Αναλυτικά στην ανάρτησή του αναφέρει:
Αφού, λοιπόν, βγάλαμε το ένα χονδροειδές ψέμμα από τη μέση ότι δήθεν οι Ελληνικοί μισθοί είναι χαμηλότεροι ακόμη και από αυτούς της Βουλγαρίας, ας πάμε να δούμε τι γίνεται και με την αγοραστική δύναμη των εισοδημάτων μας.
Κάποιοι προσποιούμενοι τους λωτοφάγους που ξέχασαν ότι στην Ελλάδα κατά την προηγούμενη δεκαετία χάσαμε το 30% των εισοδημάτων μας και υποστήκαμε την ιστορικά μεγαλύτερη -εν καιρώ ειρήνης- ύφεση παγκοσμίως, ψέγουν την κυβέρνηση γιατί η χώρα μας βρίσκεται στην προ τελευταία θέση της ΕΕ ως προς το κατά κεφαλήν εισόδημα και την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων.
Αδιόρθωτοι όντες και ούσες, πιστεύουν προφανώς ακόμη και σήμερα στη μαγική δύναμη των «λεφτόδεντρων» παρότι αυτά ξεράθηκαν αιφνιδίως το 2015 μετά το περίφημο δημοψήφισμα και το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ.
Εδώ γίνονται δυο «λαθροχειρίες».
Η πρώτη είναι ότι αποκρύπτουν για προφανείς λόγους πως η Ελλάδα τρέχει τα τελευταία 5 χρόνια με διπλάσιους ρυθμούς αύξησης των εισοδημάτων από την υπόλοιπη Ευρώπη.
Έχει ξεκινήσει, δηλαδή, χάρη στην ασκούμενη πολιτική, μια διαδικασία σύγκλισης μισθών, που απαιτεί βέβαια αρκετά χρόνια συνεπούς και υπεύθυνης οικονομικής πολιτικής για να μειωθεί σημαντικά η ψαλίδα που χωρίζει τα ευρωπαϊκά από τα ελληνικά εισοδήματα. Η οποία ψαλίδα διευρύνθηκε περαιτέρω στα χρόνια της ελληνικής ύφεσης καθώς όπως είναι εύλογο τα εισοδήματα των άλλων χωρών όχι μόνο δεν έμειναν στάσιμα την προηγούμενη δεκαετία αλλά αυξάνονταν ενώ τα δικά μας έπεφταν.
Η διαφορά είναι πως αυτή τη φορά η αύξηση των εισοδημάτων συμβαίνει με υγιή δημόσια οικονομικά, πρωτογενή πλεονάσματα χωρίς νέα ελλείμματα και χρέη, και μια οικονομία που αναπτύσσεται σε πολύ πιο υγιείς βάσεις καθώς στηρίζεται όλο και περισσότερο στην παραγωγή, την καινοτομία και την εξωστρέφεια (θα επανέλθω με νεότερα στοιχεία για αυτά).
Η δεύτερη «λαθροχειρία» που γίνεται είναι ότι σε μια οικονομία με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας, όπου δηλαδή υπάρχει ακόμη -αν και μειούμενη χάρη στις δικές μας πολιτικές- εκτεταμένη φοροδιαφυγή, ο δείκτης του κατά κεφαλήν εισοδήματος που καταγράφει μόνο τα επίσημα δηλωμένα εισοδήματα, δεν είναι και ο πλέον αντιπροσωπευτικός για να εξαχθούν έγκυρα συμπεράσματα.
Ποιος είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός δείκτης; Τέτοιος δείκτης υπάρχει και λέγεται δείκτης κατά κεφαλήν κατανάλωσης. Καταγράφει δηλαδή το ύψος των δαπανών μας. Κι όταν υπάρχουν δαπάνες, η λογική λέει πως, ναι, υπάρχουν και εισοδήματα.
Ο δείκτης αυτός παρακολουθείται από την Eurostat και σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες μετρήσεις της η Ελλάδα ΔΕΝ βρίσκεται στην προτελευταία θέση της ΕΕ ως προς το διαθέσιμο εισόδημα και την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Η χώρα μας βρίσκεται στην 21η θέση μεταξύ των 27 της ΕΕ, πάνω Ουγγαρία, Βουλγαρία, Λετονία, Σλοβακία, Εσθονία, Κροατία.
Συμπερασματικά, η Ελλάδα έχει τον 11ο κατώτατο μισθό στην ΕΕ μεταξύ 22 χωρών και βρίσκεται στην 21η θέση ως προς τις δαπάνες κατανάλωσης των πολιτών. Προφανώς και δεν πανηγυρίζουμε για αυτές τις επιδόσεις και είμαστε αποφασισμένοι να πάμε ακόμη καλύτερα και ψηλότερα. Όμως όχι η χώρα μας δεν βρίσκεται στην τελευταία θέση των ευρωπαϊκών εισοδημάτων, της αγοραστικής δύναμης ή των μισθών.
Συνοψίζω και κλείνω: Αν η αντιπολίτευση θέλει να κάνουμε μια συζήτηση για την αναγκαία περαιτέρω αυξηση των εισοδημάτων των πολιτών αυτή είναι προφανώς ευπρόσδεκτη. Όμως δεν θα γίνει πάνω σε ψέμματα και επιλεκτικές ερμηνείες επιμέρους δεικτών. Θα γίνει μόνο με βάση την αλήθεια αλλά και με την αντιπαράθεση των πολιτικών που μπορούν πράγματι να φέρουν ανάπτυξη, καλύτερες δουλειές και μισθους, λιγότερες ανισότητες και όχι νέα χρεοκοπία και μνημόνια.
Δείτε την ανάρτηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου