεφτώ και ίσως να πάω μια επόμενη φορά. Όντως έφυγα, το σκέφτηκα πολύ, είπα ότι πρέπει να το παλέψω, είναι μεγάλη ευκαιρία για μένα και ξαναπήγα στο ίδιο μέρος.
Μου ζητήθηκε να φοράω και φούστα, που δε φορούσα την πρώτη φορά. Κάποια στιγμή με έβαλε να χορέψω και με γύρισε προς τον τοίχο. Τον ένιωσα μετά από λίγο πολύ κοντά, την ανάσα του. Γύρισα να τον κοιτάξω και είδα ότι αυτοϊκανοποιούταν. Έπαθα σοκ, ούρλιαζα, φώναζα και έκλαιγα και νομίζω ότι κι αυτό σοκαρίστηκε με την τόσο έντονη αντίδρασή μου. Τότε ήμουν 22 ετών.
Σία Κοσσιώνη: Τι κάνατε μετά; Φύγατε;
Τζένη Μπότση: Ναι… Ήταν κλειδωμένη η πόρτα, δε μπορούσα… Οπότε ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες και μετά έφυγα. Δεν το είπα σε κανέναν. Για πάρα πολλά χρόνια.
Σία Κοσσιώνη: Γιατί;
Τζένη Μπότση: Δεν ξέρω. Ξέρω ότι δε μπορούσα να το πω στους γονείς μου, γιατί δε θα με ξανάφηναν να ασχοληθώ με το θέατρο. Δε μπορούσα να το πω στους φίλους μου, δε μπορούσα να το πω σε κανέναν. Μόνο στην κοπέλα που ήμασταν μαζί στο καμαρίνι λίγες μέρες μετά. Μου είπε «ξέρεις κάτι, με πήρε αυτός τηλέφωνο και μου ζήτησε να κάνουμε μια οντισιόν». Την κοίταξα και της είπα «μην πας». Αυτή η κοπέλα μου έστειλε, πριν λίγες μέρες μήνυμα και μου είπε, «σ’ ευχαριστώ που με προστάτευσες». Είναι η μόνη κοπέλα που κατάφερα να προστατεύσω και γι’ αυτό βγαίνω τώρα.
Σία Κοσσιώνη: Να πάμε λίγο πίσω; Τι επιπτώσεις είχε μέσα σας, αλλά και στη δουλειά σας;
Τζένη Μπότση: Ήμουν πολύ κουμπωμένη σε όλες τις ακροάσεις. Ήμουν ετοιμοπόλεμη, σχεδόν επιθετική. Μέχρι που κάποια στιγμή μου το είπε και ένας σκηνοθέτης. Δούλεψα αρκετά με τον εαυτό μου, έκανα ψυχανάλυση. Προσπάθησα να το παλέψω. Εκεί λοιπόν κατάλαβα ότι πρέπει να το πω. Να το μοιραστώ με τους φίλους μου.
Σία Κοσσιώνη: Πώς φτάσατε στην απόφαση να το ανακοινώσετε δημοσίως;
Τζένη Μπότση: Ήθελα πολύ να το κάνω, πολλά χρόνια, γιατί είχα καταλάβει ότι δεν το είχε κάνει μόνο σε μένα. Ότι υπήρχαν κι άλλες, πολλές. Είχα βρεθεί σε μάζωξη ηθοποιών και έχω ακούσει την ίδια ιστορία από μια κοπέλα που δεν την ήξερα. Κατάλαβα ότι αυτό γίνεται συνέχεια και ότι πρέπει να μαζευτούμε να το πούμε. Δεν είχα το θάρρος. Ζητώ συγγνώμη από όλα τα κορίτσια μετά από μένα, που δεν είχα το θάρρος να το σταματήσω. Είμαστε όλες πολύ ταραγμένες. Μιλάω στο τηλέφωνο με γυναίκες που δεν τις ξέρω. Συγκινούμαστε, κλαίμε…
Σία Κοσσιώνη: Υπάρχει φόβος αυτή τη στιγμή;
Τζένη Μπότση: Όχι, τώρα δε φοβόμαστε. Θέλουμε να σταματήσει αυτό εδώ. Κάθε μορφή βίας.
Σία Κοσσιώνη: Θα κινηθείτε νομικά κατά αυτού του ανθρώπου; Θα υπάρξει κάποια συνέχεια;
Τζένη Μπότση: Όλα αυτά θα γίνουν από τη δικηγόρο μας. Αυτή θα μας οδηγήσει. Και μόνο το γεγονός ότι είμαστε 14 είναι συγκλονιστικό.
Σία Κοσσιώνη: Μιλάμε για ηθοποιούς;
Τζένη Μπότση: Ναι, όλες είναι ηθοποιοί.
Σία Κοσσιώνη: Και μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο, έτσι;
Τζένη Μπότση: Ναι και ακριβώς το ίδιο πράγμα. Δεν είναι ότι σε κάποια αλλάζει η ιστορία.
Σία Κοσσιώνη: Εκτίθεστε, δεν είναι απλό πράγμα αυτό. Φαντάζομαι παρακολουθείτε και όσους σας στηρίζουν, αλλά και όσους σας ασκούν κριτική. Αυτό το «τώρα το θυμήθηκε;». Σε αυτούς τι απαντάτε;
Τζένη Μπότση: Όχι, δεν το θυμήθηκα τώρα. Δεν το είχα ξεχάσει ποτέ. Ευχαριστώ πάρα πολύ τη Σοφία την Μπεκατώρου. Δεν ξέρει τι καλό έχει κάνει. Μας άνοιξε ένα δρόμο και ευτυχώς αδράξαμε την ευκαιρία. Στην αρχή είχαμε τις αμφιβολίες μας, αλλά μετά είπαμε «πάμε τώρα». Ο χώρος μας έχει σπουδαίους ανθρώπους. Είναι κρίμα να χαλάνε κάτι τέτοιοι άνθρωποι το όνομα του χώρου μας.
Σία Κοσσιώνη: Πώς βλέπετε αυτό το κίνημα που δημιουργείται; Υπάρχει κίνδυνος για ευτελισμό του θέματος; Σας έχει προβληματίσει;
Τζένη Μπότση: Πολύ, αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά. Είναι άλλο το φλερτ και άλλο αυτή η βία. Έκοψε ένα κομμάτι από την αξιοπρέπειά μου όλο αυτό. Γιατί; Χρησιμοποιούσε τα όνειρά μας; Χρησιμοποιούσε τα όνειρά μας για να μας εξευτελίσει. Δεν θα μας είχε πιστέψει κανείς τότε. Τώρα, δε φοβάμαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου