Θα σας πάω μια βόλτα ως τη Ζάμπια. Είναι 2003, βρισκόμαστε κάπου σε ένα χωριό έξω από τη Λουζάκα, που το περικλείει το «μπους» (θαμνώδες δάσος) και το ψήνει ο ανελέητος ήλιος ο οποίος μόνο το απόγευμα, λίγο πριν δύσει, μετατρέπεται σε ένα μαγευτικό πορτοκαλί δίσκο, φόντο στις αφρικανικές Αδανσονίες που λες και ριζώνουν προς τον ουρανό. Είμαστε δυο λευκοί με τα περίεργα σύνεργα τηλεοπτικού συνεργείου, ανάμεσα σε μαύρους που μας κοιτάνε σαν να αντικρίζουν ξεθωριασμένα και αδύναμα φαντάσματα. Έχουμε στήσει την κάμερα μέσα σε μια καλύβα, που αν και άψυχη υποφέρει όσο και εμείς από τη ζέστη. Έτσι τουλάχιστον καταλαβαίνουμε από τους περίεργους ήχους που βγάζει.
Δεξιά στο πλάνο μας είναι μια εξουθενωμένη κοπέλα που με βία σηκώνει τα μάτια της προς τον άντρα απέναντί της. Είναι ο μάγος της φυλής. Έχει δεμένα με μία κλωστή τα δικά του σύνεργα, χωρίς μπαταρία όπως είναι τα δικά μας, και τα τραβά αργά προς το μέρος του ψιθυρίζοντας ανατριχιαστικές άγνωστες λέξεις. Παρακολουθούμε βουβοί και καταγράφουμε το τελετουργικό, προσέχοντας μήπως οι αλαφιασμένες ανάσες μας το οδηγήσουν σε κάποια είδους αποτυχία. Όλα όμως πάνε καλά. Όπως μας διαβεβαιώνει μετά από λίγο ο μάγος, η κοπέλα που έχει Aids , μόλις έχει γλυτώσει το θάνατο, γιατί κατάφερε να τραβήξει με τις μαγικές κλωστές από μέσα της το κακό.
Όταν απομακρυνθήκαμε από την καλύβα-ναό του χειροπράκτη και μάγου, ρώτησα γελώντας τον συνοδό μας από την αποστολή των Γιατρών του Κόσμου, γιατί σε μια χώρα με 30% του πληθυσμού να είναι φορείς του ιού, οι άνθρωποι δεν παίρνουν αντιρετροϊκά φάρμακα αλλά τρέχουν στους μάγους; Η απάντηση, ισοπεδωτική για κάποιον που πιστεύει πως ο κόσμος είναι ό,τι έχει ζήσει ο ίδιος, είναι από τα πράγματα που με στοίχειωνε επί χρόνια. Ο κάτοικος της Ζάμπια όπως και κάθε Αφρικανός, με εισόδημα 5 δολάρια το μήνα, δεν μπορεί να πάρει το φάρμακο που θα τον σώσει, γιατί η θεραπεία του κοστίζει πάνω από 300 δολάρια το μήνα. Το 2003, άνθρωποι πέθαιναν στην Αφρική ενώ υπήρχε το φάρμακο της σωτηρίας τους, επειδή οι φαρμακευτικές κοστολογούν πολύ ακριβά φάρμακα πραγματικού κόστους ενός ίσως δολαρίου, για να βγάλουν κέρδος που αντιπροσωπεύει την πατέντα τους. Χώρες μάλιστα όπως η Νότια Αφρική και η Βραζιλία, οι οποίες λόγω των υψηλών ποσοστών HIV , που είχαν σπάσει την πατέντα και παρήγαγαν φθηνά αντιρετροϊκά, σύρθηκαν στα δικαστήρια από τις πολυεθνικές του φαρμάκου.
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Δεν με έπιασε καμιά νοσταλγία για εκείνες τις αποστολές που έκανε το Κουτί της Πανδώρας. Άλλωστε θα ξαναρχίσει τις επόμενες μέρες. Θέλω απλώς να καταθέσω ένα συμπέρασμα που είναι άγνωστο. Το αφήγημα των φαρμακευτικών πως σώζουν ζωές και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως σωτήρες, (έτσι το είχε πει και ο Άδωνης Γεωργιάδης για να δικαιολογήσει το σκάνδαλο Novartis), δεν είναι παρά μια ωραιοποίηση της σκληρής και αμείλικτης κερδοσκοπίας. Η αδυσώπητη αλήθεια δεν είναι μόνο ότι κερδίζουν τεράστια ποσά, αλλά πως, ακόμη χειρότερα, παρά τα κέρδη δεν ενδιαφέρονται για κάποια παραχώρηση σωτηρίας ανθρώπων. Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο δίνουν δημόσιες δαπάνες για την έρευνα η οποία όμως προσανατολίζεται όπου θέλουν οι φαρμακευτικές.
