Τα δικαιώματα των ανεμβολίαστων

Νότης Παπαδόπουλος


Με την επιστροφή από τις διακοπές του καλοκαιριού ξεκινάει το νέο στοίχημα όλων μας με την COVID-19. Πώς θα καταφέρει δηλαδή η χώρα να μην μπει στο «κόκκινο» και να οδηγηθεί σε νέα τοπικά lockdowns αλλά και σε ακυρώσεις τουριστικών αφίξεων, που σύμφωνα με τις έως τώρα ενδείξεις αναμένεται να συνεχιστούν μέχρι και τον Οκτώβριο.Τα νέα δυστυχώς δεν είναι καλά, καθώς υπάρχουν ήδη περιοχές της χώρας, π.χ. η Κρήτη, όπου οι ΜΕΘ έχουν ουσιαστικά γεμίσει, ενώ θεωρείται βέβαιη η αύξηση των κρουσμάτων στην ηπειρωτική Ελλάδα από την επιστροφή των εκδρομέων στα σπίτια τους – σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Επιπλέον γίνεται πλέον σαφές ότι έπειτα από οκτώ μήνες εμβολιαστικής εκστρατείας, μόλις 5,5 εκατομμύρια συμπολίτες έχουν κάνει το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού, δηλαδή σχεδόν ο μισός ελληνικός πληθυσμός παραμένει ανεμβολίαστος. Ανάμεσά τους και ηλικιακές ομάδες πολιτών ευάλωτες στον κορωνοϊό (50-54 ετών με 69% εμβολιασμένους, 45-49 με 66% εμβολιασμένους και 40-44 με 61% εμβολιασμένους).

Οι ανεμβολίαστοι αυτοί πολίτες, μεσόκοποι ή ηλικιωμένοι, έχουν επιλέξει να μην κάνουν το εμβόλιο επειδή ακόμη διστάζουν ή απλώς αρνούνται. Και αυτό παρά το γεγονός ότι έχει γίνει απολύτως σαφές σε όλους μας πως η πιθανότητα ενός εμβολιασμένου να κολλήσει και να χάσει τη μάχη για τη ζωή του είναι απειροελάχιστη, ενώ αντίθετα στη συντριπτική πλειονότητά τους οι νεκροί από κορωνοϊό είναι ανεμβολίαστοι.


Το είπε όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται τον Ιούλιο ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης σε συνέντευξή στην «Κ». «Τους τελευταίους τρεις μήνες (σ.σ. Απρίλιος, Μάιος, Ιούνιος) έχασαν τη ζωή τους 2.245 συμπολίτες μας ηλικίας 60-80 ετών. Από αυτούς εμβολιασμένοι ήσαν μόλις 22. Οι 2.223 ήταν ανεμβολίαστοι. Ηταν δηλαδή συμπολίτες μας οι οποίοι θα μπορούσαν να είχαν εμβολιασθεί, είχαν τη δυνατότητα αυτή, και δεν το έπραξαν».

Κι όμως, παρά τα αποκαλυπτικά αυτά στοιχεία υπέρ του εμβολιασμού, που δείχνουν ότι οι θάνατοι αφορούν κατά 99% τους ανεμβολίαστους, υπάρχουν συνάνθρωποί μας που ακόμη δεν πείθονται να κάνουν το εμβόλιο. Είτε γιατί φοβούνται ότι θα κάνει κακό στην υγεία τους είτε γιατί αρνούνται πιστεύοντας διάφορες θεωρίες συνωμοσίας –με υπερκάλυψη από τα κοινωνικά δίκτυα– που εστιάζουν στις ελάχιστες εκείνες περιπτώσεις εμβολιασμένων που έχασαν τη μάχη με τον ιό.

Το επισήμανε ο Ηλίας Μόσιαλος σε πρόσφατη ανάρτησή του. «Ο άδικος θάνατος ενός εμβολιασμένου συμπατριώτη μας γίνεται κυρίαρχη είδηση, ενώ «ξεχνάμε» ότι είχαμε 13.204 άδικους θανάτους ανεμβολίαστων συμπατριωτών μας μέχρι στιγμής».

Ολοι αυτοί που αρνούνται να εμβολιαστούν επικαλούνται το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του κάθε ανθρώπου σε θέματα υγείας. «Είναι μια προσωπική απόφαση που κανείς δεν μπορεί να με αναγκάσει να την πάρω. Και είναι κάτι που αφορά μόνο εμένα και κανέναν άλλον», λένε.
Προσωπικό δικαίωμα είναι π.χ. να οδηγείς τη μοτοσικλέτα σου χωρίς κράνος επιλέγοντας να πληρώσεις το πρόστιμο εάν σε σταματήσει η Τροχαία ή να κινδυνεύσεις να έχεις σοβαρό τραυματισμό εάν εμπλακείς σε ατύχημα με τη μηχανή σου. Η απόφασή σου δεν επηρεάζει τον συνάνθρωπό σου παρά μόνον εσένα.


Είναι, όμως, ο εμβολιασμός προσωπικό δικαίωμα όταν η άρνηση εμβολιασμού βοηθάει στη διασπορά της νόσου; Το ότι εσύ δεν εμβολιάζεσαι δεν αφορά μόνο εσένα για να είναι ατομικό σου δικαίωμα. Εχει αντίκτυπο σε όλη την κοινωνία, αφού δίνει τη δυνατότητα στον ιό όχι μόνο να βρει νέους οργανισμούς για να επιβιώσει, αλλά και να μεταλλαχθεί σε μια ισχυρότερη παραλλαγή του. Μια παραλλαγή του ιού που θα υπερνικάει και το εμβόλιο, το οποίο έχω ήδη κάνει εγώ ακολουθώντας την κοινωνική μου υποχρέωση να εμβολιαστώ.

Ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούμε σύντομα από την πανδημία είναι να δημιουργήσουμε ένα τείχος ανοσίας που θα εμποδίσει την εξάπλωση της νόσου. Κι αυτό είναι ο εμβολιασμός (ή η νόσηση) του 80% του πληθυσμού. Όσο αυτό δεν επιτυγχάνεται, το κράτος θα πρέπει να αναζητήσει άλλες μεθόδους για να πετύχει το κοινωνικό αγαθό της ανοσίας του πληθυσμού. Να καταφύγει π.χ. στην αναστολή εργασίας όσων αρνούνται να εμβολιαστούν (όπως κάνει με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές), αλλά ακόμη και σε πιο «πειστικούς τρόπους», όπως η αύξηση της φορολογίας ή των κρατήσεων υγείας των αρνητών. Έτσι κι αλλιώς οι ανεμβολίαστοι έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να κάνουν χρήση των υπηρεσιών υγείας και των ΜΕΘ απ’ ό,τι οι εμβολιασμένοι. Γιατί, λοιπόν, να έχουν περισσότερα δικαιώματα από εκείνους;