Μέλισσες και Ευρωπαϊκή Σηψιγονία – Τα συμπτώματα και η αντιμετώπιση

Του Παναγιώτη Πάσχου ( Κτηνίατρος) 

Η Ευρωπαϊκή Σηψιγονία (ΕΣ) είναι μια κοινή ασθένεια του γόνου των μελισσών. Παρουσιάζει χαμηλό επιπολασμό στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, με λίγες εξαιρέσεις σε ορισμένες περιοχές όπου η ασθένεια αποτελεί πρόβλημα.

Στην ΕΕ, η ΕΣ είναι μια ασθένεια για την οποία μπορούν να αναγνωριστούν εθνικά προγράμματα.

Πρόληψη/Θεραπεία

Σε περίπτωση εμφάνισης μιας εστίας:

Εξαλείψτε τις έντονα προσβεβλημένες αποικίες με εμφανή κλινικά συμπτώματα. Υπάρχουν διάφορες στρατηγικές εξάλειψης (της νόσου), και παρακάτω παρατίθεται ένα παράδειγμα:Σφραγίστε ερμητικά την είσοδο της κυψέλης και όλα τα ανοίγματα το βράδυ όταν όλες οι μέλισσες είναι εντός κυψέλης.
Κάψτε μια ταινία θείου μέχρι να πεθάνουν όλες οι μέλισσες.
Αφαιρέστε τα πλαίσια με προσοχή.
Το ξύλινο υλικό μπορεί να πλυθεί με ζεστό νερό και 3-5% καυστική σόδα (υδροξείδιο του νατρίου) και να απολυμανθεί με τη χρήση φλόγιστρου.
Συγκεντρώστε τις νεκρές μέλισσες και το μολυσμένο υλικό, αφού βεβαιωθείτε ότι οι μέλισσες δε θα έχουν άλλο πρόσβαση σε αυτό και καταστρέψτε το ιδανικά σε αποτεφρωτήρα (με καύση) το συντομότερο δυνατό.
Στις προσβεβλημένες αποικίες που φαίνονται να μπορούν να εξυγιανθούν, γίνεται εφαρμογή της μεθόδου της μετάγγισης, όπου όλα τα πλαίσια κηρήθρας συμπεριλαμβανομένου και του γόνου καταστρέφονται και μόνο οι ενήλικες μέλισσες μένουν ζωντανές.
Ακολούθως θα πρέπει να επιθεωρούνται τακτικά οι αποικίες για να εντοπιστούν εγκαίρως πιθανές νέες εστίες της νόσου.
Απολυμάνετε υλικό που έχει έρθει σε επαφή με αποικίες που νοσούν (π.χ. μελισσοκομικό ξέστρο).
Καταστρέψτε τις αδύναμες αποικίες (είναι πιο ευπαθείς στις ασθένειες).
Η προσοχή πρέπει να επικεντρωθεί στην πρόληψη της ασθένειας με:
Την εφαρμογή ορθών μελισσοκομικών πρακτικών καθώς και καλού ελέγχου και προφύλαξης για τη βαρρόα
Την προσοχή κατά την εισαγωγή στο μελισσοκομείο ξένων μελισσών (π.χ. αγορά παραφυάδων, σύλληψη αφεσμών), μελισσοκομικών προϊόντων και υλικού αγνώστου προέλευσης.
Την πρόληψη λεηλασιών.
Την τακτική επιθεώρηση των αποικιών, ιδιαίτερα του γόνου.
Την τακτική ανανέωση των πλαισίων κηρήθρας (το ένα τρίτο θα πρέπει να ανανεώνεται κάθε χρόνο).
Τη διασφάλιση ότι υπάρχει πάντα αρκετή τροφή στην αποικία. Ταΐστε όταν κρίνεται απαραίτητο.