Αυτό όλο το γαϊτανάκι του φαρμάκου που απασχολεί συχνά πυκνά τις κοινωνίες με σκάνδαλα, προφανώς συμπεριλαμβάνει και όσα γίνονται σε σχέση με το πολυπόθητο εμβόλιο για τον κορονοϊό. Έχω πολλά παραδείγματα από τη δημοσιογραφική έρευνα, που αποδεικνύουν πόσο αδίστακτες είναι οι πολυεθνικές του φαρμάκου. Αυτά όμως θα τα πούμε μέσα από το Κουτί της Πανδώρας σύντομα. Προς το παρόν θέλω να μπολιάσω τον καθένα από εσάς με την αμφισβήτηση για τις καλές προθέσεις που λέγεται πως υπάρχουν προκειμένου να μας σώσουν. Και δεν αναφέρομαι μόνο στις πολυεθνικές του φαρμάκου. Δεν υπάρχει φάρμακο για την ασύδοτη κερδοσκοπία
Στο Documento που κυκλοφορεί σήμερα, ο Βασίλης Ανδριανόπουλος, παρουσιάζει την έκθεση της ΜΚΟ, “Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών”. Η συγκεκριμένη ΜΚΟ, ελέγχει τις σχέσεις που διαμορφώνονται μεταξύ Ε.Ε και Πολυεθνικών , οι οποίες δεν φαίνεται να είναι τόσο αθώες. Η Ε.Ε χρηματοδοτεί ανάμεσα σε άλλες και τις πολυεθνικές του φαρμάκου, οι οποίες εισπράττουν δισεκατομμύρια θεωρητικά για έρευνα, ενώ πρακτικά πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους. Γράφει το σημερινό ρεπορτάζ:
«Ο λόγος γίνεται για μια σύμπραξη –χρονολογείται από το 2007- της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τις μεγαλύτερες φαρμακευτικές πολυεθνικές, προκείμενου να διενεργηθούν έρευνες και πρότζεκτ που προάγουν τη δημόσια υγεία. Δεν πρόκειται όμως για μια συλλογική συνεργασία, αφού βάσει της επίμαχης μελέτης, την ατζέντα ορίζουν οι πολυεθνικές, παρότι η χρηματοδότηση προέρχεται κυρίως από την Ε.Ε. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2018, παρά τις εισηγήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να υπάρξει ενασχόληση με την βιοετοιμότητα, την προετοιμασία δηλαδή για μια επιδημία, υπήρξε άρνηση των πολυεθνικών, γεγονός που εξηγεί σε ένα βαθμό γιατί η ανθρωπότητα πιάστηκε εντελώς απροετοίμαστη ενόψει της covid-19.
Οι πολυεθνικές που συμμετέχουν σε αυτή τη σύμπραξη, δεν καταπιάνονται με ασθένειες που πλήττουν υποβαθμισμένες χώρες, γιατί αυτό δεν είναι κερδοφόρο. Αντιθέτως, ασχολούνται με το πως θα εκπέσουν οι όροι έγκρισης των φαρμάκων τους, ώστε να κυκλοφορήσουν γρηγορότερα στην αγορά. Τα φάρμακα όμως δεν γίνονται” ευκολότερα προσβάσιμα στους ασθενείς, παρά υιοθετείται ένα σύστημα εκτόξευσης των τιμών τους και των προϋπολογισμών των χωρών για την υγεία. Το δημόσιο χρήμα αξιοποιείται από τις πολυεθνικές ακόμη και για λόμπινγκ προκειμένου να υπερκεραστούν νομοθετικά εμπόδια που τίθενται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως άλλωστε παραδέχονται και οι ίδιες οι πολυεθνικές, τα χρήματα των Ευρωπαΐων φορολογούμενων αξιοποιούνται για έρευνες που έτσι κι αλλιώς θα πραγματοποιούσαν.
Κι όμως, αυτή η «συνεργασία» αναμένεται να συνεχιστεί, αφού δεν υπάρχει πολιτική βούληση και μηχανισμοί να αντιμετωπίσουν το επιτυχημένο λόμπινγκ πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται σε ένα τόσο ευαίσθητο τομέα. Πίσω από τις κλειστές πόρτες των Βρυξελλών, δρα σκοτεινά ένας κόσμος με μοναδικό του κίνητρο το κέρδος.»
