Όταν το παλιό αρνείται να πεθάνει - Ηλεκτρονικό μήνυμα αναγνώστη μας

Αντόνιο Γκράμσι 

Πάντα χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τόσα ωραία κείμενα αναγνωστών μας να έρχονται στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο. Σας το χαρίζουμε αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε.

«Όταν το παλιό αρνείται να πεθάνει, το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί...και τότε ζούμε την εποχή των τεράτων..» είχε πει ο Γκράμσι.*


Aυτή την εποχή ζούμε σήμερα και στην Ηλιούπολη των "ορφανών" του Γιωργάκη και των νεοπασόκων που αλλοιθωρίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ.

Ας μην έχουμε αυταπάτες. Το φαινόμενο αποτελεί μικρογραφία ενός ευρύτερου φαινομένου που συντελείται στο ευρύτερο πολιτικό δυναμικό της χώρας μας.

Αλλά γι αυτούς τους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες μπορούμε να ασχολούμαστε καθημερινά. Αλλού βρίσκεται η σοβαρότητα του φαινομένου που το καθιστα τραγικό μα συνάμα και ζωτικής εθνικής σημασίας.

Πως μπορεί να γεννηθεί μια νέα μέρα για την πατρίδα μας όταν το παλιό μεταμορφώνεται διαρκώς και συνεχίζει να μας διαιρεί αντί να μας ενώνει...;
Όταν προς χάρην μιάς πρόσκαιρης ευδαιμονίας και ειρήνης, που στηρίζονται σε σαθρές βάσεις και εξαρτώνται απο τους ξένους, ξεπουλιέται κομμάτι - κομμάτι η πατρίδα μας;

O αφελληνισμός της κοινωνίας μας συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς, η ιδεολογία, η θρησκεία, τα ήθη και τα έθιμά μας βάλλονται με κάθε τρόπο, ενώ η εθνολογική αλλοίωση του πληθυσμού μας είναι η κερκόπορτα για την ένταξη μας στην πολυπολιτισμικότητα της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Την ίδια ώρα, ο μισός πληθυσμός της χώρας είναι κάτω απ'το όριο της φτώχειας, χιλιάδες έχουν αυτοκτονήσει απ'την φτώχεια και την ανέχεια, η πατρίδα μας έχει ξεπουληθεί αμετάκλητα και άνευ όρων (EFSF 15,16), η Θράκη μας κοσσοβοποιείται, το όνομα της Μακεδονίας ξεπουλήθηκε, και ετοιμάζεται μία μοιρασιά στην ΑΟΖ , Αιγαίου και Κύπρου.

Όποιος πλέον αναφέρεται στο Έθνος, την Πατρίδα, και την Σημαία βαπτίζεται αυτομάτως ως φασίστας, ενώ κάποιοι ζητούν και την αφαίρεση της λέξης Έθνους από το Σύνταγμά μας . Άλλοι προοδευτικοί υπέρμαχοι των gay parades ( ετοιμαστείτε να δείτε και αγάλματα ) ζητούν την κατάργηση των εθνικών παρελάσεων και τις αποκαλούν φασιστικές.. Οι εθνικές παρελάσεις τιμούν όσους θυσιάστηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι! . Αυτά είναι τα γνωρισματα της εποχής μας.

ΠΟΤΕ στην ιστορία μας δεν υπήρχε διαχωρισμός στους Έλληνες παρά μόνο σε Έλληνες και ανθέλληνες. Ζούμε στην εποχή των τεράτων... Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο πιο γρήγορα θα αντιδράσουμε...

«Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ' ντο από τον νου σου...»

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΣΑΣ

• *Antonio Gramsci, 1891 - 1937 ήταν Ιταλός φιλόσοφος, συγγραφέας, πολιτικός και πολιτικός επιστήμονας. Αν και ίδρυσε το Κομμμονιστικό κόμμα Ιταλίας είχε εκφράσει ανοιχτά τις διαφωνίες του με τις  απόψεις του Κάρλ Μάρξ. Ο Γκράμσι εστίασε έτσι στην ιδέα (με την πλατωνική θεώρηση των Ιδεών) της Ιδεολογίας, που ο Μαρξ αποκαλούσε λανθασμένη συνείδηση (οι πολιτισμικοί θεσμοί που αναφέρθηκαν ανωτέρω και που νομίζουμε ότι ρυθμίζουν τη ζωή μας, λανθασμένως βεβαίως κατά τον Μαρξ). 
• Η ιδέα της Ιδεολογίας ορίζεται ως ένα μίγμα αξιών, αντιλήψεων και συμπεριφορών μέσω των οποίων αντιλαμβανόμαστε τον υπάρχοντα κόσμο και συνδεόμαστε μαζί του. Με την έννοια αυτή ο Γκράμσι εννοούσε ότι δεν βλέπουμε τον κόσμο με ουδέτερο αντικειμενικό τρόπο αλλά υπό την οπτική εκείνη γωνία που καθορίζεται από συμπεριφορές τις οποίες θεωρούμε δεδομένες. 
• Με τη θεωρία αυτή αναδείκνυε το ρόλο του ανθρώπινου παράγοντα, της βούλησης και επιλογής, διατηρώντας παράλληλα ως κέντρο του όλου θεωρητικού του σύμπαντος τη μαρξιστική οπτική της πάλης των τάξεων, εκτρέποντάς την όμως στο πεδίο των ιδεών και όχι της οικονομίας. 
• Κατά τον Γκράμσι η πάλη των τάξεων έπρεπε να λαμβάνει μέρος στο ιδεολογικό πάντοτε πεδίο, με τη θεμελιακή παραδοχή ότι μόνο οι ιδέες δύναντο να επιφέρουν την επανάσταση ή αντιστοίχως, να την αποτρέψουν (ενώ ο Μαρξ υποστήριζε ότι είναι μια ξαφνική τεχνολογική αλλαγή που αναγκάζει τις κοινωνίες να αλλάξουν το ίδιο ξαφνικά την παραγωγική και οικονομική τους δομή και το ίδιο βίαια τις κοινωνικές τους συνέργειες και παραμέτρους, με αποτέλεσμα επαναστατικές διαδικασίες να λαμβάνουν χώρα).