Θα σας πάω μια βόλτα ως τη Ζάμπια. Είναι 2003, βρισκόμαστε κάπου σε ένα χωριό έξω από τη Λουζάκα, που το περικλείει το «μπους» (θαμνώδες δάσος) και το ψήνει ο ανελέητος ήλιος ο οποίος μόνο το απόγευμα, λίγο πριν δύσει, μετατρέπεται σε ένα μαγευτικό πορτοκαλί δίσκο, φόντο στις αφρικανικές Αδανσονίες που λες και ριζώνουν προς τον ουρανό.
