Δεν ξέρω τι ακριβώς σκέφτονται, όμως για ένα είμαι σίγουρη. Αναπολούν στις δικές τους τέτοιες στιγμές, που η αγάπη του κόσμου τους έδινε κίνητρο. Πιστεύω ότι ακόμη και τώρα, μετά από τόσα χρόνια, ρίγη συγκίνησης διέτρεξαν το κορμί τους.
Μοναδικές στιγμές, ανθρώπινες, που τις ζουν λίγοι. Και τις χαρίζει μόνο ο άνθρωπος προς τον συνάνθρωπο.
Ευχαριστώ πολύ τον Δημήτρης Ταμβάκος ο οποίος την ανέβασε στο προφίλ του και εγώ την δανείστηκα.
Σε κάποια στιγμή θα σας περιγράψω μία άλλη ομιλία η οποία μου έχει μείνει.
Αγγελική Ευσταθιάδου
Υποψήφια δημοτική σύμβουλος "Ηλιούπολη Πάμε Μπροστά"
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου