Δεν θα ασχοληθούμε το έχουμε κάνει άλλωστε πολλές φορές στο παρελθόν με τα δήθεν οικονομικά θαύματα της χούντας και τις λαμογιές της. Άλλωστε οι επίορκοι ένστολοι ήταν και παραμένει ένας γρίφος που δεν είναι ικανή να λύσει καμία κυβέρνηση και ένα πολιτικό σύστημα που ρίχνει αλλού το μπαλάκι της απόφασης για το εάν πρέπει ή όχι να συμμετέχουν εχθροί της Αστικής μας Δημοκρατίας στις κάλπες.
Στην πόλη μας ακόμα και σήμερα υπάρχει ένα 10%-15% που θεωρεί πως η πόλη οφείλει ( αυτή με Π κεφαλαίο που ονειρεύονται οι κάθε λογής "Κασιδιάρηδες" ) στον δοτό δήμαρχο της χούντας Κωνσταντίνο Δελλαπόρτα.
Άλλωστε για δεκαετίες η πόλη στις δημοτικές εκλογές μοιράζονταν ανάμεσα σε δύο ΦΑΣΙΣΜΟΥΣ στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών. Ανάμεσα στο θιασώτη του ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ Δημήτρη Κιντή και στον θιασώτη του ΜΑΥΡΟΥ Κωνσταντίνο Δελλαπόρτα!
Από την ντροπή αυτή μας έβγαλε ο πρώην δήμαρχος κ. Θεόδωρος Γεωργάκης που μόνο για αυτό το γεγονός θα έπρεπε να τιμάτε με αδριάντες , ονοματοδοσίες πλατειών και αθλητικών κέντρων και ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΩΡΕΑΝ μαθήματα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ σε όσους μη έχοντας κάτι για να τον αντιμετωπίσουν ιδεολογικά το έριξαν στην συνηθισμένη ατάκα των ΦΑΣΙΣΤΩΝ πως όλοι οι άλλοι πλην αυτών είναι ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ!
Και εάν ο πρώτος διορισμένος δήμαρχος από την χούντα για την πόλη μας ο ταξίαρχος εν αποστρατεία Γεώργιος Σβαρνιάς είχε ψήγματα ψευτοπατριωτισμού μέσα του αφού υπηρέτησε όπως υπηρέτησε τον στρατό μας η περίπτωση του πρώην Επονίτη Κωνσταντίνου Δελλαπόρτα είναι συνώνυμο του ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ!
Η αποδοχή του Κωνσταντίνου Δελλαπόρτα από κομμάτι της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ της πόλης μας , αυτής που τον βοήθησε με την ΨΗΦΟ της το 2010 να γίνει ειδικός σύμβουλος του τότε δημάρχου κ. Γιάννη Αναγνώστου φυσικά και τιμήθηκε από όσους σήμερα μας κουνάνε εμάς το δάχτυλο θέλοντας να κρύψουν την Ιστορία μιας πόλης που δοξάζει ΧΟΥΝΤΙΚΟΥΣ και υποτάσσεται στις ορέξεις ΕΚΒΙΑΣΤΩΝ.
Η σημερινή πλατεία Ανεξαρτησίας είχε μετονομαστεί σε πλατεία 21ης Απριλίου και μάλλον κάποιοι και σήμερα φαντάζονται πως τους ανήκει για αυτό καλούμε την νυν διοίκηση που ψηφίστηκε για να διαλύσει μύθους και όχι για να τους διατηρήσει να βρει το θάρρος έστω και στο και πέντε να την μετονομάσει!
Είναι γραφικό να ομιλούν άλλωστε για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ όσοι επί χούντας ήταν συνοδοιπόροι ενός καθεστώτος που ΜΙΚΡΥΝΕ την Ελλάδα και σήμερα μας το παίζουν υπερπατριώτες ενώ δεν έχουν ούτε μισό ένσημο στον χώρο του εθνικισμού που δεν φοβάται τα φαντάσματα της χούντας αφού εθνικιστές όπως ο ήρωας Σπύρος Μουστακλής είχε ορθώσει το ανάστημα τους στους ξεφτιλισμένους καραβανάδες που θα έπρεπε να τιμωρηθούν ΟΛΟΙ από την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή για να μην διαδίδουν σήμερα πως τάχα εκείνος δεν ήθελε να "κατατροπώσουμε" τους Τούρκους στην Κύπρο ενώ στο στρατιωτικό συμβούλιο ΟΛΟΙ τους είχαν πει πως η ΝΙΚΗ απέναντι στους Τούρκους δεν ήταν εφικτή αφού ο στρατός μας ήταν διαλυμένος και γεμάτος με φαντασμένους που δεν θα μπορούσαν να νικήσουν ΠΟΤΕ τον τουρκικό στρατό ούτε στο τάβλι!
Δυστυχώς πολλοί σήμερα παρά τη σφαλιάρα στην Κύπρο ονειρεύονται τη Βασιλεύουσα και ας γνωρίζουν πως το μόνο που σώζει την χώρα μας από περαιτέρω μείωση των εθνικών της συνόρων είναι η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ. Ας τολμήσουν να βγουν και μετά θα κατηγορούν και πάλι Αμερικανούς και Βρετανούς που φυσικά και δεν θα μας στήριζαν ποτέ εναντίον των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή μας.
Έτσι όσοι προσπαθούν να αλλάξουν γεωστρατηγικό προσανατολισμό στη χώρα μας ας γνωρίζουν πως ΠΟΤΕ στην σύγχρονη Ιστορία μας δεν πετύχαμε κάτι θετικό έχοντας απέναντί μας τους Βρετανούς.
Γιατί ακόμα και σήμερα δεκαετίες μετά ο πιο αξιόμαχος στρατός της Ευρώπης παραμένει αυτός όπου δεν ενδιαφέρεται για χρώμα και φυλή κάτι που αδυνατούν να αντιληφθούν οι δήθεν απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου!
Πάμε τώρα και στον τοπικό τύπο της εποχής
Η «Δράσις» του Χρήστου Αντζουλή που πρωτοεκδίδεται στις 5 Απριλίου 1970, ωστόσο, πρωτοστατεί στην προπαγάνδα, σημειώνοντας ότι «Ο αγνός και εχέφρων Έλλην γνωρίζει πλέον ότι η Εθνική Κυβέρνησις διέσωσε τη χώραν από θανάσιμον κίνδυνο και προχωρεί εις την ανάπλασιν του Έθνος, ώστε να τεθούν τα θεμέλια μιας υγιούς δημοκρατίας εν απολύτω ειρήνη και ευημερία» και παραφράζοντας τον Παπαδόπουλο:«Βεβαίως η νόσος του Δήμου ήτο αρκούντος βαρεία και οι κληθέντες ως νέοι χειρουργοί έπρεπε να καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειας δια τη διάσωσι του ασθενούς».
Ο «χειρουργός» Κωνσταντίνος Δελλαπόρτας χαρακτηρίζεται «πεφωτισμένος Δήμαρχος» (Ιούλιος 1970). Η «Δράσις» συνέχισε να εκδίδεται μέχρι το 1975.
Μετά την πτώση του καθεστώτος ο εκδότης αποδοκίμασε τη Χούντα, παραμένοντας όμως πιστός στον Δελλαπόρτα, μέσω της παράταξης του οποίου εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος. Υποστήριξε ότι πολλοί πολίτες «υπέκυψαν επί Χούντας» για να ζήσουν την οικογένειά τους, «όπως ο Κώστας για να ζήσει ο τόπος του, η Ηλιούπολη» («Προοδευτική Αλλαγή», Σεπτέμβριος 1978).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου