Πολύ ΑΛΗΘΙΝΟ για να μην το ακούσετε.... - Μπράβο στον καλλιτέχνη Stasi_Jo

Αφιερωμένο σε κάθε “γυναίκα του Τάσου”, που ποτέ δεν συγκρατήσαμε το όνομά της, σε κάθε Άρη που αγνοήσαμε. Κάθε Ελένη, Καρολάιν, Κωνσταντίνα, Γαρυφαλλιά, Μόνικα, κάθε Βαγγέλη, Νικόλα, Δημήτρ@ που απογοητεύσαμε.

Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα είναι συμπτωματική, αλλά θα έπρεπε να προβληματίσει. 

Γραμμένο τον Νοέμβριο του 2019, γυρισμένο τον Απρίλιο του 2021, βιωμένο έντονα όλο αυτό το δύσκολο καλοκαίρι. Ευχαριστώ όλες και όλους για την συνεισφορά και τη συμμετοχή τους (θα τους βρείτε στα tags) και κυρίως τον Άγγελο Μπαχαρίδη για την ενορχήστρωση, τον Giannis DjMicro για την συνολική ηχητική επιμέλεια και τέλος, τον Johnny Koukouvanis που το αγκάλιασε όσο τίποτα και ανέλαβε εξ ολοκλήρου την σκηνοθεσία, την κινηματογράφηση και το μοντάζ. 

Καλή απόλαυση!

Γιώργος Στασινόπουλος

ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ: Για όσους κατηγορούν για έλλειψη Παιδείας την σίγουρα πιο μορφωμένη νέα γενιά και θεωρούν πως όλες και όλοι οι νέοι ονειρεύονται "κότερα και ελικόπτερα" ας ακούσουν και μια νεολαία που αηδιάζει με την κοινωνία στην οποία καλούνται να επιβιώσουν! Μάλλον έχουμε πνιγεί μέσα στα οικονομικά μας αδιέξοδα ενός καπιταλισμού που προφανέστατα και είναι σε κρίση που δημιουργεί ΤΕΡΑΤΑ. Και βέβαια η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ είναι πλήρης ακόμα και για το δικό μας μέλλον. Ένα μέλλον ζοφερό με  χιλιάδες "πολυκατοικίες". Το βλέμμα πάντως των ΠΟΛΛΩΝ παραμένει στα "κότερα και ελικόπτερα". Από την κριτική του καλλιτέχνη  δικαίως δεν ξεφεύγουν και τα ΜΜΕ ( και το δικό μας) αφού δεν έχουμε καμία πολυτέλεια , να κρύψουμε μια πραγματικότητα που δίνει πάνω από 19.000.000 views στον dealer .

Μια πραγματικότητα που δεν διαμορφώνουμε εμείς , γιατί ουδείς μπορεί να επιβάλλει πρότυπα ΗΘΙΚΑ  αλλά ρακένδυτα,  και αυτά να γίνουν αποδεκτά σε μια καπιταλιστική κοινωνία. Και βέβαια οι "αλλαγές" συστημάτων προϋποθέτουν,  να ξέρουμε και που θέλουμε να πάμε και όχι να ονειρευόμαστε ΟΥΤΟΠΙΕΣ και έναν "αγγελικό κόσμο" που ποτέ δεν θα υπάρξει. 

Και βέβαια το να γράψουμε μην ακούτε τον λάθος στίχο,  είναι σαν να γράφουμε για την αναγκαιότητα των μνημονίων. Και στις δύο περιπτώσεις δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο,  το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην χαλάσουμε μαζί του. 

Δεν είναι εύκολο ούτε καν το δεύτερο, αλλά δίνουμε άνιση μάχη με κάθε λογής  πειρασμούς!