Ένα πολύ ενεργό αλλά σίγουρα βρόμικο λόμπι, κατευθύνει κέρδη στη φαρμακοβιομηχανία η οποία ωστόσο δεν κάνει έρευνα για σπάνιες ασθένειες , αλλά δημιουργεί τη δική της ατζέντα, κερδοσκοπίας πάντα. Διαβάστε το ρεπορτάζ στην εφημερίδα γιατί είναι συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό. Φυσικά μιλάμε για επιδοτήσεις που αντιστοιχούν σε μεγέθη ΑΕΠ κρατών που δίνονται στις φαρμακευτικές, οι οποίες ωστόσο όταν δημιουργήσουν το φάρμακο δεν θα κάνουν την παραδοχή πως η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από δημόσιο χρήμα, αλλά αντιθέτως θα εισπράξουν και την πατέντα. Ναι όλα αυτά αφορούν και τις έρευνες για τον κορονοϊό.
Από τον κορονοϊό στον κοροϊδο-ιό
Θα μου επιτρέψετε για μία ακόμη φορά και μέσω αυτού του σημειώματος, να επιμείνω πως είναι πολύ σημαντικοί, οι άνθρωποι, οι πολίτες σε αυτή τη χώρα να καταλάβουν τι συμβαίνει. Όχι να φοβηθούν μόνο για τον ιό και ένα πιθανό δεύτερο κύμα, αλλά να κατανοήσουν πως συμβαίνουν πράγματα με στόχο την καθυπόταξη και την κοροϊδία του.
Ένα πολύ ενεργό αλλά σίγουρα βρόμικο λόμπι, κατευθύνει κέρδη στη φαρμακοβιομηχανία η οποία ωστόσο δεν κάνει έρευνα για σπάνιες ασθένειες , αλλά δημιουργεί τη δική της ατζέντα, κερδοσκοπίας πάντα. Διαβάστε το ρεπορτάζ στην εφημερίδα γιατί είναι συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό. Φυσικά μιλάμε για επιδοτήσεις που αντιστοιχούν σε μεγέθη ΑΕΠ κρατών που δίνονται στις φαρμακευτικές, οι οποίες ωστόσο όταν δημιουργήσουν το φάρμακο δεν θα κάνουν την παραδοχή πως η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από δημόσιο χρήμα, αλλά αντιθέτως θα εισπράξουν και την πατέντα. Ναι όλα αυτά αφορούν και τις έρευνες για τον κορονοϊό.
Από τον κορονοϊό στον κοροϊδο-ιό
Θα μου επιτρέψετε για μία ακόμη φορά και μέσω αυτού του σημειώματος, να επιμείνω πως είναι πολύ σημαντικοί, οι άνθρωποι, οι πολίτες σε αυτή τη χώρα να καταλάβουν τι συμβαίνει. Όχι να φοβηθούν μόνο για τον ιό και ένα πιθανό δεύτερο κύμα, αλλά να κατανοήσουν πως συμβαίνουν πράγματα με στόχο την καθυπόταξη και την κοροϊδία του.
Κάθε δημόσια δήλωση (και έχουν τεράστια ευθύνη οι δημοσιογράφοι), πρέπει να αναλύεται μέσα από το πρίσμα των πιθανών σκοπιμοτήτων. Δεν είναι καχυποψία είναι ανάγκη. Δεν γίνεται αυτή η χώρα να ξαναζήσει τα ίδια που έζησε από το 2010 και μάλιστα με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Θα σας παραθέσω τους προβληματισμούς μου από το σημερινό Editorial και εύχομαι να έχω και την δική σας άποψη σε όλα αυτά:
«Εάν κάτι μοιάζει σαν πάπια, περπατάει σαν πάπια και φωνάζει σαν πάπια, τότε πιθανότατα είναι πάπια. Οι ομοιότητες που παρουσιάζει η αντιμετώπιση της νέας κρίσης με την οικονομική κρίση του 2010, είναι τόσο πολλές , που είναι εγκληματικό αντί να διακρίνεις την πάπια, να την παριστάνεις. Η υγειονομική κρίση έχει ήδη μετατραπεί σε ένα εφαλτήριο για οικονομικά συμφέροντα, ενώ νέοι σωτήρες κάνουν σχεδιασμούς που απαντούν στο γνωστό ερώτημα «ποιος θα πληρώσει την κρίση». Φυσικά η απάντηση είναι γνωστή . Θα την πληρώσουν οι αδύναμοι.
«Εάν κάτι μοιάζει σαν πάπια, περπατάει σαν πάπια και φωνάζει σαν πάπια, τότε πιθανότατα είναι πάπια. Οι ομοιότητες που παρουσιάζει η αντιμετώπιση της νέας κρίσης με την οικονομική κρίση του 2010, είναι τόσο πολλές , που είναι εγκληματικό αντί να διακρίνεις την πάπια, να την παριστάνεις. Η υγειονομική κρίση έχει ήδη μετατραπεί σε ένα εφαλτήριο για οικονομικά συμφέροντα, ενώ νέοι σωτήρες κάνουν σχεδιασμούς που απαντούν στο γνωστό ερώτημα «ποιος θα πληρώσει την κρίση». Φυσικά η απάντηση είναι γνωστή . Θα την πληρώσουν οι αδύναμοι.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις γνωστούς ευφημισμούς περί βοήθειας και ανάπτυξης και τις γενικότητες μέσα στις οποίες κρύβεται ο διάβολος των λεπτομερειών δεν ανοίγει τα χαρτιά της. Από κάτω όμως οι μηχανές που προετοιμάζουν το έδαφος για περάσει ο οδοστρωτήρας έχουν ανάψει.
Τα εργαλεία του κοινωνικού αυτοματισμού, της ενοχοποίησης των κοινωνικών ομάδων και των κρατών, φιλοτεχνούν τους υπεύθυνους και τους κακούς της υπόθεσης. Σε λίγο θα ξεχάσουμε τι έχει γίνει και θα ψάχνουμε ποιος πρέπει να φταίει για να μην φταίνε όσοι πραγματικά ευθύνονται.
Το Σάββατο, το Ολλανδικό περιοδικό “Elsevier” κυκλοφόρησε με εξώφυλλο χωρισμένο στα δύο. Στο πάνω μέρος του υπάρχουν οι εργατικοί κάτοικοι του Βορρά που παλεύουν με γρανάζια και μηχανές, ενώ στο κάτω μέρος ένας μουστακαλής Έλληνας ξαπλωμένος μπροστά στο τάβλι και το κρασί απολαμβάνει τη θέα μιας εξίσου επιπόλαιης καλλονής. Ο τίτλος του περιοδικού είναι «Ούτε δεκάρα στις χώρες του Νότου». Υπάρχει καμία αμφιβολία πως η πάπια άρχισε να δείχνει την περπατησιά της;
Το αφήγημα των τεμπέληδων του Νότου και των ανεύθυνων Ελλήνων θα προβάλει πολύ σύντομα και πάλι. Προς το παρόν , δουλεύεται εσωτερικά της χώρας η παλιά συνταγή των ανεύθυνων και των όσων καταναλώνουν πάνω από τις δυνατότητές τους ή έστω πάνω από όσα δίνει τη δυνατότητα η εποχή. Ας δούμε δύο πολύ πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Μετά την ανακοίνωση της πρότασης για το Ταμείο Ανασυγκρότησης από το οποίο η Ελλάδα φέρεται να εισπράττει 32 δις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε στους υπουργούς του πως «τα χρήματα πρέπει να πάνε εκεί που πρέπει και όχι σε νεοπλουτισμούς». Η δήλωση αυτή πρωτίστως έχει σκοπό να δημιουργήσει την εντύπωση πως παίρνουμε χρήματα (αν και δεν υπάρχει καμία απόφαση) και κυρίως να κρύψει τα ψιλά γράμματα που αφορούν τους όρους που κατά πάσα πιθανότητα θα περιγράφουν μια νέα κηδεμονία της χώρας, ίσως και μνημόνιο. Υπάρχει όμως και η λέξη «νεοπλουτισμούς» στη δήλωση και έχει σημασία γιατί έχει επιλεγεί. Δεν μας λέει ο πρωθυπουργός πού πρέπει να χρησιμοποιηθούν τα χρήματα, αλλά περιγράφει προκαταβολικά ένα ενοχοποιητικό και απειλητικό πλαίσιο νεοπλουτισμού που πρέπει να χτυπηθεί. Γιατί; Τι ακριβώς εννοεί;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δίνει μια γεύση για την επιχειρηματολογία που θα χρησιμοποιήσει. Θα ανακαλύψει νεόπλουτους, κακούς δημόσιους υπαλλήλους , συνταξιούχους που κακώς δεν έχουν πεθάνει ακόμη και όλα όσα ξαναζήσαμε πριν μερικά χρόνια. Ήδη ζυμώνεται το επιχείρημα περί του τεμπέλικου Δημοσίου που δεν μπήκε σε αναστολή εν αντιθέσει με τον ιδιωτικό τομέα που πληρώνει την κρίση. Θα ευχηθούμε να ξαναπεθάνει η κατσίκα του γείτονα, αντί να κοιτάξουμε πού διοχετεύονται τα χρήματα και τι ευθύνη έχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός για τη μη λήψη μέτρων»
Μην αφήσετε να λειτουργήσει ο κοινωνικός αυτοματισμός σα να είσαστε τα σκυλιά στο πείραμα του Παβλόφ που κάποια στιγμή μάλιστα θα κατασπαράξουν το ένα το άλλο. Πρωτίστως ενημερωθείτε. Βρείτε την κλωστή που πλέκει το πουλόβερ της εξαπάτησης και ξηλώστε το. Μπορείτε να το κάνετε πίνοντας καφέ και διαβάζοντας πραγματικές ειδήσεις. Η ομάδα του Documento είναι πάντα στην διάθεση σας και περιμένει τις απόψεις σας στο hello@documentonews.gr
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου